FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

7

Bill:
We liepen weer naar beneden waar Debio de keuken in verdween. Wij gingen op de bank zitten en keken naar wat ze allemaal deed. Ze liep zo nu en dan de tuin in. Het regende nog steeds maar dat hinderde haar niet. Ze kwam terug met geurige kruiden. Onze zintuigen werden geprikkeld door de lekkere geuren die ons nu de neus in kwamen.
Tom stond op en pakte Debio bij haar heupen. Kan ik je helpen zei hij over haar schouder.
Ik voelde weer een droevige steek.
Even verstijfde Debio en antwoordde toen glimlachend; ja kun jij deze borden op de tafel zetten en een extra stoel van boven halen?' Tom knikte en liet haar los. Pakte de borden en liep ermee naar de tafel.'nu jullie toch niets doen,' vervolgde Debio. 'kan Gustav vast het bestek neer leggen en Georg jij kan de servetten wel vouwen. Bill jij mag hier komen helpen met de mierikswortel fijn te snijden. Wel uitkijken want het is een pittig plantje.'ze had ons aan het werk gezet en we deden braaf wat er gezegd werd.'aarg zakdoekjes verfrommelen is makkelijker!' riep Georg. die nu al het zevende servetje weggooide. 'Tom? roer jij dit even goed door elkaar?' Debio liep naar Georg.'kijk, je hoeft niet moeilijk te doen het kan ook makkelijk.' Ze vouwde en bootje van de servet en legde die schuin op het bord.'tadaa, simpel en stijlvol.' Georg keek en begon de servetjes als bootjes te vouwen. 'dit is leuk!' riep hij nu en al gauw waren we klaar en zaten aan de tafel.
Als voorgerecht een zelfgemaakte kreeftensoep met zure room.
Daarna kwam het hoofdgerecht. Zelfklaargemaakte inktvis ringen en gefrituurde tentakeltjes, bedekt met een frisse limoensaus en met drie verschillende groentes. Een gepofte aardappel lag er nog naast samen met kruidenboter en een groenig sausje.
Het smaakte allemaal enorm lekker.
En als dessert kregen we dan ook een pot au feu. Een bakje met vruchtjes en vanille ijs met over het bakje bladerdeeg met jam en dat in de oven. Tom schepte een schep van het groene sausje wat er nog stond op het bladerdeeg.'Tom... dat zou ik niet doen dat is mierikswortel en dat is...' Verder kon Debio haar zin niet afmaken. Tom stopte een hap bladerdeeg met jam en een grote klodder van het groene sausje in zijn mond. Even kauwde hij maar opeens stonden zijn kaken stil. Zijn ogen schoten vol en vlug rende hij naar de keuken waar hij alles wat nog in zijn mond had uitspuugt in de gootsteen. 'HEEET!' gilde hij en hij zette de kraan aan en begon driftig water naar binnen te slurpen. Hij verslikte zich en proestte het daarna uit.'Debio begon hard te lachen en haar lach werkte aanstekelijk. Vooral toen je Tom zijn gezicht zag toen hij weer naar zijn stoel liep. Rood aangelopen en met zijn tong uit zijn mond. Tranen nog in zijn ogen en zijn dreads losgeschoten uit zijn staart.
'wjat wjas dwat vloor ween gjoedje?!’ vroeg Tom die met zijn tong buiten zijn mond probeerde te praten. Hierdoor schoten we alleen maar meer in de lach.'dat...dat was mierikswortel zei ik toch' giechelde Debio toen ze weer wat op adem was gekomen. 'een mespuntje hiervan zorgt er al voor dat je voor de komende tien jaar geen slaap meer kunt krijgen van de hitte. Het word meestal gebruikt voor gerechten die iets te flauw zijn en ook bij sushi.' Ik keek nog steeds grijnzend naar Tom die inmiddels zijn tong weer in zijn mond liet.'dan eet ik dus nooit meer die meokiklswortel of zoiets.'' mierikswortel' verbeterde Debio hem.'kom dan ruimen we af. er is vast nog wel een leuke film op tv ofzo.' We hielpen alles naar de keuken te dragen en zette alles in de vaatwasser. We plofte hierna op de bank en zette de tv aan. Ik ging naast Debio zitten en Tom aan de andere kant van haar.
Zo keken we naar een of andere film. Toen er een romantisch stukje kwam waarbij de man en vrouw in de film Hét zouden gaan doen verstijfde Debio en zapte snel naar een ander net.'hé! dat was juist leuk' zei Georg. Debio reageerde niet en hield de afstandsbediening nog steeds vast.'gaat het?'vroeg ik maar nog steeds reageerde ze niet..

Gustav:
Ik zwaaide voor Debio's gezicht. Nog steeds geen reactie. Ze staarde maar naar het scherm.
'DEBBB!!' Georg duwde tegen haar schouder.'ww...wwat?' Eindelijk wist ze weer wat uit te brengen. 'je tijd stond stil' grapte Georg. Ik kon zien dat ze het niet helemaal begreep.
'je zapte weg toen er in de film twee mensen seks zouden gaan krijgen en daarna verstijfde je helemaal.' Weer zag ik dat Debio wat verstijfde. Tom legde een hand op haar bovenbeen een boog zich wat naar haar toe. Opeens stond Bill op en gaf Tom een duw.'laat dat je maakt haar nog banger!' riep hij.'man wat heb jij' riep Tom terug.'ik probeer haar alleen maar te troosten hoor!' Debio drukte haar handen op haar oren en sloot haar ogen.'ZIE JE!!! je maakt haar van streek en ik word gek van jou!!' Bill was nu echt over zijn toeren. Hij stormde de trap op. Tom zuchtte. En liep ook de trap op.
Ik wilde er achter aan maar Georg hield me tegen. Laat ze maar even. Dit is een broeders zaak.

Georg:
ik keek even naar Gustav die nog steeds stond. Maar daarna weer ging zitten. Ik zag dat Debio nog steeds met stijf dichtgeknepen ogen zat en haar handen op haar oren. Voorzichtig pakte ik haar polsen en legde haar handen in haar schoot. Haar ogen ontspande zich weer een beetje.'ik wil met ze praten' zei ze stotterend.'nu niet’ antwoordde ik haar.'ze moeten nu eerst zelf even praten.’ Ze knikte en Gustav pakte een glas water voor haar. Ze leunde met haar hoofd op mijn schouder en ademde nu rustiger.

Tom:
Ik stapte Debio's kamer in door de badkamer naar de enorme kunstkamer. Daar zat Bill. Zijn hoofd steunend in zijn handen. Hij keek op en schonk me een kwade blik.'Bill... wat is er toch.' vroeg ik zacht.'alsof je dat niet weet.' zei hij op een verbeten toon. Ik ging naast hem zitten op het bed en keek naar de grond. 'altijd is het zo dat jij alle meiden krijgt.' zei hij zacht.'ik ben gewoon bang dat je Debio ook zult krijgen...' Even was ik stil.'waarom bang dan dat ik haar zag "krijgen"?”�ik wil haar zelf laten kiezen maar ik ben bang dat ze niet voor mij zal kiezen.' zei Bill en ik zag een traan over zijn wang rollen. 'broertje toch...' zei ik. 'ja ik vind Debio ook heel leuk, maar ik zie gewoon dat ze helemaal voor jou is. iedereen kan dat zien!' Er verscheen een glinster in zijn ogen. 'hoe graag ik ook die liefde wil, ik wil niet dat ik dan de liefde van mijn enige bro kapot maak. jij bent immers nog belangrijker.' Nu rolde er nog een traan over zijn wang. Er liep een zwarte streep over zijn gezicht.
'wat zou ik toch zonder je moeten.' zei hij en ik knuffelde hem stevig.'ik denk eerder dat ik Debio zie als een soort zus.' zei ik.'ze is veels te lief voor mij als verkering.' Even lachte Bill.'maar waarom raakte je haar dan zo aan?' Ik moest even nadenken.'ik denk door het feit dat ik haar wilde kalmeren en het feit dat ik al een hele week geen meisje in bed heb gehad.' Een scheve grijns hing op mijn gezicht. Bill duwde me tegen mijn zij. 'hé niet doen gek!' zei ik plagend.'jij denkt ook alleen maar aan je broek hea?!''jep' Was mijn antwoord terug. We lachte wat maar opeens werd ik stil.'wat gebeurde er eigenlijk met Debio?' vroeg ik.'dat weet ik ook niet' zei Bill, maar op dat moment verscheen Debio's hoofd om de hoek van de deur.

Bill:
Ik veegde snel de zwarte streep van mijn gezicht. En glimlachte. Ze ging tussen ons inzitten op het grote bed. Ze keek naar de grond. Er verschenen tranen in haar ogen. Tom legde een hand op haar schouder en ik maakte sussende geluidjes. Net als een paar dagen geleden achter de koepel.'waarom huil je?' vroeg ik. En ik pakte haar handen in de mijne.'ik raak gewoon in paniek bij sommige dingen had ik al verteld' zei Debio. 'o ja.' fluisterde Tom.'die keer dat Bill je kuste.' Ze knikte en slikte een paar tranen weg.'ik word altijd paniekerig van dat soort dingen omdat ik zie dat iemand dan echt van je houdt... en van wie je echt houd kun je geen afstand doen.' Ik keek haar diep in de ogen. 'ik wil niet van jullie houden...' zei ze daarna met een zachte stem. 'ik weet toch dat ik jullie kwijt zal raken...'

Ik zag een leegte in haar ogen. Waarom wil ze niet van ons houden? Wij zullen haar nooit kwijt willen...
'je raakt ons nooit kwijt' zei ik met een schorre stem.'toch wel' zei ze en ze keek me aan. 'vanaf het moment dat ik jullie zag wist ik dat ik jullie al kwijt was. jullie bestemming is om de wereld over te reizen, op te treden en een beroemt leven te leiden.' Nu snapte ik wat ze bedoelde. Maar ze vervolgde; toen ik aan mijn vader vertelde dat ik jullie had ontmoet en een tekening had achtergelaten, zei hij dat hij dat een van de geweldigste dingen vond. zijn kleine mysterieuze prinsesje noemde hij me dan. hij vertelde me ook dat mama graag gewild had dat ik dit soort dingen deed. dingen vanuit je hart. vandaar dat ik ook door bleef gaan en tekeningen stuurde...' Ze slikte weer even. 'toen mijn vader dood ging in deze kamer zat ik naast hem aan zijn bed. net als bij mijn moeder. vanaf dat moment wist ik dat ik ook jullie kwijt zou raken. mijn vader was immers de lijn op het papier die voor mij de horizon was. ik weet dat ik gewoon hier zal blijven. en jullie moeten verder. dat is gewoon zo. en vandaar dat ik niet wil houden van jullie... maar toch doe ik het...' Ze staarde nu voor zich uit.
Tom had inmiddels dikke denkrimpels op zijn voorhoofd staan. Hij plukte wat met zijn hand aan zijn kin. 'dit is lastig...' zei hij toen langzaam.'of eigenlijk ook heel simpel...' Ik keek naar hem en hij naar mij. Toen keken we weer naar Debio en beide kregen we hetzelfde idee. Eigenlijk te simpel en voorspelbaar voor woorden.'als je ons niet kwijt wilt ga dan met ons mee.' zei Tom tegen Debio. Maar ze schudde haar hoofd.'ik kan deze plek niet achterlaten. dit zal altijd mijn thuis zijn. ik kan wel meegaan maar dan zal het meer voelen als een lange vakantie. nergens anders voel ik mij echt thuis...' Maar opeens glimlachte ze. 'ik denk dat ik wel misschien wat anders weet. overmorgen gaan jullie weg en ik ga niet mee.' We keken haar een beetje raar aan. Waarom lachte ze bij die gedachten? 'zouden jullie over een maand ofzo weer hier terug willen komen?' Met smekende ogen keek ze naar ons. Nu was het mijn beurt om even te slikken. Ik hield echt veel van haar en nu wilde ze dat we een maand weg zouden gaan?! Een hele maand? En daarna weer terug komen… dat wilde ik eigenlijk niet. Ik wilde haar de hele dag in mijn buurt hebben. Geen seconde uit mijn oog verliezen. Ik wilde dat ze mee zou gaan.

Toch knikte ik langzaam. Als zij dat wilde dan kon ik dat beter doen. Het deed pijn in mijn hart toen ik het zei. 'oké... we zullen overmorgen gaan en over een maand terug komen.' Tom knikte.'dat beloven we.' Debio glimlachte door haar tranen heen en ze omhelsde Tom. Daarna omhelsde ze mij en ik kreeg een teder kusje op mijn voorhoofd. 'laten we nu nog maar even naar beneden gaan.' zei ze en ze stond op.'maybe is er nog een andere film ofzo waar ik NIET van in paniek raak.'

Die avond was het gelukkig wel gezellig. We hadden besloten wat spelletjes te doen en uiteindelijk gingen we tegelijk met zijn allen naar boven. Daar vielen we in slaap in onze bedden.
Debio lag in haar eigen bed. En Tom en ik lagen samen in het bed in de kunstkamer. Het was al twee uur en nog was is wakker. Ik kon gewoon niet lekker slapen. Ik kroop mijn bed uit en liep op mijn tenen naar Debio's kamer. Daar lag ze opgekruld in haar bed. Op het nachtkasje zag ik het tekenboekje liggen samen met een paar potloden. Zo te zien had ze nog wat getekend want op haar handen en gezicht zaten nog wat grijze vegen.
Ik ging op de rand van het bed zitten en streelde haar haren. Blond tot op haar schouders en één zwarte lok ertussendoor. Ze kreunde en opende haar ogen een beetje.'Bill? ik kan niet slapen.' zei ze en ze pakte mijn hand. Ze schoof de dekens opzij en schoof wat op. Ik ging naast haar liggen op mijn zij en ik voelde hoe ze rustig ademde.
Ik legde een arm over haar zij heen en hield haar een beetje tegen me aan. Ik voelde haar hart kloppen en zo vielen we beide rustig in slaap.

Reacties: