FanFic.nl

niet de juiste dood? <-- afgerond

even voorstellen, welkom in zijn leven.

De mensen bestookte Bill met allemaal vragen. vooral de jongen met zwarte corncrows en oversised kleding ratelde er op los. vaag herkende ik hem ergens van en er bloeide iets in mijn borstkas.

'waar was je in godesnaam Bill! we hebben je tig keer gebelt! we zouden bijna de politie inschakelen! je weet dat je niet zomaar de stad in kan zonder beveiliging.' Bill wachtte tot de personen klaar waren en nam het woord toen. 'rustig maar. ik was de tijd gewoon even uit het oog verloren. meer niet. en mijn mobiel lag nog op mijn kamer. en ik ben toch weer terug?' een lange man kwam naar voren. 'Het is al goed Bill. maar laat ons niet meer zo schrikken. je broer kreeg bijna een hartaanval toen je na een uur nog niet terug was. en ik kan het niet hebben als er en een zanger en een gitarist niet mee kunnen spelen begrepen? ga nu maar naar je kamer en neem een warm bad. straks vat je nog kou en dat moeten we al helemaal niet hebben tijdens de tour.' Bill knikte en verontschuldigde zich bij alle mensen. vervolgend liep hij naar een lift en liep ik achter hem aan. 'wie waren dat?' vroeg ik en Bill keek op. even vergetend dat ik er ook nog was. 'dat zijn mijn manager, vrienden en tweelingbroer. die lange gast is onze manager David. de jongen met het korte zwarte haar en de bril is Gustav, die met het bruine stijle haar is Georg en die met oversised kleding is mijn broer Tom.' ik knikte. 'ze leken me erg aardig en bezorgd.' Bill knikte en het lampje van de lift gaf aan dat we er waren. Bill stapte uit en ik volgde hem naar een deur die Bill opende.
'wel, dit is mijn hotel kamer aankomende 2 dagen nog. daarna gaan we met de tourbus weer verder naar de volgende bestemming.' ik knikte en keek de kamer rond. een nogal cashual kamer. niet teveel franjes maar wel stijlvol. een groot 2 persoonsbed, tv, badkamer en een mini barretje plus een paar kasten. Bill sloot de deur en liep naar de kast toe. 'eh... de rest heeft zo te zien geen zwevend vest gezien dus denk ik dat je wel wat droge kleding van mij kunt lenen. ik ga even douchen dan kun jij daarna je even opfrissen al weet ik niet of dat kan met water uit de kraan.' ik knikte en pakte de droge kleding van Bill aan die vervolgens zelf de badkamer in verdween.
ik ging op een stoel zitten en wachtte tot Bill klaar was. nog steeds kon ik niet geloven dat hij me wilde helpen. ik was gewoon een totaal wild vreemde in principe maar toch wilde hij helpen! hoeveel moeilijkheden het ook maar kon geven. daar zou ik hem eeuwig dankbaar voor zijn.
Bill kwam uit de badkamer in alleen een handdoek en mompelde dat ik mocht. snel liep ik de badkamer binnen en zette de douche aan. tot mijn verbazing kon ik het water net als het regenwater gewoon voelen. waarschijnlijk omdat dit oorspronkelijk ook regenwater was waar alleen toevoegingen en zuivering mee gebeurd is. ik kleedde me uit en legde mijn natte kleding over de verwarming. daarna ging ik zelf onder de douche staan en liet het warme water over me heen gaan. dit voelde bijna, bijna weer een beetje menselijk.

Bill:
ik zat aangekleed en wel een beetje op bed in een tijdschrift te bladeren toen er aangeklopt werd. 'mja?' mompelde ik en de deur ging open en weer dicht. ik keek op en zag Tom in mijn kamer staan. 'verveeelde me.' zei hij en plofte bij me op bed. ik ging weer verder met lezen toen Tom ineens wat zei en opstond. 'Bill, als je klaar bent met douchen mag de douche ook wel uit hoor.' en hij liep naar de badkamer. ik schrok op. daar stond het meisje natuurlijk! god wat zal die wel niet denken. ik probeerde Tom er nog van te weerhouden naar binnen te gaan maar evengoed luisterde hij weer niet en stapte naar binnen. ik hoorde een kleine gil en daarna was het stil. de kraan werd uitgedraaid en je hoorde Tom wat mompelen. 'Bill, had je zoveel kleding aan? van wie is dit?' ik liep de badkamer binnen en ontweek zoveel mogelijk de douche. ik keek naar de kleding van het meisje wat over de verwarming hing en waar Tom nu op wees.'Bill? dit pas jij niet eens. van wie is het?' nu werd ik rood. hoe moest ik me hier uit zien te redden. maar Tom begon breed te grijnzen. 'Billa toch! je mag heus wel toegeven dat hier een meid is geweest! dat begrijp ik heus wel.' ik zuchtte die en speelde maar mee. 'erm jaa.. ehh... een meid inderdaad je weet wel... maar ze was niet leuk genoeg dus weggestuurd... denk dat ze deze kleding vergeten is.' mean, dat ik ooit nog eens zo een grote leugen zou vertellen. maar Tom grijnsde alleen maar en haalde zijn schouders op. vervolgens liep hij de badkamer uit en volgde ik hem snel om de deur weer te sluiten zodat het meisje zich kon afdrogen en omkleden. 'maar hier is ook al niet veel te beleven dus ga ik denk ik Gustav maar even irriteren.' zei Tom die naar de deur toe liep. 'en David zei dat we morgen een handtekeningen actie hebben. rust dus maar goed uit. morgen om 2 uur worden we opgehaald met een auto.' en vervolgens verdween hij de kamer uit.
niet veel later ging de badkamerdeur open en kwam het meisje schuivelend naar binnen. mijn kleding paste haar wel alleen was de broek ietsje te lang. ze ging naast me op bed zitten. 'sorry voor Tom. ik probeerde hem nog te weerhouden om naar binnen te gaan maar hij luisterd niet.' verontschuldigde ik me en het meisje glimlachte. 'het was niet erg. hij kan me toch niet zien alleen schrok ik even.' het klonk wat droevig maar al snel klaarde ze wat op. ze zat een beetje te neurieën en keek wat om zich heen. ik bedacht me plots dat ik niet eens wist hoe ze heette. 'hoe heet je eigenlijk?' vroeg ik maar ze haalde haar schouders op. 'weet niet. daar ben ik nog niet eens achter.' ik knikte. 'maar je moet anders voor nu even een naam nemen. de hele tijd meisje tegen je zeggen vind ik vervelend klinken.' ze knikte. 'bedenk jij maar een naam die je makkelijk vind. ik onthoud het wel.' ik dach even diep na. 'Kishu? is dat misschien iets?' ze keek me vrolijk aan en lachte hardop. 'dat is een mooie naam. Kishu...' ze lachte weer en liet zich achterover op mijn bed vallen. 'ik kan je echt niet genoeg bedanken.' zei ze. 'wat, voor alleen een naam bedenken?' ze schudde haar hoofd. 'gewoon voor alles. ik ben blij dat er toch nog iemand is die me ziet. dus ik bedankt je voor het feit dat je bestaat. ik bedank je voor het feit dat je me wilt helpen en me onderdak bied. ik kan helemaal niets terug doen en toch bied je het aan. dus daarvoor.' ik grinnikte even. dit was wel het raarste bedankje ooit.

De rest van de middag besteedde we met veel praten. Kishu stelde enorm veel vragen over alles. over de wereld, waar alles voor diende, over mij, over mijn vrienden, over de band, het beroemd zijn en ook veel over Tom.
rond een uur of 7 kwam Gustav mijn kamer binnen met de mededeling dat we gingen eten beneen in het hotel. ik stond op en Kishu volgde. 'eten geesten eigenlijk?' vroeg ik en Gustav keek me raar aan. 'weet je zeker dat je geen koorts hebt opgelopen Bill?' vroeg hij maar ik verzon dat ik een film had gekeken over spoken en me af vroeg of ze nu wel of niet aten aangezien wij dat wel doen. Gustav liep weer door en Kishu die naast me liep haalde haar schouders op. 'geen flauw idee. ik heb totaal geen honger. dat niet.' we liepen naar het restaurant gedeelte van het hotel waar de anderen an aan een tafel zaten. ik nam plaats naast Tom en Kishu kwam weer naast mij op de bank zitten. David kwam ook zitten en plofte naast mij waar eigenlijk Kishu al zat. David begon een keer te niezen waarop wij gezondheid zeiden. ik probeerde zoveel mogelijk naar rechts te gaan zitten zodat Kishu nog plaats had. 'hallo Bill! wil je op mijn schoot ofzo? is David echt zo eng?' zei Tom toen in helemaal tegen hem aangeplet zat. de anderen moesten lachen en ik werd rood. 'sorry.' mompelde ik terwijl ik weer ietsje van hem af schoof. Kishu begon te giechelen en opnieuw moest David niezen. 'het is niet erg Bill. ik heb geen plaats nodig. iedereen kan gewoon door me heen behalve jij. dus is er voor mij in principe ruimte zat!' ze zwaaide met haar armen en opnieuw begon David te niezen. 'verkouden David?' vroeg Georg en David haalde een zakdoek tevoorschijn en snoot zijn neus. we bestelde wat te eten en even later zaten we druk kletsend te eten. ik was wat stiller en luisterde eerder naar de anderen. Kishu zat naast me met een paar van mijn dopewrtje te spelen die ik toch niet op at. 'kijk je wel uit dat niemand die bewegingen ziet?' zei ik en Kishu knikte. 'iedereen is veels te druk met eten en praten. het valt heus niet op.' ze pakte een ewrtje vast en opende haar mond en propte het dingetje naar binnen. ze kauwde even en slikte door. het ewrtje viel gewoon op de grond. 'oké, ik kan dus niet eten. het smaakt niet eens.' zei ze en schoot een ander dopewrtje weg. ik gniffelde. 'Bill, kleuter! beetje met eten gooien.' zei Tom die me een dreun tegen mijn schouder verkocht. 'ik doe helemaal niks!' riep ik en Kishu die naast me zat begon hard te lachen. David nieste weer en ik mompelde boos naar Kishu. 'sorry! kon ik nou weten dat ik je broer raakte!' zei ze en ik kleep haar in haar zij waardoor ze een of andere beweging maakte. opnieuw een niesbij van David volgde. 'ze mogen het hier wel eens minder stoffig maken zo te horen.' zei Gustav.

Rond een uur of 9 ging ik weer naar mijn kamer met Kishu achter me aan. ik kon het eigenlijk wel goed met haar vinden. ze had ongeveer dezelfde klierhumor als Tom en ze was wel vrolijk voor iemand die niet eens wist wie ze was. ik kende haar karakter nu wel redelijk. ook al kende we elkaar nu pas een dag. ik kleedde me om in de badkamer en gaf Kishu een shirt waar ze in kon slapen. kleding die ze aanhad werd dus niet zichtbaar voor mensen. ik kroop onder de lakens en Kishu kwam naast me liggen op het andere matras. 'slapen geesten wel?' vroeg ik. 'ik denk het. althans, ik heb gister ook gewoon geslapen in een boom. al kan ik me niets herinneren van een droom ofzo. misschien slapen geesten wel maar dromen ze niet. eerder een soort uitstand.' het interreseerde me wel enorm hoe het was als geest. ik vroeg haar ook hoe ze het ervaarde. ' ik denk dat ik nog te kort daarvoor geest ben om een conclusie t trekken. tot nu toe valt het alles wel mee. het is alleen jammer dat je niet met de mensen die je wilt spreken kan praten. verder heb ik het idee alsof ik gewoon mens ben zowat.al lijkt het me wel leuk om te kunnen proeven wat je eet. en dat ook nog eens binnen te kunnen houden.' ze grinnikte. ik vroeg haar nog meer dingen. of ze al wat meer wist over die rare dingen die nu gebeurde. maar dat wist ze niet.'herinner je je nog wat van die stem? je had het telkens over een diepe stem ofzo.' ze keek me een beetje leeg aan. 'ik herinner me alleen die stem nog. en wat hij zei. en verder herinner ikme alleen maar leegte en donker. meer niet.' ze gaapte diep. 'ga anders maar slapen.' zei ik en ze knikte. ze nestelde zich goed in en ook ik ging goed liggen alvorens ik het licht uit deed.

Reacties: