FanFic.nl

Everything will be fine

7.

(Tijdsprong ±2 jaar)


Tom
Alles is perfect. Vanavond hebben we het laatste concert van deze tour. We hebben een succesperiode achter de rug in Amerika, maar rusten zit er niet in. We zijn net toegekomen in de hal waar we ons concert zullen spelen. Brussel, hier zijn we al eerder geweest. Alles is hier perfect, de zaal, het publiek, en ja, dan bedoel ik natuurlijk het vrouwelijk publiek.
Komaan, ik ben Tom Kaulitz. Je kan het me niet kwalijk nemen dat ik geniet van al die aandacht. Mijn broer daarentegen gelooft nog steeds in ‘de ware‘. Geloof me, moest die er zijn, had ik haar allang gevonden.
Ooit dacht ik dat ik haar gevonden had. Het bewees nog maar eens dat het leven één grote leugen kan zijn. Daaruit heb ik geleerd om te genieten van dag tot dag. Ik ga niet mijn hele leven achter één vrouw staan. Je kan niet weten wie de ware is, tot je ze allemaal hebt gehad. Iedereen vindt die theorie belachelijk, maar ik, ik vind hem geweldig!

Gustav
Tom zit al een uur door de ruit te staren naar de meisjes die zich intussen hebben verzameld voor de deuren. Waarschijnlijk is hij er nu al eentje aan het uitzoeken. Zonder dat ik het echt besef schud ik mijn hoofd en draai me om. Bill kijkt me met een grijns aan, met een simpele knik naar Tom maakt hij me duidelijk dat hij er net zo over denkt als ik. Ik rol even met mijn ogen en knipoog.
België, met zucht draai ik me weer om naar Tom. Die heeft het veel te druk om dit door te hebben. Hier is alles begonnen, of liever, alles gestopt. Yaren die ons liet vallen, alles wat we hadden, zomaar weggegooid zonder ook maar één keer om te kijken. Sinds de dag dat ze wegging zijn we allemaal veranderd. Iedereen heeft nu zijn eigen manier om met de drukte van het touren om te gaan. Ik ben stiller dan ooit, dat besef ik best. Iets in mij houdt me tegen om net zo uitbundig als de anderen te zijn.

Yaren
Met een geweldige kracht wordt mijn deur opengegooid. Ik kijk geschrokken op terwijl ik snel mijn dagboek dicht sla.
“Jezus Sofie, doe me nooit meer zo verschieten!”�, met een grijs en haar handen achter haar rug staat ze op en neer te springen in het deurgat. Ik open terug mijn dagboek en steek zorgvuldig de foto als bladwijzer tussen de twee pagina’s.
“Wat dacht je van een nieuwe bladwijzer?”�, ze zit nog steeds ongeduldig te wachten tot ik eindelijk van plan ben om te vragen waarom ze zo zenuwachtig is. Ik grijns en met alle tijd van de wereld stap ik naar mijn kast en begin mijn kleren bij elkaar te zoeken.
“Yaren! Man, jij kan iemand zenuwachtig krijgen.”�, ze loopt binnen en laat zich achterover op mijn bed vallen. Ik merk dat ze een envelop vast heeft.
“Wat is dat?”�
“Aha! Nu is mevrouw wel nieuwsgierig. Maar, ik vertel het je lekker niet. Je was toch niet geïnteresseerd?”�, ze kijkt me aan alsof zij deze strijd gewonnen heeft.
Niets is minder waar. “Goed, zoals jij wilt.”�, ik probeer mijn glimlach te verbergen achter de deur. Sofie is barslecht in het houden van geheimen. Ik wed dat ze het binnen de kortste keren uitroept. Ze is veel te opgetogen om me niets te vertellen.
Ik heb zo een vermoeden dat het haar lang beloofde verjaardagscadeau is van haar tante. Ze is dan wel al weken geleden verjaard, toch heeft ze maanden uitgekeken naar deze dag. Haar tante had haar immers een cadeau belooft waar ze haar eeuwig dankbaar voor ging zijn. Geen enkele hint, maar Sofie weet dat haar tante voor geweldige verassingen kan zorgen.
“Nee! Oké, ik geef op”�, overwinning binnen, 27-0 voor Yaren. “Kijk. Je moet echt kijken! Ik kan het niet geloven Yaar.”�
Voorzichtig neem ik de envelop die ze me aanreikt en gluur naar binnen. Mijn mond valt open van verbazing.
“Wat denk je ervan om vanavond je vriendjes te gaan bewonderen?”�, ze staat inmiddels bij mijn poster en kijkt me aan met die typische glimlach die niet veel goeds voorspelt.
Even besluipt met een gevoel van twijfel, na al die jaren zou ik hen terugzien. Alsof ze het merkt zwijgt ze even. Het heeft me moeite gekost om alles terug op te pikken zonder hen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.