FanFic.nl

Mag ik deze dans?

01

De laatste noot werd weggedrukt door een oorverdovend applaus. Mensen stonden op uit hun stoelen om zo een eerbetoon aan de spelers te geven. Vele ogen op het podium glinsterden van opluchting - de première zat er gelukkig op.
Een groot rood gordijn zorgde ervoor dat de spelers werden gescheiden van het publiek. Direct begon iedereen, achter de rode stof, rond te lopen, maar eentje bleef staan. Haar ogen waren op het doek bevestigd, ze wilde nog even geen afscheid nemen van deze avond. Ze stapte naar het gordijn en streek er voorzichtig met haar vingertoppen over. Het voelde fijn om te weten dat ze het nog vele avonden kon aanraken, want om een of andere reden voelde het als thuis.
“Dit í­s ook mijn thuis,”� mompelde ze toen haar vingers de doek verlieten. Ze sloot haar ogen en genoot nog een keer van het overweldigend gevoel dat ze had toen ze in haar rol zat. Alles leek echt, de aanrakingen waren vol met tintelingen, de woorden leken vanuit haar hart te komen en elke noot die ze zong, weerkaatste tegen de beige muren en creëerden zo een ongelofelijke sfeer. Het was perfect tot in de diepe puntjes.
Ze strekte haar armen en ging rondjes draaien op de plek waar ze stond. Ze voelde de magische lucht tegen haar huid en haar donkerblonde haren weerkaatsen. Het streek door haar lokken alsof het een fluwelen handschoen was. Het geluk stroomde door haar aderen en ze vond het heerlijk.
Op de gang hoorde ze een aantal stemmen enthousiast bulderen over de musical. Dat is waar ook, er was een groot feest bezig en zij werd ook verwacht. Ze trok haar schoenen uit en ze haastte zich naar de kleedkamer, waar ze haar mooie jurk over een stoel had gedrapeerd. Haar handen streken over het satijnen stof heen, ze was vrijwel meteen verliefd geworden op deze jurk. Haar aandacht werd direct naar het prachtige kledingstuk gezogen toen ze de winkel binnenkwam. Het was duidelijk dat dit haar jurk voor het feest na de première was.
Ze trok de schoonheid aan en keek direct in een van de vele spiegels. Ze moest toegeven dat ze er wonderschoon uitzag. Het paars stond haar goed en de jurk was geplooid op de plaatsen waar het hoorde. Haar voeten waren gehuld in een paar hakkenschoenen en door de tijdnood besloot ze om haar haren maar los te laten. Ze greep haar tasje van de stoel af en ging rechtstreeks naar het feest, het geluk danste nog door haar lichaam.
“Daar is onze ster.”� Er viel een zware hand op Naomi's schouder. Een grote glimlach prijkte op haar lippen. Ze klopte de oude man zachtjes op zijn bovenarm.
“Ik ben niet de enige ster van de avond, hoor,”� zei ze beleefd. Ergens hield ze niet zo van de spotlight waar ze momenteel in stond. Ze liet haar blik door de massa glijden, ze was op zoek naar haar tegenspeler. Hij liet haar zo omhoog zweven tijdens de show. Het leek alsof ze wegvloog door de lucht naar een plaats hier ver vandaan. Ze zat zo in haar rol verweven dat het leek alsof het de werkelijkheid was, alsof hij haar echt zo hoog in de lucht liet drijven.
En daar was hij, omgeven door vele mensen die er mooi uitzagen. Hun monden bewogen sierlijk op en neer, en hij knikte soms als antwoord, maar zijn lippen bleven stevig op elkaar. Er begon iets tot leven te komen in haar buikholte, het kietelde haar ingewanden en zorgde ervoor dat alles door elkaar ging draaien.
“Naomi, je was voortreffelijk vanavond,”� zei de man die zijn hand nog op haar schouder had liggen. Ze keek weg van haar tegenspeler en glimlachte naar de man, wiens hand van haar schouder gleed.
“Dankjewel,”� antwoordde ze. “Ik ga eventjes verder. Nog een plezierige avond.”� De mannen knikten allemaal en gingen weer verder met het gesprek over de musical. Naomi baande zich een weg door de massa, want ze wilde even met haar tegenspeler praten over de show... misschien had hij nog een paar kritiekpuntjes.
Bij elke stap die ze vooruit zette, begon ze steeds meer te twijfelen. Ineens wist ze niet meer wat ze tegen hem wilde gaan zeggen en waarom ze naar hem toe wilde gaan.
Ze zag zijn ogen in de schaduw glinsteren. Ze doorbroken de feestelijke massa, want voor Naomi leken het twee spotlights tussen de slingers. Onbewust werden haar stapjes veel kleiner bij elke seconde die wegvloeide, waardoor de afstand tien keer zo groot leek te worden.
Haar vingers gleden over het stof van haar jurk. Een kleine zucht ontglipte haar lippen toen ze zag dat hij haar kant op keek.
“Naomi, hoi!”� bracht hij opgelucht uit toen hij zag dat zijn tegenspeelster naar hem toekwam. Hij excuseerde zich bij de mensen waarmee hij aan het praten was en draaide zich om. “Ah, we schitterden echt van het podium, vond je niet?”� Hij keek haar met dezelfde glinsterende ogen aan. Een zachte glimlach tekende zijn lippen en Naomi kon het niet helpen, maar ze moest terug lachen. “Je ziet er trouwens formidabel uit, moet ik toegeven. Paars staat je mooi,”� complimenteerde hij verlegen. Een lichte blos gloeide op zijn gelaat en hij pakte Naomi's hand vast om die omhoog te houden. Hij draaide zachtjes aan haar hand, waardoor Naomi meedraaide. Haar jurk golfde magisch door de lucht en ze voelde weer even datzelfde zwevende gevoel terugkeren. Hij kon zoveel met haar doen met enkel een aanraking.
“Dankjewel,”� antwoordde ze beleefd. Een beetje onbehouwen keek ze naar haar jurk, die net de hemel in was geprezen door de man waarmee ze zoveel meer wilde dan dit, ook al wilde ze dat erg graag ontkennen. Een stilte overschaduwde het gesprek, maar dat vond Naomi niet erg. Ze pakte dit moment beet om even haar ogen langs de massa te laten glijden. Iedereen zag er hetzelfde uit: mannen droegen smokings waar het geld van afdroop en vrouwen waren gehuld in de duurste gewaden ooit. Het deed haar niets, ze wilde liever in haar pyjama op de bank zitten met hem tegen haar aan. Oh, wat had ze daar zin in.
Een felle flits zorgde ervoor dat ze weer herinnerd werd aan de oncomfortabele hakken die haar voeten sierden. Haar blik gleed direct naar die van haar tegenspeler. Ook in zijn ogen schommelde een geschrokken blik.
Er werden talloze kreten naar het verdwaasde koppel geschoten. Of ze niet even wilden poseren voor de bladen of op zijn minst een paar woordjes in een van de vele microfoons zeggen, want dat stelden de fans wel op prijs. Maar beiden bleven versteend staan, al was het voor een aantal seconden - voor Naomi voelde het als een eeuwigheid. Haar tegenspeler keek haar even aan, maar draaide zijn hoofd vrijwel direct weer naar de journalisten.
“We vonden dat de voorstelling goed verliep en dat zijn we momenteel aan het vieren. Als jullie het niet erg vinden, gaan we weer naar de gasten. Eind deze week staan we de journalisten te woord,”� bracht hij op een professionele manier uit. Naomi glimlachte ter bevestiging naar de camera's, die nog steeds het uitzicht van de twee tekenden. De uitspraak bleek echter genoeg te zijn voor de journalisten, want ze liepen langzaam weg. Naomi liet een zucht ontglippen en keek Amir gelukzalig aan.
“Ik dacht even dat we in de grond werden gestampt, maar jij hebt ons allebei gered,”� zei ze lachend. Amir keek haar met glimmende ogen aan.
“Ach ja, wat kan ik zeggen... ik weet dat ik fantastisch ben.”� Naomi duwde hem zachtjes van haar af, een lach rolde tussen haar lippen door. Amirs ogen verankerden zich in oceaanblauwe ogen van Naomi. Zijn rechterhand gleed door de lucht omhoog om op haar wang te rusten. “Je bent mooi,”� fluisterde hij zachtjes. Zijn adem weerkaatste tegen haar neus en zorgde voor lichte blosjes op haar gelaat. Ze wist niet wat ze moest zeggen, want ze was bang dat ze het moment verpestte met haar woorden. “Wil je met me dansen?”� Zijn stemgeluid kwam maar net boven de muziek uit, maar de klanken kwamen schreeuwend Naomi's hoofd binnen. Eindelijk kon ze hem aanraken, zonder dat ze in haar rol verweven was.
“Ja,”� was haar antwoord. Ze pakte zijn hand vast en hij baande een weg naar de dansvloer, hier en daar werden de twee tegengehouden door gasten die lovende reacties op de musical gaven, maar ze kwamen er wel.
Er schalde een rustig muziekje uit de boxen en om hen heen dansten allemaal verliefde stelletjes. Naomi keek een beetje opgelaten naar Amir, die verlegen glimlachte. Hij legde zijn hand tegen haar rug en tilde hun, nog steeds, verstrengelde handen omhoog.
“Ah, Amir! Jou zocht ik. Er zijn een paar mannen die met je willen praten, dus wil je even meekomen?”� De assistent van de productieleider doorboorde het moment vol magie en vlinders. Amir keek hem met een vernietigende blik aan en excuseerde zich bij Naomi.
Hij liet haar los en volgde de man die hem bij Naomi had weggehaald. Ze kon haar ogen niet bedwingen en ze liet ze over zijn lichaam glijden toen hij wegliep. Ze voelde haar lippen omhoog krullen toen ze van de dansvloer afliep, recht in de armen van een goede vriendin van haar.
“Moet ik een foto voor je vragen? Ik doe het zo wel, dan kun jij kwijlen over zijn goddelijkheid...”� Emma stond met een grijns op haar gezicht voor Naomi. Maar er vloeide wel een vleugje verheuging door Emma's blauwe ogen.
“Wat doe jij hier, Emma?”� Naomi's verbazing was groot, want haar vriendin had op het laatste moment afgezegd. Ze moest naar haar ouders omdat zij een familiediner hadden georganiseerd en hun dochter kon onmogelijk ontbreken.
“Ach, de kalkoen had ik laten aanbranden - en mijn beste maatje schitterde in een musical, dus wat is belangrijker? Een oneetbare kip of een schitterende ster, waar ik nog steeds een handtekening van wil...”� Naomi draaide met haar ogen en tikte haar vriendin op haar hoofd.
“Hou op, jij,”� blaatte ze, toch gecharmeerd door het complimentje.

Reacties: