FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

6

- 's Ochtends -

Debio:
Ik werd wakker van een zonnestraal die recht in mijn ogen viel. Ik draaide me om en zag aan de ene kant een Tom liggen en aan de andere kant een Bill. Zo te zien paste het dus wel met zijn drieën. Ik pakte een pluk van Bill’s haar en streelde het. In zijn nek zag ik een tattoo van het Tokio hotel logo. Tom had inmiddels alle dekens gejat en zo kon ik doordat Bill’s slaapshirt wat omhoog was gekropen nog twee tattoo's ontdekken. Ik streelde er een en stond daarna op.
Ik wilde me omkleden en stond op het punt mijn T-shirt aan te trekken toen ik achter me twee stemmen hoorden.'wow...'was wat Tom zei. Ik keek even schuin over mijn schouder. Bill keek naar mijn rug.'ik dacht dat ik al een groot aantal tattoo's had maar dit slaat alles.' Hij keek vanaf mijn onderrug omhoog naar mijn gezicht.'hoe lang heb je die al?' vroeg hij.

Bill:
Wat was ze toch opmerkelijk vond ik. Ik keek vanaf haar onderrug naar haar gezicht die over haar schouder heen keek.'al een jaar of twaalf' zei ze. Ik keek tegen een slang die haar ruggengraat kronkelend bedekte. De huid van de slang was versiert met allerlei figuren en patronen. Ik stond er toch wel even van te kijken. Geen kleur gebruikt maar toch was het zo kleurrijk. Tom slikte en raakte de slang aan.'net echt' zei hij op een indrukwekkende manier. Debio trok haar shirt over haar hoofd en verdween daarna achter het scherm.
Ook ik wilde me gaan omkleden maar op dat moment stormde twee mensen onze kamer binnen...

Georg en Gustav kwamen al stoeiend de kamer binnen. Even keken ze naar mij en Tom en het volgende moment kregen we een kieteldood aanval. Nog voor ik het doorhad duwde ik per ongeluk tegen het scherm aan wat tegen de muur aanviel. Ik hoorde een schreeuw en ik schrok me doodt. Debio stond natuurlijk nog achter het scherm. Vlug tilde ik het scherm op en haalde een op de grond gevallen Debio eronder vandaan.
'sorry’ mompelde Gustav en Georg en beide keken ze naar hun voeten.'het is al goed' glimlachte Debio. Ze stond op en liep naar de twee toe. Gaf ze een kusje op hun wang en liep toen weer terug naar het scherm om zich verder aan te kleden.
'OEH!!!'hoorde ik Tom nog zeggen.'jullie blozen helemaal!' En hij begon hard te lachen. Debio sprong snel weer even achter het scherm vandaan en voor Tom er erg in had, had ook hij een kus op zijn wang gekregen.'WIE BLOOSD ER NU' riepen Georg en Gustav nu. Ik moest glimlachen.
Kort daarna kwam Debio achter het scherm vandaan en konden Tom en ik me rustig omkleden.
'maar wat gaan we nu doen?' vroeg Tom nadat hij een broodje in zijn mond had gepropt die op de schaal lag van de roomservice.'ik ben niet van plan nogmaals met zijn drieën in een bed te kruipen en volgens mij is de media erachter dat we hier zijn gebleven.' Ik zuchtte en knikte.'je hebt gelijk. we zullen een ander hotel moeten zoeken ofzo.'
Debio keek naar ons alle vier.'waarom verblijven jullie niet bij mij thuis.' Het gezicht wat ze erbij trok was gewoon niet te weigeren. 'waarom niet? zei Gustav.'weet je dat zeker?' vroeg ik aan Debio maar ze was vastbesloten.'voor echte vrienden geen geheimen.' zei ze en ze pakte snel haar tas. Ook wij pakte snel onze tassen en checkte uit. Druk kletsend zaten we in de auto en we hadden het over van alles.

Debio:
Eigenlijk vond ik het weer raar. Eenmaal in mijn huis was het zoveel gezelliger. We zaten op de hoekbank een beetje te kletsen en uit te zoeken wat we vandaag zouden gaan doen. Het leek eeuwen geleden dat het zo gezellig in mijn huisje was.

Tom:
Het was echt hartstikke gezellig. Het huis van Debio bleek veel groter dan verwacht. We zaten nu gezellig met zijn allen op de bank wat te kletsen. Bill stond nu in de keuken druk cinema rolls klaar te maken omdat Debio dat zo lekker vond zei ze.
'klaar!' riep Bill en kwam met een groot dienblad met de broodjes erop naar ons toegelopen.
Opeens struikelde Bill ergens over en zagen we de broodjes door de lucht vliegen.
Debio sprong op en ving behendig het dienblad met plukte de broodjes met enorme snelheid uit de lucht. Daar stond ze dan. Een lok was uit haar vlecht geschoten maar in haar handen hield ze het dienblad met broodjes. Bill zat nog op de grond en Gustav schoot in de lach.'zo te zien ben je echt een wonder zoals Bill al zei’ Ik zag Debio blozend naar Bill kijken en Bill weer blozend naar de grond kijkend.'hoe doe je dat toch vroeg Georg om de stilte te verbreken.' je neemt mensen in de houdgreep,'zei Georg.' je springt over daken en bent super lening.' vervolgde ik.'Georg en Gustav keken me even ongelovig aan toen ik “springt over daken”� zei.
'over daken springen? wat ben jij?' vroeg Gustav en even wierp Bill een boze blik naar hem.

Ik zuchtte' je had haar laatst moeten zien.. ze sprong van ons hotel balkon zo naar beneden!”�en wij hebben samen over de daken gerend en op de koepel geklommen.' bevestigde Bill. Ik zag dat hij even een verliefde blik in zijn ogen kreeg. Had ik dat nu ook maar eens...

Debio:
Ik zag dat Gustav en Georg niet zeker wisten of het wel allemaal waar was.
Ik besloot ze de tuin te laten zien. Maar eerst zouden we de cinema rolls opeten want anders waren die straks helemaal koud.
We gingen buiten op het terras zitten en aten daar de zoete broodjes en dronken kruidenthee.

Iets later stond ik op. 'komen jullie? ik laat jullie een gedeelte van de tuin zien waar ik leerde klimmen en springen.' De jongens stonden op en volgde mij.

Achter in de tuin stond een groepje bomen waarin een boel touwen, bruggen en andere dingen waren gebouwd. De bomen stonden vlak naast het schuurtje en tegen het schuurtje stond een ladder en wat kisten.
'wat is dit' vroeg Tom. 'mijn oefen paradijsje.' zuchtte ik.'hier begon ik als klein kind te klimmen en klauteren.’
Ik sprong op en kist en sprong zo verder naar het dak van het schuurtje.
'wat gaat ze nu doen?' vroeg Gustav.'ze gaat ons verbijsteren.' zei Bill met een lach.
Door die lach voelde ik me gelukkig en ik haalde diep adem. Zette wat stappen naar achter en nam een aanloop. Ik lande op een touwbrug tussen twee bomen in. Die zwiepte gevaarlijk en ik sprong dus gelijk weg. Greep me vast aan een touw en slingerde me om een boom. Vlak voor ik tegen de boomstam aan zou knallen maakte ik een salto en greep me vast aan een tak. Ik slingerde eroverheen en stond nu op de tak met beide voeten.
Ik sprong van tak naar tak en maakte uiteindelijk een duikvlucht naar de grond. Ik hoorde dat Georg zijn adem inhield en Gustav alleen maar brabbelde.
Ik lande met mijn voeten op de grond en rolde daarna om. Schoof onder de benen van Gustav door en zo stond ik achter Georg en Gustav die zich naar mij omdraaide en me met open monden aankeken.
'ik zei je toch!' zei Bill en hij rende op mij af en omhelsde me.'ze is een wonder!'
'we mogen wel uit gaan kijken voor jou.' zei Tom spottend.'straks neem je mij in een houdgreep zoals je al met Bill hebt geflikt!' We schoten met zijn allen in de lach.'ik zal jou niet zomaar in een houdgreep nemen hoor.' zei ik en ik knuffelde hem.

Tom:
Ik hield haar even vast. Eigenlijk wilde ik niet loslaten. Ik wist dat ze helemaal voor Bill geschapen was maar toch was ik jaloers. En eigenlijk mocht ik niet klagen. Ik kon elk meisje krijgen die ik wilde. Waarom was ik dan toch boos dat ik een meisje tegenkwam wat mij NIET wilde als lief.
Ik vond het maar moeilijk. Ik voelde een tikje op mijn schouder en keek recht in Debio's ogen.'laat je me ook nog eens los?' vroeg ze.'ik word geplet!' Ik verontschuldigde me en liet haar los.
Ik zag dat Bill versomberde. Er was iets goed mis met hem. Ik voelde het. Misschien zou ik vanavond even met hem gaan praten.

We gingen even later weer naar binnen. Het begon namelijk een beetje te spetteren.
Eenmaal binnen moesten we weer wat verzinnen om te doen. Het was maandag en er was dus niets open hier in de morgen.
'zal ik anders alvast de kamers toewijzen? vroeg Debio en ik knikte wat afwezig. We liepen de trap op naar de hal. 'eh.. in die kamer kunnen jij en Gustav slapen' zei Debio wijzen op Georg en Gustav.'dat was ooit een kamer waar mijn vader de boekhoudingen enzovoort deed. Er liggen als het goed is twee matrassen en een stel dekens.' De jongens gooide daar hun tassen neer.
Vervolgens liep ze naar wat duidelijk haar eigen kamer was. Er stonden wat meiden spullen en een groot bed. Geen tweepersoons maar groter dan een eenpersoons.
Ik zag dat Bill wat bezorgt naar Debio keek. Wat kon er zijn?
Debio liet de badkamer zien. Groot en in een zeethema. Drie deuren. Een vanaf de overloop, een vanuit haar kamer en een leidend naar een andere kamer.'Debio..'hoorde ik Bill fluisteren.'weet je zeker dat je ons die kamer geeft om te slapen?' ik zag Debio slikken om een traan tegen te gaan. Wat kon er zijn met die kamer dat ze er zo emotioneel over was. En waarom wist Bill wat er was?
Mijn vragen werden beantwoord toen we met zijn vijven de kamer binnen liepen...

Bill:
Ik stond weer in dezelfde kamer waar Debio en ik eerder hadden gestaan. Alleen nu met zijn allen. Ik zag de jongens verbijsterd kijken en Debio met haar hoofd naar de grond kijken.'daarom is deze kamer zo bijzonder' zei Tom.'moet je al die kunst zien!' Ik was eigenlijk wel verbaasd dat Tom zo geïnteresseerd was. Normaal had hij een hekel aan alles wat geen muziek, eten of meisjes betreft. Maar nu was hij zo...

'mijn vader en moeder zijn in deze kamer gestorven' zei Debio. 'vandaar dat dit wel moeilijk is...' Er gleed even een traan over haar wang die ze verwoed wegveegde. 'maar deze kamer mag gewoon niet leeg blijven. en jullie moeten ook ergens slapen.' Ze probeerde zelfverzekerd te klinken maar toch hoorde ik wat nervositeit in haar stem. Tom en ik legde onze spullen neer.'zullen we maar wat gaan eten?' onderbrak ik de stilte.'is goed’ zei Debio. ‘en ik zal gaan koken!'

Reacties: