FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

4

Bill:
Eindelijk was debio klaar met knippen en naaien.
'eh... kan ik me ergens omkleden' vroeg ze en ze bloosde een beetje. 'erm.. tja' Daar had ze een goed punt. Er was hier geen aparte badkamer. Alles was in dezelfde room. 'ga anders maar achter het scherm daar staan. ik draai me wel om’ Debio liep erheen en na vijftien minuten mocht ik me eindelijk weer omdraaien. Even keek ik overdondert naar hetgeen wat ze aanhad.
Een leuk jurkje waarbij de mouwtjes over haar schouders vielen en het doodshoofd aan de onderkant zat. Een zwart lint was gebruikt als taille band en van de overgebleven stukjes had ze vingertoploze handschoentjes gemaakt. Haar haren had ze opgestoken met twee saté prikkers die nog op het tafeltje lagen en met haar flatjes in het zwart zag het er erg leuk uit.
'wat doe jij toch allemaal dat je zo goed bent in knutsel dingetjes?'vroeg ik. Ze bloosde en zei dat ze dat nou eenmaal leuk vond.'doe je nog make-up op?'vroeg ik haar aangezien dat toch het ontbrekende dingetje was.
'erm mag ik dan nog vier uur de tijd want zo lang zal het met mij zeker duren' zei ze en ze giechelde en staarde naar de grond.'dan doe ik het toch op?!'zei ik terwijl ik mijn tas pakte. Ik ging voor haar staan en zocht in ‘t tasje naar oogpotlood. Heel teder begon ik het op te brengen.
Debio hield zich heel stil en liet me de make-up opbrengen. Maar net toen we klaarwaren stormde Tom binnen.
'waarom hebben jullie mijn s...' Verder kwam hij niet. Verbluft bleef hij naar de nu uitgedoste Debio kijken. 'hoe… maar… jij net ander?' Hij kwam niet eens uit zijn woorden. Totdat hij de doodshoofd op het jurkje zag.'DAAS MIJN SHIRT!!!'gilde hij bijna. Ook Georg en Gustav kwamen nu binnen en keken naar het shirt wat Tom die ochtend nog aan had gehad.
Georg floot.’wow de dame is sjiek geworden zeg!'
Weer bloosde Debio.'nou laten wij ons dan ook maar eens gaan opknappen' zei ik snel want de andere drie zagen er niet bepaald netjes uit.
Alle drie knikte en vlogen naar hun kamers waarna ze binnen vijf minuten klaar waren.
'zullen we dan maar?' vroeg ik en pakte Debio's hand om haar te begeleiden naar de auto. 'welk restaurant had je in gedachten?”�ik denk de Griek daar kom ik al van kleins af aan.' antwoordde Debio en zo gingen we daarheen om de hele avond vrolijk te kletsen lekker te eten en wat te drinken.
Debio dronk vreemd genoeg geen alcohol. Ze zei dat ze absoluut tegen alcoholgebruik was tevens als roken en drugs. En dus gingen we maar met zijn allen aan de sapjes en rookte ik en Tom geen sigaretten aan de tafel.
Uiteindelijk gingen we om elf uur weer terug naar het hotel. Aangezien we de aankomende week geen optredens meer hadden en dus hier uit konden rusten spraken we af met Debio de volgende morgen.

Een geslaagde avond.

-De volgende morgen -
Bill:
7.30 's Ochtends
Er word zacht geklopt op de deur. Ik kreun en sta op. Achter me hoor ik Tom zuchten. Als ik de deur open doe kijk ik recht in de ogen van Debio.
De mooie helblauwe ogen. Ik zie er een beetje groen in zitten. Zo mooi die ogen...
Dan bloos ik. Ik sta al een aantal minuten haar aan te staren en ik sta nog in mijn pyjama. Of nou ja, in mijn boxer beter gezegd. 'euh je bent dus een echt ochtendmens' zeg ik en stap opzij om haar binnen te laten.'tja ik heb geen last van katers aangezien ik niet drink' zei Debio lachend.
Op dat moment klonk er een bonk achter ons.
Tom was verschrikt uit het bed gevallen en lag nu een beetje verwart op de grond.'haha jij hebt zelfs een kater als je niet eens drinkt!' lachte ik. Tom mopperde wat en ging achter het scherm staan om zich om te kleden.'ik zal me ook maar omkleden' zei ik en Debio knikte.

Na vijf minuutjes waren we klaar en zaten op mijn bed. 'wat waren de plannen voor vandaag?' vroeg ik. 'ik kan jullie de stad laten zien?' zei Debio vragend. 'o nee dat wordt een en al geschiedenis' kreunde Tom zacht maar toch stemde hij er mee in. Zo gingen we op de vroege morgen met zijn vijven de stad in.
Debio vertelde van alles over de stad. Zelfs Tom was geïnteresseerd.
Tegen de middag gingen we op een terrasje wat eten en daarna shoppen. Iets wat ikzelf erg leuk vond.
Debio stond erop zelf haar eigen dingetjes te betalen en dus lieten we haar dat maar doen.
Ze kocht een mooi korsetachtig shirtje met een mooie zwarte wijde broek. Tom kocht een stapel bandana's en Gustav een stel shirts. Georg wilde nog een PSP spel dus zochten we daar ook naar. Ik kocht een zwarte blouse en een diepdonkerblauwe broek met bijpassende handschoenen.
Voldaan van het shoppen gingen we terug naar het hotel.
Tom,Gustav en Georg wilden nog uitgaan en die zouden voor drie uur nog niet in het hotel zijn.
Ik had geen zin en bleef dus met Debio op mijn kamer nog wat kletsen.

Debio:
Het was een geweldige dag. Ik was helemaal niet verlegen en met Bill in de buurt voelde ik me veilig.
Na wat geklets viel er een kleine stilte.'ik denk dat je zo weer naar huis zult moeten' zei Bill iets wat teleurgesteld. Ik haalde diep adem.'ik kan anders ook wel blijven slapen?' Ik bloosde toen ik het vroeg. Dat stomme blozen ook! Maar Bill keek me heel lief aan.'wil je dat echt zelf?' Ik knikte.'alleen zal ik dan wel wat spullen moeten halen' Bill knikte. Laten we dan snel zijn anders is het straks al licht en kunnen we net zo goed niet gaan slapen.’ Ik lachte. We liepen naar de auto en reden richting mijn huis. Aan de rand van de stad.
Ik maakte de deur open en schoof de rozenstruik voor de deur aan de kant. 'eh.. kom binnen.' zei ik en Bill stapte de gang in.

Bill:
Ik had nog nooit zo een wonderlijk huis gezien. De hal zag er felgekleurd uit met allerlei rare schilderijen aan de muur.
De woonkamer en keuken waren in een open ruimte en waren in een plattelands stijl. Een groot raam bood uitzicht op de tuin die vol stond met rozen en andere kruiden. Voor zover ik kon zien.

Debio trok me de trap op. richting haar kamer zo te zien.
Debio's kamer was heel apart. Een zwarte en paarse muur maakt het gezellig. Een bed met planken erboven stond in een hoek en een kledingkast in de andere hoek. Een deur bracht de badkamer in verbinding en in een apart gedeelte van de kamer stonden wat doeken en een vermogen aan potloden en papier.

Debio was al druk aan het inpakken van allerlei spulletjes.
Ik liep door de blauwe badkamer die in zee-stijl was gemaakt. Tegenover de deur waar ik doorheen kwam was nog een deur. Voorzichtig duwde ik hem open en kon mijn ogen niet geloven.
Ik stond in een kamer met in het midden een groot bed. Een kledingkast tegen de wand. Niet bijzonder. Maar door de gehele kamer stonden kunst dingen. In één hoek een paspop met een naaimachine ernaast. Er was een prachtige jurk op de paspop gezet. In een andere hoek stond een aantal schildersezels en een enorme kast vol verf, penselen en andere schilders benodigdheden. Weer een andere hoek van de kamer was gevuld met een tekenhoekje. Aan de wand hingen tekeningen. Ook tekeningen die Debio had gemaakt. Een tekening was er een van mij en Tom... ik streek ligt met mijn vinger over het papier.
Ik hoorde plots een snik achter me. Debio stond in de deuropening en een traan rolde over haar wang…

Bill:
Ik liep naar haar toe. 'wat is er Debio' Ik streelde haar gezicht terwijl ik dat zei.
'dit was de kamer van mijn ouders' antwoordde ze. 'er is hier nooit een ander persoon geweest dan ik na hun dood...' ze slikte even.'waren je ouders kunstenaars?' vroeg ik zacht. 'ja dat waren ze.' opnieuw slikte ze. 'als klein meisje leerde mijn moeder me allerlei leuke dingen. dat je van troep leuke troep kunt maken. en dat je iets wat niet mooi is mooi kunt laten uitkomen.' ze stopte.'je moeder lijkt me een wijze vrouw.' zei ik voorzichtig.'o ja dat was ze. mijn vader was echt verliefd op haar. samen kunst maken of leuke dingen doen met mij dat was wat ze het liefst deden. maar toen mijn moeder op mijn zesde ernstig ziek werd, veranderde alles op een vervelende manier. mijn moeder stierf uiteindelijk een maand daarna. het enigste wat ik nog van haar had was mijn boekje.' Ze pakte haar boekje uit haar broekzak en streelde de voorkant. ‘vandaar dat je zo in paniek raakte toen bij het podium' zei ik. Ze knikte. 'mijn vader was kapot van verdriet maar omdat ik er nog was had hij nog wel hoop. we bleven lachen en kunst maken. en hij zei telkens dat ik nooit mocht stoppen met kunst zien en maken. en dat kon ik ook niet.' Een stilte volgde.

'sinds een jaar geleden werd ook mijn vader ziek. ernstiger dan hijzelf dacht en ook hij stierf... vorig jaar.' Weer een traan rolde van haar wang maar toen haalde ze diep adem en zei dapper; ze waren beide mijn kunst. en ze willen dat ik ze kunst laat leven. en aan die belofte houd ik me dan ook.' Ze glimlachte.'ik heb al mijn spullen ok��dan kunnen we gaan 'antwoordde ik.
We stapte samen de auto weer in en reden naar het hotel. Daar zette we in mijn kamer de spullen in een hoek en gingen op het bed zitten. 'ik vind t dapper dat je dit zo verteld' zei ik zacht. Ze glimlachte weer en bloosde lichtjes.'ooit moet je het aan iemand vertellen...' ik knikte. En keek diep in haar ogen. Die prachtige heldere ogen.

Debio:
De bruine prachtig glanzende ogen kwamen dichterbij en ik sloot mijn ogen een beetje. Licht voelde ik zachte lippen op de mijne. Zacht en teder. Ik opende mijn ogen weer een beetje en schrok van mezelf. Wat deed ik?! Dit kende ik helemaal niet. Het was niet onaangenaam maar ik wist niet wat te doen. Ik raakte weer in paniek en sprong het bed af. Bill keek me raar aan. Ik rende naar het balkon en ging op de rand staan...

Reacties: