FanFic.nl

Mag ik deze dans?

03

Stiekem toch wel zenuwachtig bracht ze het laatste restje make-up op. Ze knipperde met haar wimpers om er voor te zorgen dat de klontertjes mascara op haar wang bleven plakken en niet tussen haar wimpers bleven zitten. Ze schoof haar voeten in haar mooie platte schoenen en veegde de restanten zwart van haar gezicht.
“Beter kan het toch niet,”� mompelde ze tegen aan spiegelbeeld. Ze was uiterst tevreden over het hele plaatje, ze zag er betoverend uit en dat vond ze fijn. Haar ogen gleden naar de klok en ze zag dat het net iets voor negen uur was. Amir kon dus elk moment verschijnen aan haar deur. Ze kreeg bij die gedachte zenuwachtige vlindertjes in haar buik en ze kon een glimlach niet onderdrukken.
Toen ze naar de gang liep, hoorde ze de bel door het huis rinkelen. Naomi blies een straaltje zuurstof uit haar mond en nam snakkend een nieuwe terwijl ze naar de voordeur liep. Haar hand trilde in de lucht, maar dat weerhield haar er niet van om de deur te openen. Amir begroette haar met een grote glimlach.
“Goedenavond, mevrouw,”� bracht hij opgewekt uit en hij stak een hand naar haar toe. “Je ziet er weer beeldschoon uit.”� Naomi pakte haar jas van de kapstok en liet haar hand in die van Amir vallen.
“Dankje, jij ziet er ook goed uit,”� antwoordde ze met een grote glimlach op haar mond. Amirs ogen zochten naar die van haar en toen ze elkaar vonden, bleven ze in elkaar verankerd.
“Zullen we?”� vroeg hij zonder zijn blik af te wenden. Naomi knikte en sloot de deur achter hen. Amir begeleidde haar naar zijn auto, die schitterde naast de weg. Hij opende beleefd de deur voor Naomi en ze stapte gracieus in.
“Waar gaan we naartoe?”� Naomi's nieuwsgierigheid stak op toen Amir naast haar plaats nam. Hij glimlachte mysterieus en antwoordde met een keelgeluidje. “Ah, toe - zeg het me...”� probeerde ze nog een keer. Maar weer glimlachte hij.
“Niet zo nieuwsgierig jij,”� zei Amir met een zachte stem. “We zijn er toch al bijna...”� Naomi keek naar zijn profiel en verloor zichzelf helemaal in de rondingen van zijn lippen. Amir zette de auto abrupt stil en draaide zich naar Naomi, die nog steeds naar zijn lippen aan het staren was. Glimlachend pakte hij even naar hand vast om er een kneepje in te geven en toen stapte hij uit de auto. De deur van Naomi ging open en vrijwel direct voelde ze de zoute lucht tegen haar gezicht weerkaatsen.
“Dankje,”� zei ze toen ze, met hulp van Amir, de auto uitstapte. Ze haakte haar arm door de zijne en samen liepen ze richting het strand, wat volgens Naomi wel de eindbestemming moest zijn. Maar vlak voor het daadwerkelijke strand, trok Amir haar de duinen in. Ze zag een rode deken op het zand liggen en een mand in het midden.
“Hier is het dan,”� zei Amir. Hij ging achter Naomi staan en rustte zijn hoofd voor een tweede keer die dag op haar schouder. “Vind je het mooi?”� fluisterde hij in haar oor, waardoor hij voelde dat er een rilling over Naomi's lichaam gleed.
“Prachtig,”� antwoordde ze. Ze was te erg in de magie gezogen om met een hele zin te antwoorden, maar ze vond dit ook voldoende. Amir was zichtbaar gelukkig met haar mening, want hij liep naar de deken en nam met glinsterende ogen plaats. Hij klopte naast zich als een teken dat die ruimte voor haar was bestemd. Naomi ging naast hem zitten en vouwde zich tegen zijn zij, want zo kreeg ze het warmer. Amir opende de picknickmand en haalde er een fles wijn met twee glazen uit.
“Ik weet dat je hoofdpijn had vanmorgen, maar wijn hoort bij een afspraakje, vind ik,”� verontschuldigde hij zich. Naomi pakte de twee glazen van hem over terwijl Amir de kurk met een luide knal van de fles verwijderde.
“Je bent zo lief,”� zei Naomi. Vrijwel direct nadat ze de woorden had uitgesproken, tekende een blos van schaamte haar wangen. “Zei ik dat hardop?”�
“Ja, maar dat maakt niet uit,”� antwoordde Amir met een grijns op zijn gezicht. “Jij bent ook lief, hoor.”� Dit zorgde voor een nog vurigere rode kleur op Naomi's gelaat. Amir schudde de witte wijn in de twee daarvoor bestemde glazen en zette de fles weer terug in de mand. “Proost - op ons geluk.”�
“Op ons geluk,”� zei Naomi hem na en ze tikten de glazen tegen elkaar.
De hele avond was getekend door vele gesprekken, aanrakingen en glimlachen. Het geluk en het plezier spatten van de twee af, ze hadden zich nog nooit fijner gevoeld dan nu.
“Kijk, de zon gaat onder.”� Amir wees in de verte naar de horizon, waar een grote oranje vuurbal in de zee zonk. Het leek alsof het hele water in vuur en vlam stond, alsof de hitte van de zon in de zee smolt en ervoor zorgde dat de vloeistof stolde. Naomi vond het zo'n prachtig aanzicht dat ze helemaal stil werd.
Ze voelde een vinger van Amir cirkeltjes in haar nek strelen. Lachend draaide ze haar hoofd, zodat ze hem kon aankijken.
“Het is perfect, Amir,”� fluisterde ze met een zachte stem. Ze liet haar hand over zijn kaak glijden en merkte dat zijn adem in zijn keel stokte. Ze kon haar ogen niet van zijn gezicht afhouden, want hij was beeldschoon. Er scheen een oranje gloed over zijn gelaat en dat zorgde voor een adembenemende uitstraling. Haar lippen gingen tintelen van verlangen, en ze moest denken aan het dansmoment in de musical. Het moment waar ze zo hoog zweefde, en genoot van elke seconde dat ze hem kon aanraken.
Amir stond ineens op en reikte een hand naar Naomi. Op zijn gezicht was een gelukzalige glimlach en zijn ogen schitterden in het zonlicht.
“Mag ik deze dans?”� Amirs stem gleed door de lucht en toen de woorden haar oren bereikten, keek ze verrast op. Ze stond op en liet haar handen door de zijne overschaduwen. “We hebben onze eerste dans nooit kunnen dansen...”� Naomi moest glimlachen door de herinneringen van de dag van tevoren. Ze was zo blij geweest met zijn vraag en stiekem ook wel teleurgesteld toen hij van haar weg werd getrokken - maar dit was des te beter.
“We hebben geen muziek,”� mompelde Naomi toen ze alleen maar de golven van de zee hoorde.
“We hebben geen muziek nodig om te dansen,”� antwoordde Amir en gelijk daarna begon hij Naomi in rondjes te draaien. Naomi genoot met volle teugen, het was het beste moment van haar hele leven. Hoe vaak had ze hier van gedroomd op het podium als ze met hem het stuk oefende, maar nooit had ze gedacht dat het de werkelijkheid zou worden.
Zijn handen streelden haar middel en zorgden ervoor dat de huid van haar lichaam begon te gloeien. Verloren keken de twee in elkaars ogen. Amir verplaatste zijn linkerhand naar haar wang en liefkoosde de huid boven haar kaaklijn met zijn duim. Naomi sloot haar ogen door de aanraking en een tel later voelde ze de lippen van Amir op de hare. Het was alsof ze tussen watten zweefden. Ze pasten perfect op elkaar, haar lippen vloeiden liefkozend in de zijne over en vormden zo één groot geheel.
Amir trok zijn gezicht van haar weg en keek met gelukkige ogen naar haar gezicht.
“Wil je de mijne worden?”� Hierdoor schoten Naomi's ogen open. Ze werd uit haar luchtbel van geluk gezogen om in een nog grote waas van gelukzaligheid te verkeren.
“Ja,”� antwoordde ze met een zachte stem. Amirs mond brak in een grote glimlach en hij duwde zijn lippen weer op die van Naomi. En weer zweefde ze voor de zoveelste keer door de lucht - allemaal door Amir.
Het was de beste dans van haar leven.

Reacties: