FanFic.nl

Rock Of Love: Tom

3

Tom POV

‘Ik ga even de andere ontmoeten.’ Ik onderzoek het zwembad opzoek naar mijn volgend “slachtoffer”�
‘Ja, leuk, doe dat.’ zegt Sky vriendelijk.
Ik zwem richting een prachtig blondharig meisje.
‘Heey.’ begroet het schattige meisje naast haar vriendelijk. ‘Ik ben Xetha en jij ben Tom?’
Ik knik. Xetha is een spring-in-het-veld blijkbaar, want zonder dat ik het doorheb begint ze driftig en enthousiast te praten tegen mij.
‘Ik vind jullie muziek fantastisch. Ken je Coldplay? Waarschijnlijk wel, wie kent ze nou niet. Ze zijn fantastsich, vind je niet?’
‘Huh, wat?’ ik schud even mijn hoofd in de hoop te kunnen volgen.
‘Coldplay, weet je nog.’
Ik boor diep in mijn gedachten om te vinden wat zij bedoelt. Ik schud nog een keer mijn hoofd om weer helder te denken. ‘O ja,’ zeg ik als ik het -eindelijk- heb gevonden, ‘fantastische band, ja. Maar wie is dat meisje?’
‘O, zij.’ mompelt ze

Camille POV

O nee, ze hebben het over mí­j.
‘O, zij.’ hoor ik Xetha mompelen. ‘O, zij,’ herhaalt ze -maar dan nu heel vriendelijk en lief. ‘Zij, zij is Camille. Tof meisje.’ zegt ze lief.
‘Zo Camille.’ zegt Tom terwijl hij richting mij zwemt.
‘Je spreekt het eigenlijk “Kamil”� uit.’ verbeter ik hem.
‘O, sorry, wist ik niet.’
‘Het is niet jou fout dat ik een naam heb gekregen die je op héél veel verschillende manieren uitspreekt, niemand lukt het van de eerste keer.’ Ik forceer een glimlach om mijn verlegenheid te verbergen.
‘Uit de weg -ik wil Tom spreken.’ onderbreekt Libby ons egoïstisch. Ze doet me onder zodat zij nu voor Tom staat.
‘Ik ben Libby.’
‘En je bent egoïstisch.’ mompelt Tom in zichzelf -waarschijnlijk kon alleen ik en hijzelf het horen.
‘Wat zij je?’ vraagt Libby -op het randje van boos omdat ze hem niet verstond.
‘Ik zei: “Ik ben Tom.”�’ citeert Tom zichzelf.
‘O, haha,’ zegt ze met een geforceerde glimlach, ‘dat wist ik al maar ik verstond je gewoon niet.’
‘Ik ga maar eens door.’ zegt Tom geforceerd vriendelijk -hij wilt ontsnappen.
‘Oh, oké, ik zie je!’ roep Libby.
‘Niet.’ mompelt Tom snel in zichzelf.

Liesbeth POV
‘Aah,’ gil ik in mezelf maar luid genoeg dat Lindsey het ook nog kan horen.
‘Wat is er Lies?’ vraagt Lindsey.
‘Tom, Tom… Hij komt naar ons.’ prevel ik.
‘Dag dames,’ begint hij vriendelijk, ‘ik ben Tom -maar dat wisten jullie al.’
‘Liesbeth.’ Het deed pijn om het eruit te krijgen -het gí­ng er maar niet uit.
‘Lindsey.’ zegt Lindsey spontaan.
We praten over vanalles en nog wat -heel leuk enzo tot Dellyna de rust verstoort.
‘Mag ik?’ vraagt ze vriendelijk -god, zé is vriendelijk?
‘Tuurlijk.’ stem ik met tegenzin in.
‘Het is je geraden.’ snauwt ze in mijn oor.

Dellyna POV

‘Ik ben Dellyna, fijn je te ontmoeten. Ik vind het eigenlijk wel speciaal en zo -dé Tom Kaulitz. Bijna elk meisje van de wereld droomt ervan om jou te ontmoeten en nu gewoon omdat ik liefde zoek en in een programma verzeild ben ontmoet ik jou.’
Tom moet lachen. ‘Ben ik dan zo speciaal.’
Ik knik. ‘Nou eh,…’ ik zoek naar dingen die hem zo speciaal maken. ‘Je kunt goed gitaar spelen en je bent mooi en zo -ookal vond ik je mooier met je blonde haren.’
‘O, echt?’
‘Het is wennen.’ geef ik toe.
‘Mijn beurt.’ Libby geeft me de boks en gaat dan voor mij staan -wat een egoïstisch wijf! Ik vónd ze leuk maar echt dat is zo thirty minutes ago.

Mireille POV

‘Je kunt het best.’ moedigt Camille me aan.
‘Nee,’ protesteer ik, ‘ik ben véél te verlegen.’
‘Ach, zeur niet.’ Camille duwt me richting Tom -met als gevolg dat hij nu vlak naast me staat.
‘O hoi.’ zegt hij opgewekt.
Het woord dat ik moet zeggen is zó simpel maar het zit vast in mijn keel. ‘Ho..ho.. hoi?’ Ik forceer een glimlach -hij vind me nu vast dom of zo.
‘Niet zo verlegen en ik vind je heus niet dom of zo nu hoor.’
Creepy, hij kan precies mijn gedachten lezen. ‘Sorry.’ Ik begin licht te blozen.
‘Goed dat je sorry zegt, í­k was met Tom bezig.’ zegt Libby ruw -ze is kwaad, níº al.
‘Ik zal ze even wegsturen Libby.’ zegt Tom maar hij meent het heus niet. Toms hoofd komt dicht bij mijn oor. ‘Toe nou, spreek Libby en mij tegen -ik wil van dat irritant wijf af.’ fluistert hij zacht zodat ze het niet kan horen. ‘Sorry Mireille maar ik was met Libby bezig.’
‘Ga toch weg! Ik ben nu bij Tom -jij bent verleden tijd.’ Ik slik -ik hoop dat ze niet merkt dat het gespeeld is want ik ben nogal slecht in acteren.
‘Echt niet!’ roept ze overstuur.
‘Je kunt het.’ fluistert Tom in mijn oor. ‘Luister naar Libby.’ beveelt Tom -niet echt natuurlijk.
Ik duw Libby kopje onder. ‘Egoïstisch wijf!’ roep ik boos. ‘Het is aan mí­j’
‘Waar is mijn advocaat?’ roept Libby arrogant.
‘In mijn -verzin zelf maar wat.’ zeg ik voldaan.
Overstuur loopt Libby weg en settelt zich in een ligstoel en gaat liggen alsof ze een stuk of honderd obers nodig heeft.
‘Sorry dat ik zo deed -dat is totaal ní­ét mijn normale doen.’
‘Haha! Dat staat erop!’ roept een cameraman blij.
Ik rol met mijn ogen en richt mij weer op Tom.
‘Geeft niet -je hebt me gered.’ Toms geluk is echt niet gespeeld -hij is echt gelukkig. ‘Kom hier.’ zegt hij blij terwijl hij me stevig omhelst.

Reacties: