Hoofdcategorieën
Home » Overige » Flikken » Flikken > Volle Maan 1
Flikken
Flikken > Volle Maan 1
Volle maan deel 1.
Op een koude zaterdag avond liep een man door het park, het was vollemaan. Zoals iedere avond liet hij zijn hond uit. Ineens begon de hond zich los te werken en rende luid blaffend naar het vijvertje. Blaffend bleef de hond voor het water staan, de man riep zijn hond terug, maar de hond bleef fel door blaffen. De man liep naar zijn hond toe, en zag een zwarte vuilnis zak in het water liggen, maar dat was niet zomaar een vuilnis zak. Uit de zak stak namelijk een hand. De man twijfelde geen moment, en belde direct de Politie.
Gapend stapte Britt uit haar auto, en ging onder het blauwe lint door. Raymond kwam haar te gemoed gelopen. 'Goede Avond Britt' begroette Raymond haar. 'Raymond' zei Britt en ze liepen samen richting een man in een wit steriel kostuum. ' Ah, commissaris, volgt u mij' zei de man van het labo, terwijl hij naar het lijk liep. 'We vermoeden dat het een jongen is van een jaar of 16', 'Vermoeden? Dus u weet het niet zeker?' vroeg Britt argwanend. 'De jongen heeft werkelijk niets bij wat wijst naar zijn Identiteit, geen paspoort, geen Gsm, geen ID' zuchtte de Labo medewerker. 'Ah bon, Raymond, kunnen jij en Pasmans zorgen voor een opsporing ’s bericht op een en de lokale zender van Gent?' vroeg Britt aan Raymond. Raymond knikte en liep naar de combi.
'En verder? Dood 's oorzaak?' vroeg Britt nieuwsgierig, 'Een kogel door zijn hoofd is waarschijnlijk Direct fataal geweest, hij is waarschijnlijk al zo'n dag of 2 dood en vrijwel daarna in het water gedumpt , maar dat moet ik nog beter onderzoeken'. 'Oké, ik kom morgen het rapport wel halen, tot morgen Barry!' 'Dag Britt.'
'Bruno!' riep Britt. Bruno kwam naar haar toegelopen 'Hoe staat het met het buurt onderzoek van u en Nick?'. ' Het enige wat we hebben is een vrouw die zaterdag nacht thuiskwam en een wagen bij het park zag staan' zei Bruno duidelijk een beetje teleurgesteld over het resultaat. 'Wat voor een wagen?' 'Een 4x4, ze wist het merk niet, laat staan de nummerplaat'. 'Is dat alles?' 'Sorry Britt, maar de meeste mensen hier slapen wel om 4 uur'. Britt knikte 'Rond het onderzoek maar af, ik zie jullie morgen om 9 uur op het commissariaat'. Britt zegt Bruno gedag en vertrekt dan weer in haar auto naar huis.
De volgende ochtend is bijna het hele team om 9 uur weer op het commissariaat. Nick komt een half uur te laat aanlopen. ‘Bruno! Is John een beetje goed gezind?’ vraagt hij een beetje gespannen aan Bruno. ‘Je hebt geluk, John is er niet, hij moet rust houden, hij is gister namelijk van de trap gevallen, zijn hele rechter oog zit dicht, hij heeft een gebroken arm en een lichte hersenschudding. .’ ‘Maar ik ben er wel’ zegt Britt terwijl ze Nick op haar schouder klopt. ‘Nick, ik zal zolang John ’s taken overnemen, kan ik u nu even spreken?’. Nick knikt en volgt Britt naar het kantoortje van John. Britt gaat zitten. ‘Wel, Nick. Hoe komt het dat jij de laatste tijd steeds te laat komt?’ vraagt Britt serieus. ‘Tja, ik slaap slecht, en als ik dan eindelijk slaap, slaap ik zo diep dat ik gewoon door mijn wekker heen slaap. Het klinkt misschien als een slappe smoes, maar dat is echt zo’. ‘Weet je hoe dat kan dat je dan zo slecht slaapt? Heeft het iets met het werk te maken?’. ‘Nee, ik denk dat het wel over zal gaan’. ‘Goed, dit is dan de laatste keer dat ik het door de vingers zie, de volgende keer zijn er gevolgen, verstaan?’ vroeg Britt streng. Nick knikte, en liep het kantoortje uit.
Een paar minuten later klopt Merel op de deur. Britt wenkt haar dat ze binnen kan komen. ‘Waarom nam jij gister jou gsm niet aan?’ vroeg Britt zonder Merel ook maar te begroeten. ‘De batterij was leeg, ik heb hem aan de oplader gelegd en toen kon ik op een of andere manier niet gebeld worden’ zei Merel een beetje onzeker. ‘Je liegt, maar oké, het is al goed. Maar de volgende keer komen er maatregelen.’ ‘Oké’ zei Merel luchtig, waarop Britt direct streng reageerde met ‘Commissaris’. ‘Oké, commissaris Michiels’ zei Merel sarcastisch, en liep het Kantoor weer uit.
Als iedereen zijn verzamelde informatie op een rijtje heeft gezet, volgt er een briefing.
‘Bon, heeft het opsporing ’s bericht iets opgeleverd? ’ vroeg Britt. ‘We hebben wel wat reacties gekregen, maar het belangrijkste is toch wel dat een vrouw in de beschrijving haar zoon herkent.’ Zei Pasmans. ‘En het buurtonderzoek?’ vroeg Britt aan Nick. ‘Weinig, een vrouw die dan om 4 uur terug kwam van haar werk, maar voor de rest wonen er daar alleen bejaarden, de allemaal hun gehoorapparaten s’ nachts uitzetten, en slapen. Dus die hebben niet gehoord of gezien.’
‘Amai jongens, alleen dat?’ zegt Britt verbaast. ‘Ah Bon, Merel en ik gaan naar die vrouw toe, en Raymond en Pasmans gaan het labo rapport halen, en volgen dat verder op’. ‘En wij?’ vroeg Bruno. ‘Ga die enige mogelijke getuige nog eens bezoeken, en loop nog eens een keer dat park, misschien hebben we iets over het hoofd gezien, of lopen er nog mogelijke getuigen rond.’ Iedereen vertrekt.
Merel en Britt zitten zwijgend in de auto, alleen Merel vraagt nogmaals het adres van de vrouw. ‘Hoefijzer straat 25’ zei Britt diep in gedachte verzonken. Merel besteed er verder geen aandacht aan en rijd de hoefijzer straat in, en stopt voor de deur van nummer 25. Britt drukt op de bel, en een beetje een stevige blonde vrouw opent de deur. ‘Commissaris Michiels en mijn Collega inspecteur Vanneste Politie Gent, u heeft gister op het opsporing ’s bericht gereageerd?’ ‘Ja dat klopt, komt u maar binnen.’En Britt en Merel gaan naar Binnen.
Ondertussen rijden Nick en Bruno richting het park. ‘Allez Nick, wat is nu de echte reden dat jij steeds te laat komt? Een nieuw lief misschien?’ vraagt Bruno Lachend. ‘Het is niet om te lachen, het is serieus zo, ik slaap echt slecht!’ zegt Nick bot en serieus. ‘Hoe komt dat dan?’ vraag Bruno verbaast. ‘ik word over 2 weken uit mijn appartement gezet..’ zucht hij. ‘Hoe er uit gezet?’ vraagt Bruno. ‘Zijn dochter gaat trouwen en wil daarna in mijn appartement wonen’ ‘Pff, dat zal vast, een maand later word dat pand gewoon verkocht aan een grote project ontwikkelaar, let maar op! Maar goed, ik snap het probleem niet, je kunt toch ook gewoon bij Mihriban gaan wonen? Of wil zei u niet in haar appartement? Allez vriend, je bent nog altijd welkom bij mij! Maar goed, liever bij Mihriban, niet? ’. ‘ Mihriban wil dood graag trouwen en samenwonen, maar het probleem is, ik weet niet of ik dat wel wil..’ ‘Allez Nick komaan, je bent toch al lang over die periode heen? Of wil je je nog steeds niet binden?’ zegt Bruno een beetje geïrriteerd. ‘Ik weet het niet, ik zal er nog wel over denken’ antwoord Nick. ‘Ja, maar zorg wel dat je dat niet de hele nacht doet, zodat je weer te laat komt, en op u kop krijgt van commissaris Michiels!’ Ze kwamen aan bij het huis van de getuige, waarbij hun gespreksonderwerp veranderde in werkzaken.
‘Toen ik de omschrijving hoorden wist ik meteen dat het om Michel gaat, het hoekje uit zijn voortand, zijn halflange bruine haar, getinte huidskleur. Ah ja, u zult wel denken, is dat haar zoon dan wel, omdat ik zo blond en blank ben als maar kan, maar Michel heeft een Spaanse vader, oud vakantie lief, Michel heeft hem nooit gekend.’ Ratelde de vrouw, maar uiteindelijk slaakte ze een diepe zucht. ‘Wilt u trouwens Koffie?’ ‘Nee Merci mevrouw’ zei Merel vriendelijk. ‘Zouden wij misschien de kamer van Michel mogen zien?’ vroeg Merel daarna. ‘Natuurlijk, volg mij maar.’ En ze liepen de trap op. Toen ze in de kamer stonden, vroeg Merel direct of ze zijn Gsm en Laptop mee mochten nemen. De vrouw knikte. Ondertussen pakte Britt een foto kader van een kastje. Ze maakte oogcontact met Merel, en knikte zachtjes. ‘Wanneer heeft u uw zoon voor het laatst gezien?’ vroeg Britt voorzichtig. ‘Zaterdag avond, na het eten ging hij naar zijn vrienden.’ ‘Hoe heten die vrienden?’ vroeg Merel en ze pakte haar notitie boekje. ‘Jack de Groot en Pieter Verberckt,die laatste was echt een apart figuur.. Ik heb hem nooit vertrouwd, maar ik kon Michel natuurlijk niet verbieden om met hem om te gaan, anders zou het zeker in het geheim gaan doen’ zuchtte de vrouw. ‘Waarom vertrouwde u die Pieter niet?’ ‘ Hij was vaak onder invloed van alles, alcohol, soms zelfs drugs, en ik durf te wedden dat hij aan louche zaakjes deed en Michel en Jack daarin probeerde mee te slepen.’ Zei de vrouw. ‘Goed, mevrouw Dedecker, wij moeten u vragen om mee te gaan naar het Mortuarium om het lichaam te identificeren’ zei Britt. De vrouw knikte, en ging met Britt en Merel mee.
Toen de vrouw het lichaam zag barstte ze in tranen uit, ze knikte. ‘Dat is hem, dat is hem!’ zei ze wenend. ‘Is er misschien iemand waar we u naar toe kunnen brengen, familie, vrienden?’ vroeg Merel bezorgt. Nadat de vrouw antwoord gaf brachten Britt en Merel haar naar een goede vriendin.
Reacties:
leuk