FanFic.nl

Run Away Star

Proloog

Zuchtend kijk ik op. Zonder nadenken beweeg ik mijn pion naar een volgend vakje.
Muzieknoten glijden uit de oortjes van mijn iPod mijn oren in.
Ik breng weer een woensdagnamiddag bij mijn oma door. Die lacht en zet haar laatste pion in het hok. ‘Gewonnen.’ lacht ze.
Ik hijs me aan de stoelleuningen overeind en laat mijn zusje, Kimberly en al negen jaar de nagel aan mijn doodskist, mijn plaats bezetten. Ik sjok weg, naar binnen, waar het ten eerste veel koeler is en ten tweede waar zich ook nog eens de zoetigheden bevinden.
Door het keukenraam kijk ik naar buiten, naar mijn zusje die veel plezier beleeft aan een spelletje met oma spelen. Ik niet, ik haat spelletjes, al zo’n… Heel mijn leven.
Zonder goed op te letten, trek ik de ijskast open. Het één en ander valt eruit, en zuchtend buk ik me om alles weer op te rapen en op zijn gebruikelijke plek te zetten. Alles behalve het pak fruitsap, dat laat ik op tafel staan.
Ik loop om de tafel heen. Twijfelend of het nu de tweede kast van rechts of de eerste van links is… Wacht, dat is hetzelfde kastje! Ik open het desbetreffende deurtje en zie al de glazen voor mijn neus, netjes gerangschikt op grootte. Een middelgroot glas wordt uiteindelijk de gelukkige. Bijna laat ik het vallen, maar ik krijg het in één geheel naar de tafel.
Daar laat ik mijn blik weer uit het raam vallen, waar Kimberly nu heel wat minder vrolijk zit te wezen.
Grijnzend klem ik mijn hand om de hendel en trek in één ruk het raam open. Er wordt niet op- of omgekeken. Ik kuch even, en mijn oma kijkt om. Ze glimlacht zuinig, en het halfronde montuur op haar neus weerkaatst de zonnestralen.
‘Aan het winnen?’ vraag ik en schuif op het aanrecht. Kimberly antwoordt in haar plaats en trekt een boos gezicht naar haar pionnen.
‘Lieverd, pak je wel iets als je het wilt. Ik heb schepijs in de vriezer.’ Mijn mondhoeken krullen omhoog en ik laat me weer op de grond zakken. De muziek van mijn iPod verspringt naar een nummer van de Pussycat Dolls, en luid zingend wals ik door de kamer om te stoppen bij de diepvriezer en die open te trekken. Koele lucht strijkt in mijn gezicht als ik voor de rekken ga hangen. Een witte doos, van het ‘ijsboerke’, staat recht in het midden van mijn gezichtsveld.
‘Hm…’ murmel ik terwijl ik de doos loswrik, de deur met mijn voeten sluit en op de tafel kruip. De kommetjes staan namelijk in de kast boven de microgolf, en daar kan ik zo niet bij.
Na een kommetje gepakt te hebben, spring ik weer op de begane grond om een lepel en de bus slagroom te pakken.
Dit maakt bij oma zijn toch een beetje draaglijk. Een beetje maar.

Ik peuter net een stukje ijs van mijn bolletje als de bel gaat. Zuchtend sta ik recht van mijn zetel, slenter de keuken in om via het keukenraam te roepen dat ik wel ga opendoen en duw dan de deur naar de gang open.
Hier is het nog veel koeler dan het in de keuken is.
ik open de deur en de plotse wind doet mijn blonde haren wapperen. Als ik die eenmaal uit mijn gezicht heb gekregen, bekijk ik de persoon voor me. Volledig uitgedost in het zwart, geen enkel plekje van zijn huid is zichtbaar. Hij moet zich nu echt dood zweten, denk ik in mezelf.
‘Mag ik alsjeblieft even binnenkomen?’ vraagt hij, en achter die hele uitdossing had ik een heel andere stem verwacht. En hij praat dan ook nog eens Engels.
Ik stop de lepel in mijn mond, zuig tergend traag het ijs eraf en stop het dan weer in mijn kommetje.
‘Moet je dat nog vragen? Natuurlijk niet.’ zeg ik na een korte stilte en ga tegen de deurstijl leunen. Hoewel ik zijn ogen niet kan zien, voel ik gewoon dat hij naar mij kijkt. Als het een hij is, tenminste.
‘Alsjeblieft, het… Het is van levensbelang.’
Ik zucht en zet de deur open. Hij snelt binnen en gooit de deur dan toe.
‘En, krijg ik ook nog een uitleg?’ vraag ik en rol met mijn ogen. Hij neemt zijn kap, bril en sjaal af. Mijn kom valt op de grond en het ijs vliegt tegen de muur, de grond, op de trap,...
Bill Kaulitz staat in de gang van het huis van mijn oma!

Reacties: