FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

9

Back!


Bill:
We zaten nu al drie uur in de tourbus. Ik was op van de zenuwen en mijn hart bonsde in mijn keel. vandaag zouden we weer naar Nederland gaan... naar de koepel en het huis van Debio. En niet te vergeten naar Deb zelf natuurlijk! Bij die gedachten werd ik alleen maar nog zenuwachtiger! 'stel dat ze een ander heeft, of er helemaal niet meer woont. wat nou als ik haar niet kan vinden en...'
ik kreeg een duw tegen mijn schouder. 'Bill je bent bezig te hyperventileren.' zei Tom tegen mij. 'relax nu maar we zijn er zo.' ik keek naar het schilderij aan de muur van de tourbus. ik zuchtte diep en stond op. ik liep naar de spiegel en checkte nogmaals of ik er goed uitzag. 'gaat nou zitten!' zei Tom boos en hij trok me op een stoel. 'ik word gek van je moeilijkdoenerij. de hele dag zit je al te stuiteren en ben je down. ga gewoon zitten en doe niet zo moeilijk! ze is er heus wel!' Tom's stem had iets treurigs over zich. ik wist wel wat het was. de hele maand lang was Tom van slag. hij kon niet meer aan zijn oude leefpatroon wennen. hij had zelfs een dag ineens gezegd dat hij zou gaan stoppen met roken maar dezelfde avond hief hij dat alweer op. Tom dronk nu minder drank en had veel minder one-stand-nights. het leek wel een hele nieuwe Tom die ik zag. ik werd er alleen maar raar van en ook ik was verandert merkte ik. Gustav en George hadden ook iets anders over zich heen. het was moeilijk te plaatsen. tijdens onze tour waren we allemaal gewoon verandert vond ik. hoe? dat wist ik niet precies. maar ik wist wel dat Tom er het zwaarst onder geleden had. hij speelde zelfs minder op zijn gitaar...

met een schok werd ik gewekt uit mijn gepeins. 'we zijn er.' zei Gustav en hij liep naar buiten. George volgde en daarna Tom en ik.

we stonden voor het huis van Debio. wat had ik dit huis gemist. ze stond niet buiten dus belde ik aan. *TRINGGG* het geluid schelde door het huis. we hoorde wat gestommel en de deur ging open.

een meisje van ongeveer vier jaar deed de deur open. ze keek naar ons op en begon te schateren. 'tijgetje!!!' riep ze uit en ze stak haar knuistjes naar mij uit. George begon te lachen; volgens mij denkt ze dat je een tijger bent met je haar Bill!' ik moest even lachen en ik knielde voor haar neer. het meisje had lichtblond haar en bruine oogjes. ze keek hem nu recht aan en ze stopte haar duimpje in haar mond. 'is eh... Debio er ook' vroeg ik aan de peuter en ze liep de hal door naar de woonkamer. we hoorde haar "tijgetje!" roepen en even later verscheen een ouder meisje in de hal.
ze had blond haar tot over haar billen met 1 zwarte lok. haar helblauwe ogen met een vleugje groen keken even naar ons. ze was ongeveer 1.85m en droeg gothic-achtige kleding. ze was heel mager, magerder dan ik me kon herinneren en haar make-up zat heel raar en ik wist gelijk wie ze was.

Debio:
'BILL!!!' gilde ik en stormde op de jongen met het enorme omhoogstaande haar af. Ik vloog hem om de hals en knuffelde hem stevig. Ik liet hem los en zag ook de andere Tokio hotel jongens. Ik schreeuwde het uit en knuffelde ze een voor een. Wat had ik ze gemist! ze waren maar een maand weg geweest maar toch. Het leek wel een eeuw.
Achter me hoorde ik een kuch. Ik draaide me om en zag daar mijn vriendin staan...


Tom:
achter Debio waren inmiddels een aantal mensen verschenen. Een van hen viel me al gelijk op. Een meisje van rond de achttien met zwart steil haar. Ze had gifgroene ogen en droeg een wijde skatersbroek en een iets te groot shirt. Op haar arm hield ze de peuter die Bill zonet voor "tijgetje" had uitgemaakt al bedoelde ze daar waarschijnlijk eerder een leeuw mee. Even was ik verbijsterd. Mijn hart klopte sneller en ik kreeg een brok in mijn keel.
Toen viel mijn oog op de andere personen. Een jongen van ongeveer twintig met blonde stekeltje en een piercing door zijn oorschelp keek naar ons en had zijn arm rond een meisje geslagen van ongeveer dezelfde leeftijd. Zij had kastanje bruin haar wat krulde en haar kleding toonde erop dat zij waarschijnlijk de moeder van de peuter was.

We keken elkaar zo even in stilte aan. toen Debio de stilte verbrak...
Bill:
'ik zal jullie even voorstellen.' zei Debio en ze stapte opzij. We liepen naar de woonkamer waar zij ons voorstelde. 'nou erm dit zijn een aantal vrienden die ik gemaakt heb afgelopen maand.' Ze knikte naar de mensen. Ze wees op de vrouw met het kastanje bruine haar. 'dat is Yala. Haar heb ik leren kennen doordat die peuter daar,' ze wreef door de haren van de peuter en vervolgde; die mijn potlood had gejat toen ik aan het tekenen was in het park. ‘Kersie potlood wille!!!' riep de peuter en ze haalde een klein potloodje uit haar zakje van haar tuinbroekje. 'ze heeft zichzelf dus al voorgesteld' zei Debio. 'dat is dus Kersie het dochtertje van Yala en Flesh.' ze knikte naar de jongen en zijn vriendin dus. 'hey...'zei hij een beetje verlegen en Yala glimlachte.
Het meisje met de zwarte haren zette de spartelende peuter neer die naar haar moeder liep. Zijzelf stapte op mij af en stak haar hand uit. 'en ik ben Henna' zei ze en ik schudde haar hand. 'eh ik ben Bill kaulitz en dit zijn mijn tweeling broer Tom en onze vrienden en bandgenoten: Gustav en Georg.' Henna glimlachte. 'zo te zien hebben ze zich inderdaad leren voorstellen.' we keken haar niet begrijpend aan. 'tja Debio en ik zijn hele goede vriendinnen geworden en ze heeft me dan ook van alles over jullie verteld en ook die keer van de eerste ontmoeting' ik glimlachte wat flauw.
'nou ga zitten' zei Debio opgewekt. 'zijn jullie koffers al naar binnen gebracht? en willen jullie wat drinken? er is wijn hoor Tom.' ze ratelde aan een stuk door. Dit was een andere Debio dan ik me kon herinneren. Veel opgewekter en vrolijker. Spraakzamer en gewoon veel bloeiender. Al zag ze er wel erg mager uit.
'rustig maar' antwoorde ik. 'onze koffers staan al binnen en alles is al geregeld voor deze week. We moeten aankomende zaterdag optreden in de koepel. En ik wil graag iets te drinken. Doe maar een sapje.' Ze schonk me een allerliefste glimlach waarbij ik helemaal wegsmolt.

Zo zaten we een half uurtje later druk te kletsen met elkaar. Kersie bleek eigenlijk een ongelukje te zijn geweest vertelde Yala. 'maar wel een gewenst ongelukje' verdedigde Flesh. de kleine Kersie was druk aan het brabbelen tegen Gustav. Ze had het over tekenen, paardjes , het rare tijgetje en ook over een gitaar met laag geluid. Gustav was helemaal weg van haar en liet haar dan ook op zijn schoot spelen met een speelgoed popje.
Tom was druk in gesprek met Henna. Die twee leken echt geschapen voor elkaar zoals hij dat toen tegen mij had gezegd over Debio.
Ik was aan het praten met Flesh en Yala. Ik vertelde over het Tokio hotel leven en zij vertelde over hun nogal dood gewone leventje. Eigenlijk wel saai allemaal maar toch wel leuk.
'maar Debio, hoe heb jij Henna dan ontmoet' vroeg Georg opeens. 'ook dankzij die kletskous?'
Hij knikte naar Kersie. 'nee haar heb ik op een heel andere manier ontmoet' zei ze en ze keek naar Henna. 'dezelfde dag nog dat jullie vertrokken waren. Ik was heel verdrietig en ben toen naar de koepel gerend. Daar ben ik op het vlakke stuk geklommen alleen toen zat er al iemand.' Ze lachte en keek weer naar Henna. 'ja ik heb hier als klein meisje ook gewoond en ben later verhuisd. Op mijn zeventiende ben ik weggelopen van huis en teruggevlucht naar deze stad. Daar ging ik op mijn favoriete plekje zitten. Op de koepel dus. het verbaasde me dan ook erg om iemand om twaalf uur 's avonds ook op de koepel tegen te komen. Debio dus. Ze kwam naast me zitten en we hebben ongeveer een half uur naar de hemel gestaard. we voelde allebei elkaars pijn. Ik van het weglopen en zij van het verliezen van hetgeen waar ze van houd.' Ze stootte Debio aan die op haar beurt het verhaal weer vervolgde. 'Ze heeft me toen verteld wat er gebeurt was en ik heb om mijn beurt mijn verhaal gedaan. Daarna hebben we elkaar de naam gegeven en heb ik gevraagd of Henna met mij mee wilde aangezien ze geen onderdak had. We zijn zo dikke vriendinnen geworden en sinds dien woont Henna nu bij mij in.' Wat er allemaal wel niet in een maand kan veranderen dacht ik bij mijzelf.
Flesh stond op. 'Het word tijd dat wij weer eens op huis aangaan lieverd' zei hij tegen Yala. 'de kleine moet hoognodig naar bed en ik moet morgen werken.' Yala zuchtte en stond ook op. 'het was echt heel leuk om jullie te leren kennen' zei ze tegen ons. 'jullie zijn helemaal niet zoals de bladen beweren.' Even bloosde ik. Die roddelbladen verkochten vaak de grootste onzin. 'Kersie? ga je mee lieverd? we moeten naar huis toe' zei Yala. De peuter pakte haar popje en kroop van Gustav's schoot af. 'doewj djummel!' zei ze vrolijk en ze zwaaide met haar kleine handje naar hem. Gustav smolt helemaal bij de woordjes en het gebaar. ' zeg je ook nog gedag tegen de andere mensen?'vroeg Yala aan Kersie. ze keek even naar Georg. 'doewj meneejr' daarna richtte ze zich naar Tom en daarna naar mij. 'doewj draadjesman en tijgetje!!' de manier op hoe ze ons noemde maakte ons aan het lachen. 'ze zal jullie namen wel leren hoor' zei Flesh. 'ze geeft iedereen een naam in het begin.' hij rolde met zijn ogen en tilde haar op. 'kom kleine grappenmaakster we gaan' en hij liep richting de hal. 'doeg!'riepen we allemaal en zo zaten we nog maar met zijn zessen in het huis. ' hé ik ga naar bed' zei Debio. 'ik ben op... komen jullie ook? morgen wordt het een drukke dag en als jullie nog een beetje fit willen zijn..' Tom lachte naar Henna en stond op. 'oké maar je moet ons wel weer laten zien wie waar slaapt want ik heb geen zin om telkens 's ochtends mijn bro te moeten missen omdat hij bij jou is weggekropen.' Debio en ik keken elkaar aan en we bloosde allebei hevig. 'we slapen tenminste alleen maar hoor in tegenstelling tot jou als je met een meisje in bed ligt.' antwoordde ik terug. Tom kreeg een scheve grijns en nu bloosde hij. Georg, Gustav en Henna lagen dubbel. 'kom maar mee.' zei Henna en we volgde haar de trap op met onze tassen in de hand. (althans ik met twee en de rest liet ik beneden staan. ik had misschien toch wat teveel spullen meegenomen...) de kamer waar jullie een maand geleden ook sliepen kunnen jullie weer gebruiken' zei Debio. 'jullie weten waar de matrassen liggen.' Georg en Gustav wenste ons welterusten en doken de kamer in.
wij gingen verder naam Debio's kamer. althans Debio's voormalige kamer.


De kamer was nu rood en zwart geverfd en overal lag wat rommel. 'sorry voor de bende maar ik ben niet zo een schoonmaakfreak.'zei Henna en ze wees naar de zooi.
voor de rest was de kamer ingericht met een groot tweepersoonsbed. Een bureautje met zooi erop, posters van skaters en andere voor mij onbekende mensen en een elektrische gitaar en skateboard in de hoek. Ik zag Tom's ogen vergroten. Zo zou hij zijn kamer ongeveer ook inrichten dacht ik. 'speel je gitaar en skate je?' vroeg hij aan Henna die knikte. 'ik ben niet zo een creawea als de dame daar. ik maak liever herrie op mijn prachtgitaartje of ga wat skaten. Ze lachte naar elkaar en Tom zag je gewoon nog verliefder worden. 'het enigste wat we echt gemeen hebben is dat we erg lenig zijn en dus graag klimmen enzo.' zei ze en ze knikte in de richting van Debio.
'nou Tom jij slaapt dus vanavond bij mij.' zei Henna en Tom's adem stokte bijna. Hij hoefde niet eens iets te doen en hij mocht met een meisje naar bed dacht hij. Het meisje van ZIJN dromen. Maar het was niet helemaal zoals hij gedacht had. Henna schoof van onder haar bed een extra matras vandaan en pakte uit een kast dekens en een kussen. 'zo daar mag jij vanavond slapen' zei ze plagend naar Tom gericht die even overdondert was. Zo mooi was zijn kans dus ook niet.
Tom zette zijn tas en zijn gitaar neer. hij wilde dat ding hoe dan ook niet in de tourbus laten. 'die drie weken zonder waren al erg genoeg!' had hij uitgeroepen.

Ik voelde een hand de mijne vastpakken en Debio trok me zacht mee door de badkamer naar de kunstkamer die inmiddels haar eigen kamer was geworden.
Op een muur was een grote tekst gespoten. : Draw your own life! stond er met grote letters. de tekst was omhuld met rozen en doornen. een echte creatie van Debio. De rest van de muren waren bloedrood, donker grijs en zwart. Het grote bed van haar ouders stond er nog wel alleen was het zwart geverfd. De naaispullen en schildersspullen stonden nu in een hoek. De kledingkast stond in een andere hoek met daarnaast een bureau met een pc. Maar hetgeen wat mij eigenlijk opviel waren de vier schilderijen aan de wand. De schilderijen die wij hadden gemaakt de een na laatste dag van ons verblijf hier. Ze waren in een zwarte, rode, grijze en zilveren lijst gehangen.
'je hebt ze een mooi plaatsje gegeven' wist ik uit te brengen. 'ze moesten ergens hangen waar ik ze elke dag kon zien.' zei ze en ze drukte ineens haar lippen op de mijne.
Al mijn zorgen die ik die ochtend nog had ebde weg. Een lieve kus op mijn lippen...
Ze trok haar hoofd terug. 'dat heb ik erg gemist, zullen we ons maar omkleden?' haar stem verraste me. 'je bent erg verandert in die ene maand.' zei ik. 'je bent opgewekter en een heel stuk minder verlegen.' ze draaide zich langzaam om. 'eh.. ja dat ben ik zeker.' en ze draaide zich weer om. ik vond het een beetje vreemd. ik draaide me met mijn rug naar haar toe zodat ze zich kon omkleden. daarna draaide zij zich om zodat ik me kon omkleden. Debio deed dat omdat ze dat fijner vond. Ze was absoluut niet thuis op het gebied van jongens en verder. Dus deed ik dit gewoon om haar die rust te gunnen. Ze moest zelf weten waarneer ze ergens verder aan toe was.

We stapte samen het bed in. 'heb je het niet veels te heet met dat lange shirt?' vroeg ik aan Debio. Ze droeg een lang T-shirt die haar armen bedekte ook al was het buiten twintig graden. Ze schudde verwoed van nee en trok haar armen onder de dekens toen ik haar armen wilde pakken. 'nee ik heb het echt niet warm, oké?' Ik knikte en liet mijn hoofd op het kussen vallen. Mijn haar zat nu helemaal niet meer. Debio streek even vlug met haar hand door mijn haar. ze liet haar vinger over mijn kaaklijn lopen en ik glimlachte naar haar. Ze sloot haar ogen en kroop tegen me aan. Ja, dit had ik te veel gemist. Gewoon slapen met het meisje van mijn hart naast me.
Ik vroeg me af hoe Tom nu sliep. Vast en zeker al bij Henna in bed. Tom was immers een echte liefdesmaniak. Elk meisje kon hij het bed in krijgen.
Ik liet het gaan en sloot mijn ogen. Ik droomde weg met Debio in mijn armen en dat was het enige wat nu telde. na een maand weer samen...

Bill:
Die volgende morgen word ik wakker. Ik heb sinds tijden niet meer zo lekker geslapen. Ik draai me om op mijn zij en kijk naar Debio die nog vredig ligt te slapen.
maar dan valt mijn oog op iets waar ik wit van wegtrek.
de mouwen van Debio's shirt zijn omhoog geschoven en ik zie allemaal wondjes en korstjes op haar armen.
ik weet dondersgoed wat dat zijn. Debio snijd zichzelf?...
Nu zie ik dat ze me aankijkt. haar ogen staan verschrikt als ze ziet dat ik naar haar armen kijk. ze springt uit bed en struikelt over een shirt op de grond. ze valt tegen de schilderskast en die valt om. de loodzware kast komt naar voren en de inhoud komt op Debio neer. ik weet niet hoe snel ik uit het bed sprong en tegen de kast aanviel die nu gevaarlijk schuin stond.
nooit gedacht dat een kast zo zwaar was. 'TOM, HENNA!!! iemand HELP!!!' ik schreeuw zo hard als ik kan. een paar seconde later staan zowel Tom als Henna tegen de kast te duwen. Georg en Gustav proberen Debio onder de uit de kast gevallen inhoud te trekken. dat valt niet mee aangezien het moeilijk te onderscheiden is wat nu verftubes, kwasten, doeken of andere spullen zijn.
we weten uiteindelijk de kast weer overeind te zetten. 'we hadden toch geen ebben houtenkast moeten nemen, dat ding is loodzwaar.' zegt Henna en ze gaat snel naar het bed waar Debio nu zit te snikken.

'wat was er nou gebeurt?' vroeg Tom. voordat Debio zelf kon antwoorden antwoordde ik al; toen ze wakker werd schrok ze omdat ik naar haar armen keek. ze gleed uit over een shirt toen ze het bed uitsprong en ze knalde tegen de kast aan.”� waarom keek je naar haar armen' merkte Gustav op. ik slikte en keek naar Debio die nu nog harder begon te snikken. maar dit keer wist ze door haar tranen heen te zeggen wat er was. 'hij keek naar mijn armen omdat ik een stomme trut ben die zichzelf sneed!' riep ze en gelijk was het stil. ik ging naast Debio zitten en ze legde haar hoofd op mijn schouder. het snikken nam af en langzaam kalmeerde ze wat. we waren inmiddels allemaal op het bed gaan zitten en ik zag dat we er allemaal even sjovol uitzagen met onze haren door de war, geen make-up en allemaal nog in pyjama. 'waarom ben je gaan snijden?' vroeg Georg voorzichtig. 'ik ..ik weet niet precies. telkens als ik het mes voel en het bloed zie stromen werd ik rustiger, het geeft me de ruimte om na te denken en daarna ben ik vaak weer vrolijk. ‘hoelang deed je het al?' vroeg Henna geschokt. ' ongeveer drie weken' zei ze zacht. 'ik begon ermee omdat ik het echt niet meer zag zitten. alles werkte tegen en toen in me per ongeluk aan een keukenmesje sneed voelde dat heerlijk. alle zorgen gleden even van me af.' ik knikte begrijpelijk. 'Debio, ik heb zelf ook gesneden om een beetje geluk te voelen. het heeft uiteindelijk niets opgelost en ik heb er alleen maar littekens van overgehouden.' zei ik. 'je moet ermee stoppen, er zijn andere manieren om je gelukkig en goed te voelen.' wat ik zei meende ik echt. ze keek naar me en ze knikte. 'ik heb al geprobeerd te stoppen. Maar de verleiding was af en toe te groot. Maar ik zal mijn best doen.' ze veegde vastberaden de tranen van haar wangen. 'ik zal alles tegengaan om terug te vallen naar wat ooit is gebeurt.' ik snapte niet helemaal wat ze daarmee bedoelde maar Henna knikte en gaf haar een knuffel. al snel vielen we met zijn allen in een groepsknuffel.

'en laten we nu dan maar gaan aankleden en brunchen!' riep Debio. het was inmiddels alweer twaalf uur.

Tom:
dat was me alweer een heftige ochtend. ik had gewoon op het matras geslapen naast Henna's bed hoe vervelend ik dat ook vond. zij was het enige meisje wat me ooit had geweigerd. nou ja geweigerd? ze liet me in ieder geval niet bij haar slapen.
en dan was mijn ochtend ook nog eens verpest door een Debio die bijna onder een kast kwam en zich gesneden bleek te hebben...
heel hectisch...
ik had me nu aangekleed en stond mijn dread's uit te klitten. iets waar ik een hekel aan had. 'Tom kun je even helpen?' vroeg Henna aan me. 'ik krijg het touwtje maar niet vastgeknoopt aan het andere touwtje.' ze stond te stuntelen met twee touwtjes op haar rug en in haar nek die blijkbaar bij elkaar moesten worden gebonden. ik liep naar haar toe en knoopte eerst de touwtjes in haar nek vast. daarna die op daar rug en vervolgens bond ik ze allemaal samen. ik streelde haar rug een beetje. 'klaar.' zei ik en ze draaide zich glimlachend om. 'dank je wel.' antwoordde ze en ze pakte mijn hand. 'kom je mee?' ik kreeg kriebels in mijn buik zoals ze mijn hand vasthield. we liepen samen de trap af naar de woonkamer waar de anderen al aan de eettafel zaten te wachten tot wij zouden komen. 'ik kreeg mijn shirt niet goed.' mompelde Henna en we schoven aan bij de tafel.
we begonnen met de brunch en we bespraken de plannen voor deze week.
'vandaag hebben we nog vrij en morgen moeten we naar de studio hier vlak bij. we hebben besloten daar ons nieuwe nummer op te nemen je weet wel 1000 meere. aan het eind van de week hebben we weer een optreden in de koepel en donderdag moeten we naar een interview.' Bill ratelde dit alles in het Duits.

Debio:
ik kon alles verstaan wat Bill vertelde omdat ik erg goed was geworden in Duits dankzij hem. maar Henna keek mij aan met vijf vraagtekens boven haar hoofd. ze zei in het Nederlands tegen mij; wat kraamt hij allemaal uit ik versta er geen bal van.' waarop Tom tegen mij zei; en wat zegt ze nou? ik versta niks van wat ze zegt.'
ik schoot in de lach.
'jullie vragen nu beide wat de ander uitkraamt' zei ik in het Engels. 'Henna is nog geen ster in Duits en jullie zijn nog even erg in Nederlands.' we moesten nu allemaal lachen en zowel
Tom als Henna liepen rood aan.
ik legde in het Nederlands uit aan Henna wat het werkplan was en vervolgens spraken we weer verder in het Engels met elkaar.

'ik stel voor om vandaag te gaan zwemmen.' zei Georg. 'hier in de buurt is vast wel een leuk zwembad.' ik knikte. we hadden zeker een mooi zwembad in de stad. ook de andere stemde in en ik liep naar de telefoon. 'ik nodig anders Yala ook wel uit. dan kan Kersie ook mee en kunnen zij ook weer even uit.' Gustav knikte hevig van ja en dus belde ik naar Yala. na tien minuten hing ik op. 'Yala vond het een leuk idee zei ze. Flesh is toch aan het werk. ik heb ook gevraagd of ze vanavond blijven eten. Flesh komt dan ook en dan maak ik wel een uitgebreid diner.' Georg likte zijn lippen al af. 'ik krijg nu al honger.' zei hij en we begonnen allemaal te lachen.
we pakte onze spullen en liepen naar het huis van Yala en Flesh niet ver weg van Debio's huis.

Reacties: