FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

5

Bill:
Ik zag hoe Debio op het balkonrandje stond. Mijn ogen werden groot en ik sprong ook van het bed af. 'Debio, NEE, niet springen!!!'

Te laat. Debio dook van het balkonrandje af naar beneden. Ik rende als een gek naar het balkon en keek over de rand.

Tom:
Er was voor mij niet veel te doen in de kroeg en dus was ik lopend op weg naar het hotel. Voor het hotel bleef ik staan en kneep mijn ogen samen. Debio stond op het balkonrandje en stond op het punt te springen.
ZE STOND OP HET PUNT TE SPRINGEN!!
Ik schreeuwde en zag Debio een duik naar beneden nemen en Bill schreeuwend het balkon op stuiven. Ik wist niet wat ik zag.

Bill:
Even was ik overdondert. Het ene moment zie ik haar vallen en het andere moment zie ik haar glimlachend zich al toerend uithalend naar beneden klimmen.
Het ging te vlug voor mijn gevoel. Een normaal mens zou te pletter slaan ...
Maar Debio was inderdaad niet zoals de anderen. Ik keek haar na hoe ze over de daken rennend wegvluchtte
Daar stond ik dan.

Tom:
Na twee keer knipperen wist ik zeker dat het niet aan de drank had gelegen. Debio was gesprongen en uiteindelijk veilig op een dak geland. zo zag ik haar nog wegrennen. Ik rende snel naar het hotel en sprintte naar onze kamer. Daar stond Bill... nog steeds op het balkon. Ik ging naast hem staan en tikte hem aan. Even schrok hij op uit zijn gedachten. ‘ze is echt wel apart hé?' vroeg ik. Bill knikte afwezig.
‘ik voelde me net in mijn eigen nummer gevangen' zei hij opeens. Ik keek hem niet begrijpend aan.'het nummer spring nicht, alleen sprong ze nu wel en landde goed.' Even dacht ik na. Hij had gelijk. Toen zag ik ineens een traan over Bill's wang glijden.'je vond haar echt leuk hé?' vraag ik. 'vind... ik vind haar nog steeds leuk. alleen net met die kus ze raakte zo in paniek en toen, toen sprong ze van dat balkon...' Bill zuchtte diep.
Ik wreef over zijn rug. 'hé, het komt goed oké? ga naar haar toe en vraag waarom ze in paniek raakte. dat kun je broertje van me!'

Bill:
Ik keek mijn tweelingbroer aan. Hij wist altijd alles zo goed. Zeker als ik me down voelde. Ik knikte. Ik zou naar haar toe gaan en vragen wat er was. Ik kon nu niet opgeven.
Ik knuffelde Tom stevig. 'ga nu maar voordat het licht word’ riep hij lachend. Ik stond op en sprintte naar de auto en reed richting het huisje van Debio. Daar was het donker dus reed ik terug… Uiteindelijk besloot ik naar de koepel toe te rijden. Ik parkeerde en sloop naar de achterkant. Daar trof ik een Debio aan. Ze had gehuild maar glimlachte nu in zichzelf terwijl ze het rode boekje op haar schoot had en deze doorbladerde.
Ik ging voorzichtig naast haar zitten in het gras. Ze keek naar tekeningen die ze als kleiner kind had gemaakt. Ook zat er een foto tussen. En daar bleef ze haken. Er bengelde nu tranen in haar ooghoeken en toch lachte ze.

Op de foto stond een man van rond de veertig. Hij was lang en had een aparte bril, daarnaast een vrouw ook rond de veertig. Ze had de glimlach van haar moeder zag ik. In het midden van de twee volwassenen zat een kindje van hooguit vijf jaar. Het lachte en hield vol trots een penseel vast.

Debio keek op naar me en opeens omhelsde ze hem.'het spijt me zo!' zei ze overstuur.'ik ik wist niet wat er gebeurde en..ik. ik o!' Haar schouders schokte helemaal.
Ik wiegde haar een beetje heen en weer en maakte sussende geluidjes.'het is al goed... stil maar..' Uiteindelijk hield ze op met huilen.

Debio:
Daar zat ik dan. Ik huilde uit op de schouder van Bill.
Eindelijk voelde ik me wat rustiger worden.'Debio, waarom raakte je net zo in paniek' vroeg Bill terwijl hij me aankeek.'lag het aan mij, vind je me niet leuk of...' Ik drukte mijn vinger tegen zijn lippen.'ik weet niet. het was zo raar.. ik vond die kus fijn maar ook heel eng. ik heb nog nooit zo een kus gehad.' Ik bloosde weer...
Even was het stil.'wa..was dit je eerste echte kus van een jongen?' vroeg hij ongelovig.'ja' antwoordde ik met zo een klein piepstemmetje dat het bijna niet hoorbaar was.'ik ben gewoon de laatste tijd enorm van slag. in deze vijf jaar dat ik je leerde kennen was er iets wat helemaal nieuw voor me was. een raar gevoel gewoon. Ik wilde dicht bij je zijn en dan weer niet, ik wilde van alles en dan weer niet ik wist het gewoon niet. en deze afgelopen dagen is dat gevoel alleen maar sterker geworden.' Bill zuchtte en pakte mijn kin en duwde die een beetje omhoog. 'wat ben jij toch een wondertje' bracht hij zacht uit.'tekent als de beste, altijd lief en teder, doet niet aan drank of roken, en heeft nog nooit liefde gekend. jij bent echt een wonder.' Weer keek hij diep in mijn ogen. Deze keer wist ik ongeveer wat er kwam dus hield ik me rustig en wachtte gewoon af. Langzaam sloot ik mijn ogen en voelde weer die zachte tedere lippen op de mijne. Een warm gevoel omwond me van binnen. Ik legde mijn armen rond zijn nek en hij de zijne rond mijn heupen voor zover dat kon nu ik zat. Ik voelde zijn tong voorzichtig tegen mijn lippen gaan. Ik opende mijn mond vanzelf en onze tongen vonden elkaar.
Dit was zo nieuw voor me en ik kon er geen genoeg van krijgen. Het was een lange,zachte, tedere zoen.
Ik trok mijn hoofd terug en voelde me gelukkiger dan ooit. Ik stond op en trok Bill mee.
'kom, ik wil je het mooiste plekje van de stad laten zien.' Bill liep mee naar een stapel kratten die tegen een schuurtje op stonden gestapeld. Behendig klom ik op de kratten en zo op het dak van het schuurtje. 'kom je nog?'vroeg ik.'ik ben niet zo behendig als jij hoor.' zei hij lachend. 'hoe kom je toch zo lenig?'
'als je een schaal van één tot tien hebt is een gemiddeld mens drie qua lenigheid en een slangenmens is tien. mijn moeder had zes en ik heb acht. vandaar dus.' Bill keek me aan. En ik trok hem het dak op, sprong naar een hoger dak en liep zo naar een nog hoger punt. Bill kon me net aan bijhouden.
Bij het hoogste punt van het dak wees ik naar de koepel. ‘Daar is een vlak stuk. daar kun je op landen.' Bill keek me aan alsof ik gek was geworden. Ik pakte zijn hand en zuchtte; higher than the sky lower than the earth. fly with me to the other side and see...' Ineens nam ik een aanloop en Bill rende met me mee. Bij de rand van het dak zette ik me af. Ik hoorde bill schreeuwen en even later lande we op heb vlakke stuk.

Bill:
Wat een sensatie! Hand in hand leek het even of we vlogen. We landen... en gingen op de rand van het vlakke gedeelte zitten. Haar hoofd rustte op mijn schouder. Ik streelde haar rug en samen keken we over de gehele stad uit. Naar de sterren aan de hemel en een sicel-vormige maan.

Ik zag op mijn horloge dat het al twee uur was dus fluisterde ik zacht; ik denk dat we zo weer naar het hotel moeten..' Debio keek me aan en knikte. 'dat is goed.' En zo sprong ze weer van het hoge dak naar het schuurtje en zo weer op de grond. Ik volgde haar ook al was ik lang niet zo snel. Ik stuntelde een beetje en ze begon te giechelen.'zit je me nu uit te lachen?' vroeg ik spottend. 'ja.' zei ze met een enorme smile op haar gezicht. Ze spurtte er vandoor en ik rende achter haar aan.
Zo kwamen we hijgend bij de auto aan en reed ik ons naar het hotel waar we rennend aankwamen bij de hotelkamer van mij en Tom aan. Maar voordat we de deur open konden doen deed Tom die al boos open.
Hij keek ons vaag aan en zijn gezicht stond op storm.
'ik heb geen bed meer!'zei hij net niet schreeuwend. 'geen bed' vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw.'ja een of andere idioot is onze kamer binnen geweest toen jij bij Debio was en ik in het zwembad. Heb ik weer hoor! Een momentje weg en natuurlijk zijn mijn spullen weer gemold! diegene heeft het meeste vernielt en wat van onze spullen doorzocht meer niet. maar nu is mijn bed gemold en dus hebben ze hier geen vervangend bed. dus wat nu?!' Tom ratelde aan een stuk door. ‘weet je al wie dit gedaan heeft?’ vroeg ik rustig en Tom schudde verwoed zijn hoofd. ‘anders had ik diegene allang om zeep geholpen! ik heb al aangifte gedaan wegens inbreuk op privacy en blablabla, maar de staff van dit hotel kon niks regelen verder dus weet ik geen oplossing!’ Ik zuchtte even diep. 'anders ga ik wel op de grond en kunnen jij en Debio in het bed' Stelde ik voor maar Debio hielt me tegen.'niks daarvan! wij gaan gewoon met zijn drieën in het bed en we zullen wel zien wie er uiteindelijk op de grond slaapt.' En daar was niets op in te brengen.

We stapte de kamer binnen en het was inderdaad een ravage. De lades van de kledingkast stonden half open en de kleding lag overal verspreidt. De salon tafel lag ik tweeën en het bed van Tom stond er al niet meer.
Debio pakte haar tas en verdween achter het scherm wat we eerst nog overeind moesten zetten. Binnen een paar minuutjes kwam ze er weer achter vandaan gehuld in een zwart slaapjurkje, met een lange pyjama broek met rode stipjes.
Snel daarna vlogen Tom en ik achter het scherm en nadat we klaar waren zat Debio op mijn bed haar haren te doen. Niet een gewone vlecht maar een met wel zes plukken haar in elkaar vlechtend. Het zag er uit als een dikke mooie vlecht met een mooi patroontje erin.
'kun je dat ook met mijn dread's' vroeg Tom lachend.'ja hoor dat kan ik' antwoordde ze en ze zat al achter Tom druk zijn dread's te vlechten.
Ergens voelde ik me een beetje jaloers. Maar dat drukte ik weg.
'ik ben klaar' zei Debio en ze pakte een spiegel uit haar tas en liet tom het zien. Het zag er minder mooi uit dan bij haarzelf maar toch stond het wel grappig. ‘je haalt het er morgenochtend wel uit hé?’ zei Tom streng en Debio knikte. ‘beloof ik maar laten we nu dan gaan slapen' zei ze en ik kroop onder de dekens. Debio ging in het midden liggen en naast haar andere zijde Tom.'wel krap hé?' fluisterde ze.'tja we zullen het er mee moeten doen' fluisterde ik terug. Ze kroop een beetje naar me toe en sloot haar ogen. Kort daarna viel ook ik weg in een droom.

Reacties: