FanFic.nl

Kidnapped with the person of my nightmares

deel 10

‘zo het zit er op. Jullie mogen terug naar jullie nederig stulpje.’ Yeah right, in mijn woordenboek noemt men een object met de definitie: ‘ een vervallen, beschimmelde, bemoste, vuile, stinkende kamer met ambetante, bijtende, zoemende beestjes’ een krot.
Het is ondertussen weeral avond en ik voel dat mijn maag hevig protesteert tegen dat lege gevoel. Alsof Tom mijn gedachten kan lezen, vraagt hij aan de leider ofdat we nog te eten of drinken gaan krijgen.
‘door de flater van je broertje is ons budget een beetje op en hebben we jullie maaltijden moeten beperken tot één per dag.’
‘één?!’ roep ik nu redelijk gefrustreerd.
‘dat heb je goed gehoord.’ Hij maakt weer aanstalten om de ruimte te verlaten.
‘ mijn kat krijgt meer eten!’ hij is bijna bij de deur.
‘klootzak!’ roep ik nog juist voordat hij de deur achter hem sluit.
‘dat komt allemaal door de schuld van dat stom kind!’ roep ik nog steeds kwaad. In mijn hoofd speel ik alle ‘Saw’-films af met die fan als het slachtoffer. Wat zeg ik nu, ‘slachtoffer’, ze verdient niet beter!
‘alleen mijn broer heeft zo’n idiote fans!’ verstoord Tom mijn gedachten, waarin die fan juist ging falen in haar ‘spelletje’.
‘het is allemaal zijn schuld.’ Gaat Tom, niet wetend van mijn bloederige gedachten, verder. ‘als ik hem nu onder mijn ogen zou krijgen, hé. Dan.. dan..’
‘zou je hem folteren zou als in ‘Saw’?’ vraag ik stilletjes.
‘ Ik had het me niet zo voorgesteld, ik zat eerder te denken aan wurgen. Maar nu je het zegt, jou plan is veel beter! Als ik hem ooit terug zie mag hij me een levenslang abonnement geven bij de McDonald’s!’
‘en mij ook!’ roep ik erbij.
Wat zou Bill nu eigenlijk doen?

Bill pov.:
Als ik dat kind ooit nog eens tegenkom, dan .. dan… aargh! Ik hoor een doffe klap onder de voordeur. Wat is dat?
Benieuwd ga ik gaan kijken. Ik zie er een videotape liggen. Dat is zeker van de ontvoerders!
Zoals De Kok me heeft geleerd, neem ik moeders afwashandschoenen en neem de tape op.
Ik loop onmiddellijk door naar het politiebureau.
‘dag Bill, wat kom je doen?’ vraagt hij.
‘dit kwam daarnet binnenvliegen.’ Ik overhandig hem de tape.
‘ik heb hem niet aangeraakt.’ Zeg ik er nog bij.
‘ah, je hebt dan toch nog iets geleerd.’ Hij stopt hem in een zakje en geeft hem aan Vletter die ermee naar buiten loopt.
Een aantal minuten later komt hij terug binnengewandelt.
‘geen enkele vingerafdruk.’ Zegt hij met een triestige ondertoon in zijn stem, alsof hij net zijn opslag aan zijn neus ziet voorbij vliegen.
‘tjah,’ verbreekt De Kok de stilte, ‘dan gaan we maar eens kijken wat er op staat zeker.’
Hij stopt de tape in de videorecorder en zet zichzelf gemakkelijk op zijn stoel. Het zwarte scherm krijgt kleur en ik zie mijn broer en Frouke zitten. Tom begint met praten:
‘dit is jullie laatste kans om ons te bevrijden.’
‘breng 1500 000 € in doorzichtige zakjes naar de Eiffeltoren.’
‘werp ze in de vuilbak onder de toren met nummer dertien erop.’
‘deze keer zonder politie.’
‘doe je dat niet dan gaan we eraan.’
‘doe dit morgenavond om 10 uur.’
Het scherm wordt opnieuw zwart.
‘vletter, ik heb dringend nood aan een bezoekje bij Lowietje, Bill ga maar naar huis. Je kan nu toch niet meer helpen.’

Reacties: