FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

15

Mitch had een zakmes op mijn keel gedrukt. Ik kon nu geen kant op. ‘je vriendjes zijn wel erg aardig zo als ze zo vechten met ons.’zei hij met enig sarcasme in zijn stem. ‘o maar wacht eens, zijn ze je echte vrienden wel? Echte vrienden weten toch alles van elkaar en zo te zien weet je liefje Bill nog lang niet alles.’ Hij lachte. Bill wilde naar mij toestappen maar het mes werd dichter op mijn keel gezet. ‘nee!’ riep Bill. ‘hij weet echt niets van ons.’ Zei Mitch lachend. Iedereen stond of lag doodstil. Niemand durfde zich te verroeren in de angst dat Mitch echt het mes in mijn keel zou boren. ‘laat haar gaan!’riep Bill nu licht in paniekrakend. ‘niet voordat ik haar hele leventje even goed heb gezet!’ zei hij. ‘ik neem wraak voor Dave en wat ze mij flikte toen we nog samen in de klas zaten.’ Mitch slapen klopte helemaal. ‘dankzij jou kon ik een andere school gaan zoeken! Mijn hele middelbare schoolleven naar de knoppe!’ zijn greep om mijn middel werd sterker.
‘waar heb je het over man! Laat haar los en stop dat mes weg. Je bent gek!’ Bill was nu echt in paniek. ’dringt het je dan nog niet door?!’ riep Mitch. ‘Mitch je gaat nu te ver.’ Zei een jongen uit de groep. ‘Kop dicht!’ riep hij terug. ‘het is gewoon iets uit het verleden meer niet.’ Maar het gezicht van Mitch werd alleen maar roder. ‘Mitch? Je wilt haar toch niet echt vermoorde?’ vroeg Dave angstig. Ook hij had nu doorgekregen dat zijn broer te hard van stapel liep. Hij stond achter Milou die trillend toe stond te kijken. ‘ga jij nu ook al hun kant kiezen?!’ riep Mitch ontzet. Ik voelde wat warms langs mijn nek druipen. Ik haalde bijna geen adem uit angst.
ik ga eraan. Was het enige wat ik dacht. Ik ga eraan en dan zal ik nooit meer bij Bill kunnen zijn. Nooit meer Tokio hotel, nooit meer mijn vrienden. Niets meer.

op het moment dat ik mijn ogen wilde sluiten voelde ik het mes van mijn keel gaan. Ik opende mijn ogen weer en zag een stuk of acht agenten die Mitch vasthielden. Het mes was gevallen en Mitch probeerde zich heftig los te trekken. Ik zag Tom met een mobieltje in zijn hand. Hij was er in geslaagd de politie te bellen.
ik haalde diep adem en er ontsnapte een paar tranen langs mijn wang. Bill sprong op me af en omhelsde me. Ik was er eindelijk van af dacht ik. Maar Mitch zei voor hij het lokaal werd uitgesleurd nog een paar woorden. ‘verklaar het hem maar! Je bent gewoon een slet Debio! Ik heb het met je gedaan keer op keer! Iedereen weet het! Je komt er toch niet meer onder uit! Je bent nog erger dan ik en dat weet je!’ na deze woorden verdween hij echt uit het lokaal en bleef er een stilte over. Bill had zich naar mij gedraaid en keek me nu met tranen in zijn ogen aan. ‘hij heeft wat?!’ zei hij stotterend.
Henna verbrak de stilte echt. ‘dit is geen plek om het er over te hebben Bill. We gaan naar huis en jullie, ‘ze wees op de vrienden van Mitch en Dave’, jullie gaan ook weg en ik wil nooit meer last hebben van jullie. Jullie weten niet wat je vriend zonet heeft geflikt.’ De jongeren knikte en liepen beetje overdondert weg. ‘ik kan het niet geloven dat dat mijn broer was.’ Zei Dave. ‘ik wist dat hij haar haatte maar zo erg?’ hij verdween daarna snel het lokaal uit.

Tom:
dit was allemaal weer zo hectisch. Het ene moment vochten we nog het andere moment was het voorbij. Er stonden vele vraagtekens boven mijn hoofd en dat gold niet alleen voor mij. Waar had die Mitch het over. Ik keek naar Bill. Zijn gezicht was enorm wit weggetrokken. Hij zat er duidelijk meer mee dan ieder ander van ons.
we liepen naar Debio’s huis en gelijk trok Bill Debio mee naar boven. Henna wilde erachteraan maar ik hield haar tegen. ‘ze moeten dit eerst zelf uitpraten daarna kunnen wij ze pas helpen.’haar gezicht stond moeilijk en ik kuste haar. ‘we kunnen niet meer doen dan wachten.’ Zei ik.
Milou was samen met Georg naar de keuken gelopen en kwam terug met een EHBO doos en een zak ijs. Ze liep eerst naar Gustav die een flinke buil op zijn hoofd had en haal over zijn wang. Henna stond op en liep naar Milou. ‘ga maar zitten Milou. Voor jou was het al genoeg spanning. Ik zal de jongens en jou wel even verplegen. Milou knikte en nam plaats naast Georg en Gustav. Ze begon zacht te snikken en Georg troostte haar. We waren allemaal nog van streek. Wat was er nu met die Mitch en Debio? Wat hield ze geheim? De enige die dat nu zou weten was Bill en dus moesten ze wachten… lang wachten…

Bill:
ik stapte met Debio haar kamer binnen. ‘Debio, ik wil een verklaring.’ Ze keek naar de grond. ‘waar had die gast het over. Wat bedoelde hij met die laatste zinnen?’ een traan liep over haar wang. ‘dat… moet je niet weten.’ Zei ze fluisterend. ‘ik wil het weten Debio, ik geef meer om jou dan wie dan ook. Zelf Tom kan het er niet bij halen. Als er iets ergs is gebeurt zeg het me dan.’ Het bleef even stil. Ze ging wat houterig op het bed zitten en groef haar gezicht in haar handen. Geen tranen. Alleen een diepe zucht. ‘ik wil dat je het niet weet omdat ik dan weet dat je boos word.’ Ik zonk naast haar neer. ‘je vloeit geen tranen dus is de pijn te opgekropt. Vertel het me alsjeblieft. Ik beloof dat ik niet boos probeer te worden.’
de handen werden voor haar gezicht weggehaald. Gevoelloos keek ze voor zich uit en begon te vertellen.
‘als klein meisje werd ik al gepest. Dat weet je. In de middelbare werd dat alleen maar erger. Vooral Mitch was een van mijn pestkoppen. Ik wist toen nog niet waarom hij mij telkens moest hebben. Het begon met de gewone dingen. Je boeken kwijtmaken, spullen jatten, je belachelijk maken en uitlachen. Dat was ook niet zo erg. Dat deed me niet veel. Het geweld wel. Mitch vond het leuk om mij bang te zien als hij me met zijn vrienden in elkaar trapte. Dat heeft me wel gemotiveerd om me te leren verdedigen. In de vierde werd mijn vader dus ziek en hij zou niet lang na mijn zeventiende sterven. Dat was de tijd dat Mitch iets had om me echt helemaal in zijn macht te krijgen. Hij dwong me verschrikkelijke dingen te doen. En ik deed het meeste uit angst dat hij mijn vader nog wel even eerder zijn dood in kon helpen.’

ik keek haar aan. De leegte in haar ogen was er nog steeds. Geen tranen… ik wist hoe vreselijk het was anders te worden gevonden, maar dat er ook nog monsters rondliepen die je dingen dwongen te doen, dat was te gek voor woorden. ‘hij zei dat hij je elke keer had gebruikt… bedoelt hij dan ook lichamelijk? Hij noemde je zelfs een slet.’ Het werd weer even stil.
‘nee zover is het nog net niet gekomen. Maar hij noemde me zo niet omdat ik het al had gedaan en deed met iedereen maar omdat ook andere jongens het leuk vonden mij te pesten en dat wilde hij niet hebben. Hij zag het in zijn ogen net als je weet wel. ‘

ik voelde een woede in me opkomen. Die sukkel had mij ook in paniek gekregen met zijn “ik heb je keer op keer gebruikt.”� Het was iets heel anders wat hij daar mee bedoelde. Eigenlijk best gek dat mensen met zo een zinnetje gelijk aan het denken. Ik had beloofd mijn woede in te houden en ik beet op mijn lip tot ik bloed proefde. Debio vervolgde; pas na het schoolfeest liep alles uit de hand. Iedereen was verplicht te komen en ik had het wel gezien na een uurtje. Helaas kon ik niet gewoon weg naar huis zoals ik had gedacht. Mitch had gedronken en me mee naar de gymzaal getrokken. Daar heeft hij me ruw gekust. maar niet zoals jij dat deed. en hij zat de hele tijd aan mij. Hij wilde mijn kleding uitkrijgen en hij was heel ruw bezig. Ik probeerde los te komen en weg te vluchten maar Mitch was gewoon veel sterker. Ik heb gegild en daarna weet ik alleen nog maar dat ik een enorme klap tegen mijn hoofd kreeg en daarna alles zwart werd.
toen ik weer wakker was, was Mitch weg en stond er een leraar naast me en een paar leerlingen stonden om me heen. De leraar heeft me toen naar huis gebracht. Ik had gelukkig geen ernstige verwondingen maar ik moest een paar dagen thuisbleven.’

‘en je vader? Wist hij het? Heb je niet aan iemand verteld dat je werd gepest. Ze hadden je kunnen helpen.’ Nu liep er een traan over haar wang. ‘wat ik niet wist was dat mijn vader die avond met spoed was opgenomen. Ik loog tegen de leraar dat hij net even weg was. Ik kon het niet aan mijn vader vertellen. Hij zou alleen maar verslechteren door al die zorgen. En als ik het vertelde zou Mitch mijn vader wat aandoen! Ik kon het gewoon niet opbrengen. Maar de dag dat ik weer op school verscheen was Mitch er niet. Hij bleek van school te zijn getrapt door zijn actie. Niemand heeft precies geweten wat er in de gymzaal was gebeurt en ikzelf ook niet. Ik heb Mitch toen niet meer gezien maar er lag die dag wel iets in mijn kluisje. Een briefje van hem… ‘

‘wat stond er dan op?’ vroeg ik voorzichtig. Ze sprong op en tranen stroomde nu over haar wangen. ‘hij schreef dat hij het had gedaan voor mij! Hij schreef dat ik de enige was! HIJ WAS VERLIEFD OP MIJ!!!’ ze schreeuwde en zakte neer op de grond. Nu voelde ook ik de tranen in mijn ogen prikken. Wat was ze toch wonderlijk. Gepest, haar beide ouders kwijt, geen liefde, gebruikt en dan haar gebruiker die verliefd op haar was. En dan toch zo mooi kunnen zijn. Ik liep naar haar toen en pakte haar vast. Ze schokte helemaal en tranen vloeide als een waterval. ‘Bill, ik wil niet meer!’ schreeuwde ze. Ik schrok en werd nu boos. ’zoiets mag je niet zeggen Debio!’ riep ik. ‘kijk eens naar wat er allemaal nog meer is gebeurt! Je hebt een huis, geld en eten. Je hebt ons ontmoet en je passie voor kunst doorgezet. Je hebt vrienden gemaakt en je hebt ons hoe dan ook verdedigd. En Debio ik hou van je!!! Je mag niet opgeven omdat je verleden meer dan erg was! Ik zou niet verder kunnen zonder jou! Je mag niet gaan!!!’ de woorden schreeuwde ik bijna uit. Ze keek naar me en ze kuste me. Vuriger dan ik ooit zou kunnen denken. Ze huilde nog steeds en ook ik had nu de strepen over mijn gezicht. Toch kuste we. ‘je moet weten dat wat er ook gebeurt ik je zal beschermen, ik zal van jou blijven houden en niemand die dat tegenhoud.’ Weer keken haar heldere ogen mij aan. Ze knikte alleen en viel tegen me aan. Onze tranen waren op… ik voelde haar diep ademen tegen me aan. Ze kwam meer tot rust. Ik voelde mijn eigen hartslag ook afnemen en ik werd ook geleidelijker rustiger. Het leek wel eeuwen dat we zo zaten en ik vond het heerlijk. Debio was eindelijk weer helemaal tot rust gekomen en ze stond op. Ze wees naar de klok en ik zag dat we wel vier uur lang hadden gepraat. ‘ik..ik denk dat de rest het ook moet weten.’ Stotterde ze. ‘alleen als je dat kunt en wilt.’ Zei ik en ik krabbelde ook overeind. We liepen samen naar beneden. Iedereen zat daar in de woonkamer rond de salontafel. We keken even goed. Zo te zien hadden we toch wat verwondingen opgelopen.

iedereen keek naar ons twee en Henna kwam naar Debio toe. ‘het wondje bij je keel is nog niet schoongemaakt en je handen zijn kapot.’zei ze. ‘en Bill jij gaat daar zitten dat gat in je hoofd moet ook worden schoongemaakt voor er infecties komen en ik zal wat ijs halen voor je lip.’ Ik liet me meetrekken naar de bank en Debio plofte naast mij neer. Even later kwam Henna er weer aan met een klein zakje ijs en andere medische dingen. Ik liet me verzorgen en daarna maakte Milou een kop thee voor ons allemaal. We zaten nu zwijgend bij elkaar. ‘ik zal het wel vertellen.’ Zei Debio. Ze had haar tanden op haar lip gezet en zat een beetje nerveus aan haar gehavende broek te wriemelen. ‘je weet zeker dat je dat kunt?’ vroeg ik. Ze schonk me een verliefde blik. ‘met jou in de buurt zeker.’ze hapte even naar adem en begon toen te vertellen.
toen ze klaar was, was iedereen geshockt. ‘gelukkig zijn we nu van hem af.’ Besloot Gustav de stilte te verbreken. Debio was een beetje stil. Ze leunde met haar hoofd op mijn schouder. Ik streelde haar hoofd.
later die avond kwamen Yala, Flesh en Kersie Milou ophalen. Nu moest Debio weer haar verhaal vertellen. Gelukkig had Flesh wel heel goed nieuws. ‘ik heb een baan!’ zei hij. Ook Yala keek hem verbijsterd aan. ‘ik mag als technicus bij de studio werken waar jullie die singel hebben opgenomen. Ze zochten nog hard naar iemand en ik was degene die ze kozen! Het is wel wat zwaar aangezien die installaties daar nog ouder zijn dan mogelijk is. Maar ik red het wel.’ Yala vloog hem om de nek. ‘wat geweldig dat je weer een baan hebt lieverd!’ ook wij feliciteerde Flesh met zijn nieuwe baan.

‘O nee!!!’ riep Georg ineens. ‘morgen hebben we dat helse interview!’ ik kreunde. Daarom waren we ook meegegaan naar Milou’s school. Om een beetje voor te bereiden voor morgen. Nu waren we het helemaal vergeten. ‘dat word een ramp morgen.’ Zei ik. ‘we gaan wel kijken mam, ik wil zien wat er allemaal gevraagd word aan ze.’ Zei Milou. Even later waren ze de deur uit en zaten wij hier.
we hadden allemaal geen honger en gingen dan ook vroeg naar bed. We waren uitgeput en morgen wilde we nog een beetje fit zijn om de vragen gewoon te kunnen beantwoorden.
ik sliep samen met Debio. We lagen weer eens dicht bij elkaar gekropen en ik kuste haar haren. Ze neuriede een liedje. Ik herkende het en ik neuriede mee.

Tom:
ik lag met Henna in een bed. Ik kon horen dat Debio en Bill wat neuriede. Ik herkende het deuntje. Henna keek naar het plafon. Ze luisterde ook. Ik kon het niet laten en pakte haar vast. Ik hield haar dicht tegen me aan. ‘beloof me dat jij nooit zoiets overkomt oké?’ het was een rare vraag. Ze grinnikte en kuste mijn neus. ‘ik heb lang niet zoveel meegemaakt als Debio. Zij is inmiddels een heel geschiedenis boek aan gebeurtenissen.’ Ik glimlachte en kroop nog dichter tegen haar aan. We vielen zo bijna in slaap maar Henna maakte me nog even wakker uit dromenland. ‘Tom? Ik mag toch wel mee morgen hé?’ ik antwoordde met gesloten ogen. ‘natuurlijk mag jij mee. Alleen zul je wel ergens in de zaal moeten zitten ben ik bang.’ Ik voelde dat ze knikte en even later was ik echt van de wereld.

Reacties: