FanFic.nl

niet de juiste dood? <-- afgerond

do you see me?

ik werd wakker door een luid geblaf onder me. ik opende een oog. onderaan de boom stond een kleine keffer die een helst van kabaal maakte en mij uit mijn slaap had gekregen. wist dat beest niet dat ook geesten wilde slapen! ik wier een tak naar het mormel wat snel maakte dat hij wegkwam. ik sprong uit de boom en keek naar de lucht. deze was nog steeds donker en kil. hoe laat zou het zijn? deed het er eigenlijk toe? ik bedoel maar. er werd toch gezegd van geesten dat ze soms eeuwig op aarde zweefde. dus wat deed de tijd er dan nog toe.
ik zuchtte diep. voor mij deed het er wél toe hoe laat het was. aan de overkant zat ik een electronika zaak. daar zou vast wel iets als een wekker tussen staan.

De straten werden als drukker. waarschijnlijk zou het vroeg in de morgen zijn. iedereen zou weer van huis naar het werk gaan. ik streek mijn shirt recht en wilde de straat oversteken. maar toen ik midden op de weg stond...

Bill:
Ik slenterde verveeld door de straten heen. we waren ergens in Frankrijk. Toulouse of zoiets? we hadden gister een concert gehad en vandaag dus een dagje rust. morgen zou David wel aankondigen dat er iets als een fanmeet zou zijn. anders waren we nu al gelijk vertrokken naar de volgende bestemming.
ik had een kleine ruzie met Tom gehad. eigenlijk weet ik niet eens meer waar het over ging. straks zouden we alles wel weer goedmaken en er om lachen. maar nu was ik uit verveling dus maar naar buiten gegaan. de grijze donkere lucht voorspelde waarschijnlijk een boel regen. ik was blij dat ik onder mijn leren jackje ook nog een vest had. het was namelijk lang niet zo warm meer. Over mijn dreads had ik een muts gedaan. evengoed make-up al leek dat eigenlijk een beetje stom te zijn met die aankomende regen. ik was al wat blij dat er nog geen een fan mij had ontdekt. het laatste wat ik wel wilde was nu aandacht. ik trapte een steentje weg en liep zo verder. plots klonk er getoeter en keek ik geschrokken op. ik had staan dagdromen voor het stoplicht en ik snelde dus maar snel naar de overkant. plots zag ik de auto op iemand af rijden. waarom reed die auto door? hij zag toch wel dat er iemand stond!? maar de auto reed gewoon door op weg om het meisje wat op het midden van de weg stond te onderscheppen. niemand deed iets. waarom? hallo! dat kind zou zo overreden worden. verder dacht ik al niet na. ik rende als een gek naar het meisje toe en greep haar pols vast en trok haar mee. de auto toeterde nog en reed vervolgens verder.

'je moet uitkijken als je oversteekt.' zei ik hijgend. het meisje bleef me aankijken met grote ogen. was er iets? hopelijk had ze niet gezien wie ik was. maar in plaats daarvan zei ze wat anders. 'kun je me zien?'

Reacties: