FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

13

- De volgende dag-


Bill:
we liepen richting de school van Milou. Eigenlijk zouden we haar ophalen vanuit haar huis maar Yala had gebeld dat ze met Kersie naar de dokter moest en dat we dus beter Milou uit school konden halen. Tom, Henna, Georg en Gustav bleven thuis en zouden lekker gaan niksen.
we liepen het schoolplein op en zagen Milou nog nergens. Het was al ver na enen en dus besloten we de school maar binnen te kopen.
Debio vertelde dat ze hier ook op school had gezeten. De ergste middelbare schooljaren die je je maar kon wensen.
we liepen naar het lokaal waarvan Yala had gezegd dat milou daar het vijfde uur les zou hebben. Een leraar stoof het lokaal uit voor onze neus. We stapte het lokaal binnen en ik kon begrijpen waarom die leraar zo snel weg wilde.

Alle kinderen stonden in een kring rond een jongen en een meisje. Aangezien ik langer was dan die kinderen kon ik over hun hoofden zien wie de kinderen in het midden waren en wat ze deden. Het waren Milou en een joch.
Milou lag op de grond en haar lip bloedde. De jongen stond haar uit te schelden en gaf haar telkens een trap. Ik kon half om half verstaan wat hij zei en het maakte me enorm kwaad. Woede steeg in me op en ik rende naar de kring. Debio had zo te zien hetzelfde idee want ze was er al eerder dan mij. Ze duwde kinderen bruut uit de weg en ging voor Milou staan. Ik kwam achter haar aan door de inmiddels vrijgemaakte baan en knielde neer bij Milou. Ik pakte een zwarte zakdoek uit mijn jack en hield die tegen haar hevig bloedende lip. ‘ze loog dus niet.’ verstond ik achter me. De menigte was aan het smoezen. Ik stond op en er regende een peloton aan Duitse scheldwoorden over de jongen. Debio pakte me bij mijn schouder en duwde me een beetje ruw op de grond. ‘help jij Milou nou maar.’ zei ze tegen me.
Debio:
ik ging voor het jochie staan wat net Milou had geschopt en verrot gescholden. ‘waar haal jij het gore lef vandaan om haar uit te schelden en te trappen?!’ vroeg ik luid. Ik zei alles in het Nederlands zodat ze me konden verstaan. Bill had maar even pech als hij het niet snapte.
de jongen kreeg een sluw lachje om zijn mond. ‘ze verdient het anders hoor, en waar bemoei jij je mee. Je bent net zo erg als mijn broer al zei. Herinner je je Mitch nog?’ de lach om de mond van de jongen werd nog groter. Op koele toon antwoordde ik ; jazeker Dave, ik weet Mitch nog goed te herinneren. En nu je het zegt zie ik de gelijkenis wel. Allebei even populair en allebei even dom.’ De lach op Dave’s mond verstrakte. ‘hoe durf je mij of mijn broer te beledigen. Dat wicht behoort niet op deze wereld evenmin als jij.’ Zijn ogen versmalden toen hij dat zei. ‘och wij komen ook niet van deze wereld.’ zei ik. ‘maar ja daar weet een hersenloos jochie toch niets van.’ Dave liep rood aan van woede. Zijn vuist ging richting mijn gezicht. Ik zag het op tijd en ving zijn vuist op in mijn hand. Ik knakte zijn pols en Dave zakte kermend op de grond. Hij haalde met zijn andere hand uit en ook die wist ik te pakken. Ik draaide zijn hand nu op zijn rug. ‘en daar lag de stoere bink dan hé?’ zei ik spottend. ‘zo te zien ben ik toch wel heel wat verandert in de tijd dat ik van school af was. O ja jouw grote broer deed er iets te lang over hé? Kwam dat niet door dat ongelukje in de kantine? Hmmm.. dat zal hij vast nog wel weten.’ Ik liet Dave los en hij bleef op de grond zitten. Wrijvend over zijn pijnlijke armen. De klas begon te lachen. Dave’s hoofd werd nu rood van schaamte en hij sprong op en duwde een paar kinderen aan de kant. Bij de deur bleef hij nog even staan. ‘als je maar weet dat jullie niet van mij afzijn!’ riep hij. ‘je zult nog van mijn broer horen Debio en dan ga je eraan!’ daarna sprintte hij de klas uit.
ik draaide me om naar Milou en Bill die nog steeds op de grond zaten. ‘ik kan nu al niet wachten.’ mompelde ik binnensmonds.
we trokken samen Milou op die nog steeds wat zat te snikken. Haar lip bloedde in middels niet meer maar was nog wel wat gezwollen. De kring van kinderen was inmiddels wat uiteen geslonken en we liepen met zijn drieën richting de deur waar ik duidelijk zodat de gehele klas het kon horen in het Nederlands zei; kom Milou, wij zouden met onze Bill Kaulitz de stad ingaan en dat gaan we ook. Vanavond gaan we wat leuks doen met de rest van Tokio hotel. Dat zijn tenminste mensen die NIET meelopen of pesten omdat een ander anders is.’ Ik sloeg mijn arm rond Milou en Bill en we liepen de klas uit achter ons hoorde ik nog wat rumoer.

Milou:
we liepen de klas uit, de trappen af, de deur door en het schoolplein over. Kinderen staarde ons aan en dat vond ik best eng. Maar met Debio en Bill aan mijn zijde voelde het toch veilig.
we liepen naar een zwarte auto. Bill had die gehuurd zodat we onze spullen daar kwijt in konden. We stapte in en Bill reed richting de stad.
‘waarom heeft die Dave de pik op je?’ vroeg Bill. ‘alleen maar omdat ik gewoon wat anders ben.’ Zei ik maar. Ik had geen zin het allemaal te moeten uitleggen. De meeste hadden het niet zo met me op vanwege mijn ouders. Maar de echte reden van Dave was eigenlijk meer het verhaal van zijn broer wat hij bij mij neerlegde…

we kwamen bij de stad aan en Bill parkeerde ergens de auto. Het was vrij parkeren dus dat was mooi meegenomen. We gingen eerst op een terrasje wat eten en drinken. Wafels met warme kersen en slagroom.
‘ weet je al naar wat voor een soort kleding je wilt gaan kijken?’ vroeg Debio aan mij. Even was ik stil maar antwoordde toen; eigenlijk wil ik meer kleding zoals jullie. Van papa mocht dat nooit en ik weet niet wat mam en Flesh ervan zullen vinden.’ Bill keek met een opgetrokken wenkbrauw naar mij. ‘je bent al vijftien! Oud genoeg om je eigen leven te bepalen. Je woont nu niet meer bij je vader en je moeder zal je eigen keuzes maar moeten respecteren. Als jij meer onze soort kleding wilt nou dan krijg je die.’ Ik glimlachte naar Bill. Hij had gelijk. Ik was heel anders tegen hen op gaan kijken. Hij was ook heel anders dan in de bladen stond. Dat gold eigenlijk voor alle Tokio hotel leden.

‘zullen we dan maar?’ zei Debio en ze hees haar tas over haar rug. ‘ik heb hier in de stad een stuk of vijf winkels zitten waar ik mijn spullen vandaan haal. Ik denk dat we het beste naar pop&punk kunnen lopen, die heeft het grootste assortiment aan zwart.’
Debio:
we liepen naar een van mijn favo winkels. Pop&punk. We liepen naar binnen en ik sleurde Milou mee naar de meiden afdeling. ‘zelf zeggen als je wat ziet en als het niet leuk is ook zeggen.’ Ze knikte van ja en we begonnen met zijn tweeën in de rekken te snuffelen. Bill kwam ook naar ons toe met een soort jurkje in zijn hand. ‘is dit misschien iets?’ vroeg hij. ‘die moet je zeker passen.’ zei ik tegen Milou. Bill zei dat hij nog even bij de herenafdeling wilde kijken en dus zochten wij door.
we verdwenen even later een pashokje in en na een half uur liepen we de winkel uit. Bepakt met zeker vijftien sets aan kleding. We gooide de spullen de auto in en gingen op weg naar een ander zaakje die in mijn top stond. Black jewels and accessoires. Want zonder accessoires is een outfit niet compleet. We zochten naar een stel schoenen. Een mooi paar kistjes en een stel Allstars met vrolijke print. Daarna dingen we de rest van de winkel door. Armbanden, oorbellen, kettingen, riemen, hangertjes, haarbanden en klipjes en nog wat van dat soort spul. Bill kon het niet laten en kocht een stapel armbanden.
toen we de winkel uitliepen deed Bill een zonnebril en muts op. ‘anders krijgen we straks nog meer fans achter ons aan en ik wil met mijn eigen idooltjes op stap.’ Zei hij. We liepen zo nog langs wat andere zaakjes. Een boekhandel voor schoolspullen van Milou, een HEMA voor ondergoed en andere slaapspulletjes en we stuitte nog op een huisdecoratie winkeltje waar we wat kaarsen en andere leuke spulletjes haalde voor op Milou’s kamer.

voldaan liepen we met onze tassen richting de auto toen ik opeens Bill en Milou een winkel binnen trok.
Bill:
opeens trok Debio ons een winkel binnen en begon met een tuttelig uitziende dame achter de balie te praten. Ik ving de helft van de woorden op en ook Milou keek naar mij met een vraagteken boven haar hoofd terwijl zij nog wel alles kon verstaan. ‘hallo, wij willen graag alle drie een gezichtsbehandelingen en doen jullie ook aan piercen en dat soort dingen?’ de vrouw knikte. ‘ja dat kan. Er zijn nu op dit moment net nog drie plaatsjes vrij in de kamer hier om de hoek. U kunt uw spullen hier achter de balie laten staan en uw jas daar ophangen.’ We zette onze spullen neer en deden onze jas uit zoals Debio had uitgelegd. ‘komen jullie?’ en we liepen achter de tuttelige dame aan een kamer binnen waar vier tandartsachtig uitziende stoelen stonden. Ik begreep dat dit een schoonheids salon was.
‘gaat u hier maar zitten en doet u allen alstublieft uw shirt uit zodat borstkas gedeelte vrij is. Make-up alstublieft verwijderen er staan daar tissues om te gebruiken. De dames komen er over een paar minuutjes aan.’ De tuttelige dame verdween de kamer uit en wij bleven achter. Debio trok haar shirt uit. ‘wat doe je?’ vroeg ik want de tuttelige dame praatte veels te snel om er maar iets van te kunnen begrijpen. ‘we krijgen zo een gezichtsbehandeling dus moet je je shirt even uitdoen en je make-up met de tissues daar afhalen.’ Ik knikte en deed ook mijn jack en shirt maar uit. Ik hoorde Debio en Milou achter me giechelen toen ik me met mijn rug naar ze had omgedraaid om mijn make-up eraf te krijgen. ‘volgens mij heb ik meer dan één tissue nodig.’ Zei ik. Het gegiechel werd nog iets luider en ik draaide me om en keek met een vragend gezicht naar de twee. Ze moesten heel erg blozen en hun gegiechel werd nog luider. ‘wat is er?’ vroeg ik. ‘dat Bill, zijn meidenzaken.’ Zei Milou en ze gingen zitten op de stoelen.

er kwamen drie jonge meiden de kamer binnen. Ze sloegen een handdoek over mijn borstkas en vervolgend ging de stoel naar achter. Ik moest mijn ogen sluiten en er werd van alles gedaan. Dan weer iets op mijn huid dan weer eraf. Een felle lamp op je gezicht en dan weer een beetje pijn. Ik liet het lekker gaan en vond het wel goed.

uiteindelijk werd de stoel weer omhoog gedaan en kon ik mijn shirt weer aandoen. Ik zag dat Debio en Milou nog niet opstonden maar bleven zitten. ‘moet ik ook nog blijven zitten?’ vroeg ik maar Debio knikte van nee. ‘jij bent klaar er komt zo alleen nog een mevrouw die nog wat gaatjes gaat schieten.’ Ik zag Milou’s gezicht een beetje vertrekken. ‘het is heus niet eng hoor. Hetzelfde als je oorbelgaatjes laten schieten.’ Kalmeerde ik haar. ‘ik heb ook flink wat gaatjes laten schieten ‘zei ik. ‘in mijn wenkbrauw en tong bijvoorbeeld.’ Ik tikte op mijn wenkbrauwsieraad. Het gezicht van Milou ontspande weer een beetje en even later kwam er weer een meisje binnen met het schietapparaat. ‘Wie gaat als eerst en waar allemaal?’ vroeg ze bijna ingestudeerd. ‘ik wel.’ zei Debio. ’ik wil er graag nog twee in mijn bovenkant van mij oor en een aan de rechterkant in het midden van de zijkant van mijn oor.’ Het meisje knikte en wees op een bak vol sieraden. ‘welke wil je als zweerknopjes en welke moet waar.’ Kritisch bekeek Debio de knopjes en ringetjes. ‘dat ringetje in het zwart en dat ringetje met zilver die wil ik bovenin en het zwarte roosje dan aan de zijkant.’ De vrouw pakte de dingetjes en schoof ze het apparaat in. ‘komt het.’ zei ze. *klik, klik, klik* ‘dat was het.’ Zei het meisje. ‘en deze jonge dame?’ Milou had goed toegekeken. ‘Bill wil jij helpen uitkiezen ik weet niet precies waar ik ze wil.’ Vroeg ze in het Engels aan mij. Ik liep naar de bak en keek. ‘dat zwarte ringetje met het rode robijntje is wel leuk voor in je oor daar boven. Heb je verder al gaatjes?’ ze knikte en wees op haar oren. ’drie gaatjes in mijn oorlel aan iedere kant meer niet.”�hmmm… dan is dat ringetje dus wel leuk en misschien dat zwarte glimmertje drie daarvan in je ander bovenkant van je oor?’ even twijfelde ze. ‘dat is wel veel maar oké.’ Ze ging weer liggen en zei tegen het meisje wat ze wilde.

even later liepen we weer naar buiten naar de auto. De meiden zagen er mooi uit met hun verzorgde huid en hun verzameling sieraden in hun oren. Het leken nu echt zusjes. Beide blond met zwarte lok/lokken, heldere oogkleuren en een stralend gezicht. En nu met Milou’s nieuwe look was het echt leuk om te zien. We stapte de auto in en reden naar Debio’s huis. ‘dank jullie wel voor deze dag.’ Zei Milou. ‘ik vind het erg lief dat jullie me zoveel leuke dingetjes willen geven en ook heel erg bedankt voor het helpen met dat van in de klas.’ Ze straalde helemaal. ‘en als die Dave weer vervelend is zeg het dan even oké? Dan krijgt hij er van langs.’ Debio’s ogen schoten zowaar vuur toen ze dat zei. ‘rustig maar madam vurig, ik denk dat die Dave voorlopig niets meer zal doen.’ Zei ik sussend tegen Debio. We kwamen aan bij Debio’s huis en Bill belde de man die de auto weer op zou komen halen. We liepen bepakt met alle tassen naar binnen.

Debio:
alle anderen zaten op de bank een spel te doen via de laptop van Gustav die ze op de tv hadden aangesloten. ‘wij zijn er ook weer.’ Zei Bill en hij zette de tassen op de grond in een hoek. Henna draaide zich om en begon spontaan te lachen. ‘ben jij zonder je plamuurlaag de stad ingegaan? Vandaar dat je geen sleeptouw met fans achter je aan hebt!’ Bill keek beetje raar naar mij en keek toen in de spiegel. ‘ huh? Nee we waren nog naar een schoonheidssalon geweest en we moesten make-up af doen. Ik heb in totaal zes tissues moeten gebruiken voor alles eraf was.”� Dat klinkt als een leuke dag.’ Zei Henna. ‘ja, vertel eens, wat hebben jullie allemaal gekocht.’ Zei Georg die de laptop van Gustav uitzette. Bill ging naar de keuken en maakte daar wat te drinken voor allemaal en Milou en ik lieten ons op de bank vallen. We vertelde alles tot in details wat er gebeurt was. De jongens en Henna luisterde geboeid. ‘dat is zeker een heel avontuur.‘ zei Gustav na afloop. ‘laat jullie gaatjes nog eens zien?’ vroeg Tom en trots showde we onze nieuwe praaltjes. Georg fluite. ‘sjiek hoor.’ Zei hij.

even later kwamen Yala, Flesh en Kersie Milou ophalen. ‘wilt de dame eerst even laten zien wat ze allemaal gekocht heeft?’ zei Flesh. We vertelde opnieuw wat we allemaal gedaan hadden en lieten alle spullen zien. ‘je bent echt helemaal door ze verwend hé?’ zei Yala. ‘o en Milou, ik denk niet dat ik morgen mee kan naar je school. Ik moet morgen toch werken.’ Ik keek even naar Milou. ‘o nee, maar morgen is beroependag en je bent verplicht een oudere mee te nemen!’ haar gezicht stond even op paniek. ‘het spijt me lieverd maar het kan echt niet. Als ik niet kom word ik gelijk ontslagen.’ ze knikte. ‘anders neem je Tokio hotel toch mee?’ stelde ik voor. ‘zij hebben het gaafste beroep van de wereld. Beroemt zijn!’ even dacht ze diep na. ‘zouden jullie morgen mee willen met mij voor beroependag?’ vroeg ze aan Tom. ‘ ik vind het prima.’ Zei hij. ‘we hebben morgen toch niets te doen dan ons voorbereiden voor dat interview en dit kan een mooie oefening voor van te voren zijn.’ De andere knikte.
die avond bleven Yala, Flesh, Kersie en Milou eten en het was een gezellige avond. Aangezien Milou toch al haar boeken voor de volgende dag bij zich had bleef ze ook slapen zodat we de volgende ochtend gelijk meekonden.

Milou bleef bij Gustav en Georg op een kamer slapen. Ze bleven nog tot half twaalf kletsen en lachen. Ik lag op mijn rug tegen Bill aan. Die ene zin die Dave had geroepen voor hij het lokaal uitvluchtte achtervolgde me in mijn gedachtes. ‘… en dan ga je eraan!’ ik opende mijn ogen en zag een bezorgde Bill boven me hangen. ‘er zit je iets dwars.’ Zei hij in het Duits. Ik knikte. ‘wat die Dave zei over dat ik eraan ga als ik hem of zijn broer tegenkom achtervolgt me meer niet.’ Ik draaide me met mijn rug naar hem toe. Hij sloeg een arm om mijn middel en rolde mij weer op mijn rug. ‘dat is wel iets dus vertel. Ik wil niet dat jij je zorgen maakt.’ Bij dat laatste flipte er even wat in mij. ‘geen zorgen maken?! Ik maak me de hele dag door zorgen! Ik kan niets anders en dan ga jij zeggen dat ik dat niet moet doen terwijl je geen flauw idee hebt wat er allemaal is!’ Bill keek me aan en kuste mijn voorhoofd en sloeg zijn armen om mij heen. ‘natuurlijk weet ik niet wat er is anders vraag ik het niet madam mopperkont.’ Ik moest toch lachen om wat hij zei en ik voelde mijn uitval wegebben. ‘het is echt niet iets waar JIJ je zorgen over hoeft te maken.’ Zei ik en ik kuste hem op zijn neus. ‘oké dan.’ Zei Bill en hij ging weer liggen. ‘je gaat morgen wel mee hé? Van kinderen word ik verlegen en zeker als ze je aangapen.’ Weer schoot ik in de lach en streelde zijn borstkas. ‘natuurlijk ga ik mee. Wat moet ik anders doen? En ik wil graag zien hoe jij in de stress raakt van wat domme kinderen die je aangapen. De grootste ster die er is in paniek van een paar kleintjes.’ Ik trippelde plagend met mijn vingers over zijn nek naar zijn neus. Ik streelde zijn neus een paar keer en gaf er toen een zacht kusje op. We vielen samen zo in slaap.

Reacties: