FanFic.nl

Mag ik deze dans?

02

Met haar elleboog duwde ze tegen de klapdeur. In haar handen had ze de schoenen van het feest van gisteren vast. Het was zeker dat ze er even niet meer op ging lopen, want haar voeten deden nog pijn. Op haar neus balanceerde een grote zwarte zonnebril, die de lichtstralen moest blokkeren, maar jammer genoeg deed hij zijn werk niet optimaal. Haar ogen kneep ze toch nog dicht, maar dat kon ook komen door de hoofdpijn die door haar hersenpan schreeuwde.
Ze had geen enkele zin in vandaag. Ze moest, samen met Amir, nieuwe foto's maken voor de musical en met de pijn die door haar lichaam gilde, voelde ze zich absoluut niet mooi.
Ze had spijt van haar drinkpartij gisteren, maar ze vond de wijn zo heerlijk en aangezien Emma maar bleef halen, kon ze het moeilijk weigeren. Ze was immers totaal vergeten dat er een fotoshoot om negen uur 's morgens op het programma stond en dat wierp nu zijn vruchten af.
Op haar sokken liep ze door de gigantische hal, want de schoenen had ze nog steeds vast. Ze zag dat Amir tegen de witte muur leunde, zijn handen waren in zijn broekzakken verstopt en zijn gezicht was achter zijn haren verscholen. Hij zag er erg enthousiast uit - net zoals Naomi.
Toen ze hem naderde, zwaaide ze opgelaten. De schoenen werden klakkeloos op de grond gesmeten toen ze naast haar collega stond en met een diepe zucht ging ze op de grond zitten. Ze verschool haar bonkende hoofd in haar handen, maar de poging om zo de hoofdpijn te stillen, lukte niet.
“Heb je hoofdpijn?”� Amir gleed ook naar beneden en nam plaats naast Naomi. Hij verlaagde zijn stem om geen geluidsoverlast te bezorgen, want hij wist hoe het was om een kater te hebben. Naomi tilde haar hoofd op en glimlachte lichtjes.
“Ja, niet zo'n geweldige planning van me - ik weet het,”� antwoordde ze in een fluisterstem. Amir streek met zijn hand over haar wang. Hij vond dat het overweldigend zacht was en hij kon de vlindertjes in zijn onderbuik onmogelijk negeren tijdens de aanraking. Naomi bloosde en keek van hem weg.
“Ik zal er rekening mee houden,”� lachte Amir, maar op een gedempte toon.
“Jij wel, maar de fotograaf en de machine waarmee hij ons vastlegt, niet,”� mopperde Naomi. Haar stem bonkte in haar hoofd en ze wreef met haar wijsvingers over haar slapen. “Maar bedankt.”� Ze legde haar hoofd op zijn schouder en sloot haar ogen. Ze wist dat ze niet in slaap kon vallen, maar ze wilde het zo graag. Amir sloeg zijn arm over haar schouders en trok haar meer naar zich toe.
“Ik maak je wel wakker,”� fluisterde hij in haar oren. Ze knikte met haar hoofd en nestelde zich meer in Amirs schouder. Ergens vond ze het comfortabel, zo tegen zijn lichaam aangedrukt en zijn geur die om haar heen dwarrelde alsof het een warme deken was. Ze concentreerde zich op zijn rustige ademhaling en al snel sloot de slaap haar in.
Amir merkte het direct, haar lichaam werd slapper en haar snakken naar adem werden een stuk rustiger. Hij liet de dringende zucht ditmaal wel ontsnappen, nu kon ze het immers toch niet meer horen. Zijn ogen gleden over haar gelaat en zijn vingers begonnen te tintelen van het verlangen om haar aan te raken, maar hij deed het niet. Hij wist dat hij zich in moest houden - ze waren immers collega's. Hij dwong zijn ogen om naar de muur tegenover hem te kijken, maar elk vezeltje in zijn lichaam was zich uiterst bewust van het gewicht dat op zijn schouder rustte. Hij kon maar niet ontspannen. Het leek alsof al zijn spieren weigerden om naar hem te luisteren en alsof al zijn zintuigen verlangden naar Naomi. Hij wilde haar stem door de lucht horen glijden, haar lippen proeven en verdwaald raken in haar blauwe ogen.
“Jullie kunnen komen...”� Een grote man met weinig haar doorbrak Amirs hunkeringen. Voorzichtig schudde hij aan de schouder van Naomi, wiens ogen langzaam opende. Ze mompelde onverstaanbare woorden en Amir voelde zijn hart even sneller kloppen.
“We kunnen op de foto gaan,”� fluisterde hij zacht tegen haar. Zijn hand streek een plukje haar uit haar gelaat en bleef weer op haar wang rusten. “Moet ik je dragen?”�
“Nee,”� antwoordde ze kort. Wankelend stond ze op, want de slaap tekende haar lichaam nog. Amir zag haar gestuntel en ondersteunde haar middel door zijn handen net boven haar heupen te leggen. Met zijn tweeën volgden ze de kalende man. Ze liepen door tientallen kleine kamertjes, waar her en der kleding lag verspreid.
Toen ze in een grote ruimte aankwamen, wisten ze allebei dat hier de foto's werden gemaakt. Er hing een groot wit doek en daarop schenen twee lichtbronnen. De kalende man nam plaats achter zijn camera terwijl hij naar Amir en Naomi bleef wijzen.
“Jullie twee wil ik graag voor de camera - uiteraard,”� mompelde hij. “Ik dacht aan foto's van jullie gezichten, want daar leest men de meeste passie van af. Misschien doe ik er nog een stuk hals bij, maar dan vraag ik wel voor het verwijderen van jullie bovenste kledingstuk. Of hebben jullie daar een bezwaar tegen?”� Naomi keek opgelaten naar Amir en toen ze zag dat hij met zijn hoofd schudde, mompelde ze dat zij er ook geen bezwaar tegen had. “Fijn,”� zei de fotograaf met een grote glimlach. Naomi zag dat hij maar twee tanden in zijn mond had staan en ze draaide haar hoofd vrijwel direct van het afgrijselijke aanzicht af.
De fotograaf dirigeerde Amir achter Naomi. Amir moest zijn hoofd op haar schouder leggen en naar haar nek kijken, zijn neus moest de gevoelige huid net aanraken. Een grote flits zorgde ervoor dat het tafereel werd vastgelegd en stiekem hoopte Naomi dat ze een mooi koppel waren, zo bij elkaar. Haar huid in haar nek tintelde nog na van zijn aanraking en ze kon niet wachten op de volgende foto.
Ze moesten voor de volgende foto met hun voorhoofden tegen elkaar aanleunen en met veel passie in elkaars ogen kijken. Amirs hand streelde haar wang en zij haakte haar armen om zijn nek, zodat ze dicht bij elkaar stonden.
“Wil je vanavond met me weggaan, als een afspraakje?”� De zoete adem van Amir gleed over haar gezicht en met grote ogen keek ze hem aan. De blijdschap ontsprong in haar lichaam en liet alles om haar heen tot een roze waas veranderen. In één klap was haar hoofdpijn uit de wereld gegaan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.