FanFic.nl

Garin Stormrage, how my life became hell.

Just a dumb unknowing child!

Terug in het hartje van Farthen Dur heerste paniek. Het geluid van geschreeuw, en gepraat vulde de gangen. De gangen waren overvol, en iedereen stond wel met iemand te praten, het leek wel een mierenhoop. Zo druk was het. Maar Toen ik vroeg wat er aan de hand was kreeg ik geen gehoor. Ik haastte me naar de keuken. Maar daar was niemand. Alleen een Klein Dwergenbaby'tje, huilend zat het op een tafeltje, Zijn gezicht onder de etensresten. Ik liep op hem af. "Ze zijn hier allemaal met iets anders bezig he? Trek het je niet aan joh." Ik gaf hem een aai over zijn bol, niet denkent aan de smurrie, die over zijn hele lijf gedrapeerd was. Mijn hand voelde plakkerig, een soort roodachtige gloed verspreed zich over mijn hand. Jam? "En wat denk jij dat je aan het doen bent?" Een zware stem die ik niet thuis kon brengen haalde me uit mijn concentratie. Ik keek om. "Sorry? wat is er." De dwergenvrouw keek me boos aan, "Dat kind, wat doe je daarmee?" ik keek haar verbaast aan, "Ik stel het gerust, aai het, mag dat soms ook al niet meer?" zei ik beledigd. "Jij meisje, gaat nu heel snel je handen wassen, en je raakt hem nooit meer aan. Als je hem ook maar aan durft te kijken..!" Ik begreep het niet. Wat had ik fout gedaan? "Wat heb ik fout gedaan?" Haar blik werd wat zachter. "Je bent zelf nog een kind, jong, ontwetend, dit kind, dit arme kind, is vervloekt. Aangeraakt door de duivel. Ieder die het aanraakt zal het verwonden, diep vanbinnen. Ga weg," Ik had wel vaker van een vervloeking gehoort, maar was nog nooit echt in aanraking geweest met een vervloekt kind. "sorry, dat wist ik niet" de vrouw keek me aan "dat is je geraden! Dit was al de tweede keer vandaag dat iemand me ergens wegstuurde, voor m'n eigen bestwil,, tuurlijk

Reacties: