Hoofdcategorieën
Home » Overige » Het enige wat je kunt is mij pijn doen. » Hoofstuk 1
Het enige wat je kunt is mij pijn doen.
Hoofstuk 1
We gingen weer verhuizen. Het was al de derde keer op vier jaar. Ik weet niet waarom. Mijn ouders zeiden het nooit. Maar toch ben ik blij dat we daar zijn gaan wonen. Ik sliep op zolder. Ik had de grootste kamer, maar de temperaturen waren verschrikkelijk. Of het was snikheet of je kon bijna bevriezen. De verwarming deed het niet dus ik lag in de winter met 3 dekens op mij omte kunnen slapen en in de zomer zette ik altijd het raam open om te slapen en als het dan regende 's nachts dan was mijn kamer nat en ik wakker.
Het was niet makkelijk, dat kan ik je vertellen.
En op een avond zag ik een oud boek liggen op mijn kamer. Ik nam het boek vast en begon te lezen. Als ik terug denk aan de gevolgen daarvan zijn er goede en slechte kanten aan dat boek. Maar goed, verder over het boek.
Het boek ging over vampieren, dood en liefde. Maar vooral over de banden tussen vampieren en mensen. Ik kreeg kippenvel als ik de eerste pagina las.
Zij zal haar naam niet kunnen uitspreken zonder dan ook maar niet aan het boek te denken. Omdat ze weet dat haar naam verbonden is met het boek.
De naam die de zwarte ogen weer kan wekken en de gevaren naar zich toe kan trekken zal liefde kennen. Maar pijn en verdriet zullen een groot deel van haar leven na dit boek in hun greep houden.
Nu je dit hebt gelezen is hat al te laat. De zwarte ogen zijn open en de rode randen beginnen te fonkelen. Ze zoeken maar één ding. Dat ben jij.
Reacties:
Wowie...
Snel verder, pleaseee (voor mij dan *puppy eyes* ??) <33