FanFic.nl

niet de juiste dood? <-- afgerond

geloven?

Bill:
nu wist ik echt dat ik gek was. ze was een geest? die kwamen alleen maar voor in verhalen. niet hier, hier in de echte wereld! dat was waanzin. maar de ogen van eht meisje voor me stonden zo serieus als wat. 'niet mogelijk.' mompelde ik en ze lachtte met een vrolijke lach. 'kon ik dat ook maar zeggen. maar toch is het zo. dit is mijn 2e dag al en nog snap ik het zelf ook niet.' ze stond recht en liep midden naar de mensenmenigte die sterk was toegenomen. 'kijk maar!' riep ze en ze liep gewoon op iemand af. 'pas op!' riep ik nog maar ze liep gewoon verder. ik wachte op dat er nu mensen zouden gaan vallen en boos zouden gaan reageren maar in laats daarvan liep ze gewoon door de persoon hen die even stil bleef staan en nieste. ik kon even geen woord over mijn lippen krijgen en ze grijnste breedt. 'overtuigd?' zei ze terwijl ze weer terug liep. ik kon het nog nauwelijks bevatten.maar ze loog dus niet. ze was een geest. 'je staat te gapen. anders gaan we even zitten.' zei ze en trok me mee naar een bankje. 'waarom kan jij mij wel aanraken en ik jou?' zei ik en ze haalde haar schouders op. 'weet niet. waarschijnlijk omdat jij een ziener bent.' ik fronstte. 'wat bedoel je daar nou eigenlijk mee. ziener.' ze keek me aan. 'ik weet het ook niet. maar jij kan mij zien dus neem ik aan dat jij dan een ziener bent. waarschijnlijk hebben dat soort mensen ook de gave om geesten aan te kunnen raken.' ik zette even alles op en rijtje. 'maar je wilt dus dat ik je help. waarmee dan?' ze maakte haar wangen bol en ik on het niet laten even te lachen. 'als ik dat wist dan had ik je hulp niet nodig.' zei ze. 'ik weet alleen dat die diepe stem zei dat ik terug moest omdat ik niet de juiste dood ben gestorven ofzo. ik moest mijn fout goedmaken. maar ik herinner me niets van mijn vorig leven.' ik knikte. ze legde me uit hoe haar herinneringen werkte als een soort opslagplaats. 'je weet het wel maar niet meer hoe.' zei ze. het begon te regenen en de druppels drupte neer op mijn jackje.
'ik denk dat als je je fout wilt verbeteren, je eerst maar eens moet uitzoeken wie je was.' zei ik twijfelend. het meisje klaarde op. maar gelijk daarna werd ze weer wat droevig. 'het is een goed idee. maar hoe moet ik nou weten wie ik was?er sterven dagelijks duizende mensen. hoe moet ik nu vinden wie ik was daartussen.' ik knikte. 'misschien kan ik je helpen. ik beloof niets, maar ik denk dat ik me anders toch ga vervelen tijdens de tour dus dit is gelijk een mooie afleiding.' wat zei ik nu eigenlijk?! ik zou een geest gaan helpen haar oude leven te vinden? wat was ik, gestoord? dat moest wel. maar toch vond ik eht idee wel aanlokkelijk. eindelijk weer eens wat raars in mijn leven.
'wil je echt helpen?' vroeg ze en ik knikte.
ze omhelsde me en ze voelde steenkoud aan. maar toch wel weer op een rare manier warm. 'heb je het koud?' vroeg ik. 'niet echt. die regen begint nu kouder te worden maar op zich voel ik het niet heel erg. ja die natte kleding word irritant. weer iets ontdekt. regen heeft wel vat op me. en hondenpies niet.' ik begon te lachen en ze vertelde wat er gebeurd was. ik trok mijn jackje uit en vervolgens mijn vest wat ik aan haar gaf. 'ik weet niet of mensen nu een zwevend vest gaan zien maar dat boeit niet. trek maar aan. misschien blijf je dan ietsje droger.' dankbaar nam ze het vest aan. ik keek even op mijn horloge en schrok van de tijd. ik had al een uur geleden in het hotel moeten zijn! ik stond snel op. 'ik had al in eht hotel moeten zijn!' riep ik en mensen om me hen keken me even raar aan. ik trok me er niets van aan. 'waar ga jij eigenlijk heen?' vroeg ik en het meisje dacht even na. 'nergens. ik heb vannacht ook al hier geslapen. ik weet niet waar ik anders heen moet.' ik bekeek haar even goed. ze was eigenlijk best apart. niet alleen haar oogkleur. ze had een vrij bleke huid. rechte neus en volle lippen. ze had haar haren met veel laagjes. het was blond met rode plukjes ertussen en zat nu vlak om haar hoofd van de regen. ook haar make-up was uitgelopen door de regen en haar kleren waren doordrenkt. net als de mijne voelde ik nu. ze was niet enorm groot. rond de 1.70m schatte ik. Ze was nu niet bepaald mijn typ waar ik gelijk voor zou vallen. maar er was wel iets met haar. een klik ofzo. het voelde goed en vertrouwd. en ik kon me niet bedenken haar hier te laten. en daarbij, als ik haar zou willen helpen zou ze wel me moeten. ik besloot dus maar.
'ga anders met mij mee. ik denk dat dat de enige oplossing is als we willen weten wie je bent en waar je vandaan komt. en daarbij laat ik je liever niet hier in de regen achter.' ze klaarde op en beide stonden we op. 'die kant uit.' zei ik en we liepen richting het hotel waar ik verbleef.

'hoe wil je me eigenlijk gaan verbergen?' vroeg ze en ik haalde mijn schouders op. 'weet niet. ik neem aan dat de andere je niet kunnen zien. en we moeten gewoon maar zien wat er gebeuren gaat. je moet alleen zorgen dat je in de tourbus niet teveel in de weg zult lopen.' ze keek me raar aan. o ja vergeten te vertellen. 'erm... ik weet neit of jij het weet van misschien je vorige leven maar ik zit in een band en ben zeg maar een tikkeltje beroemd. we zijn momenteel op tour vandaar. zegt de band Tokio Hotel je iets?' ze fronste diep en maakte toen een O van haar mond. 'ik herken het inderdaad wel. althans, ik heb waarschijnlijk vorig leven een aantal nummers van jullie beluisterd. maar ik zal zo min mogelijk in de weg proberen te lopen.' ik knikte en stapte stevig door om wat warmer te worden. eenmaal bij het hotel binnen kwamen er al 4 woeste mensen op me af die me bestookte met bezorgde vragen. het meisje naast me stapte iets naar achter terwijl ik de mensen voor me liet uitrazen.

Reacties: