FanFic.nl

A new life

35) DE TOUR

Die avond laat stonden we met 6 op de oprit voor het huis in Berlijn, allemaal met een grote tas, Tom met een gitaar in zijn hand, Gustav met zijn drumstokjes en Bill mijn hand vasthoudend. Bill en ik hadden al zijn spullen bij elkaar gevonden en Lynn had ervoor gezorgd dat Tom ook op tijd klaar was. Het zou voor de jongens weer 2 maanden duren voor ze hier weer kwamen, ze hadden afscheid van hun familie genomen en waren nu klaar om te vertrekken. Bill keek naar me en lachte “Ik ben blij dat ik geen afscheid van jou hoef te nemen.”� Ik lachte terug naar hem. 1 voor 1 stapte we in de grote tourbus. Het was er heel ruim en was voorzien van al het nodige, er was een slaapruimte, ontspanningsruimte, badkamer,... Bill toonde mij en Lynn waar we alles konden vinden en waar onze slaapplaats was. Ik sliep op het onderste bed en Lynn boven mij, aan de andere kant van het gangetje sliep Bill ook vanonder en Tom boven hem. Gustav en Georg sliepen in het volgende vertrek. We gingen allemaal naar het laatste vertrek waar gemakkelijke ‘zetels’ tegen de zijkanten van de bus stonden, een tafeltje in het midden stond, een grote tv was en een kast vol met dvd’s en playstationspelletjes. Met een eenvoudige klik zorgde Georg ervoor dat het tafeltje naar beneden ging en verdween in de vloer. We maakten het ons gemakkelijk en ik nestelde me dicht tegen Bill aan. Tom nam nu zijn akoestische gitaar vast. In stilte keken we toe hoe hij Hallelujah van Leonard Cohen speelde. Het was een rustig liedje dat ons allemaal ontspande, ons even liet nadenken en waar we allemaal stil van werden. Ik had het altijd al een prachtig nummer gevonden en zelfs nu zonder zang bleef het geweldig. Tom legde veel emotie in het spelen van dit nummer, in het spelen van alle nummers, waardoor het nog mooier werd. We lagen pas laat in bed ‘s avonds. We waren al redelijk laat vertrokken en door alle adrenaline van eindelijk te kunnen vertrekken, konden we toch niet slapen dus hadden we nog een dvd gekeken en nog wat nagepraat. Nu lag ik in mijn bed, hoorde ik Lynn boven me al diep ademen, Tom half snurken en hield ik Bills hand vast. Door het donker heen probeerde ik in zijn bruine ogen te kijken. Zoals ze de eerste keer me helemaal betoverd hadden, konden ze dat elke keer weer. Elke keer dat ik in die prachtige ogen van Bill keek, leek het alsof ik zweefde, alsof even niets nog uitmaakte en alleen Bill en ik bestonden op deze grote wereldbol. “Ik hou van je.”� Fluisterde hij zacht. “Ik ook van jou.”� Was mijn eerlijk antwoord. Even later viel ik in slaap.
Bills pov: Ik werd wakker gemaakt door de wekker die we verplicht hadden moeten zetten om 9uur. Ik hoorde van overal rond mij kreunen van mensen die nog niet wilden opstaan. Zelf sloot ik ook weer mijn ogen en draaide me om met mijn gezicht naar de wand. Ik voelde de zachte lippen van Nele in mijn nek. Ze maakte me steeds opnieuw weer lief wakker, zelf bleef ze ook graag liggen, maar wanneer we er echt uit moesten was zij de eerste om op te staan en de andere te wekken. Haar vrolijkheid en goed humeur waren aanstekelijk en deed iedereen meteen wakker worden. “Opstaan lieverd.”� Fluisterde ze in mijn oor. Ik draaide me naar haar om en drukte een ochtendzoen op haar warme lippen. *** Om 12 uur stonden we allemaal nog wat vermoeid, maar wel klaarwakker ergens in een of ander park waar het concert door zou gaan. Verschillende mensen van de crew waren al druk bezig met alles klaar te brengen voor het concert en voor het podium stonden al tientallen fans klaar voor vanavond. Straks zouden we dus een soundcheck moeten houden met een publiek. “David, wat moeten we hier nu nog doen tot vanavond?”� vroeg Georg een beetje verveeld. David zuchtte. “Ja, de soundcheck zal pas over een paar uur zijn dus zijn jullie nog een paar uur vrij. Ga maar doen wat jullie willen maar om 3uur stipt wil ik jullie hier allemaal terug zien en pas op voor de fans.”� Onze gezichten klaarden op nu we wisten dat we even vrije tijd hadden. Ik zette mijn pet en zonnebril op, Georg ook een pet, Tom zijn zonnebril en Gustav trok zijn kap over zijn hoofd. Nele en Lynn zouden zich niet moeten vermommen. Nu toch nog niet, van zodra de fans het wisten van mij en Nele zou dat wel eens kunnen veranderen. Ik was van plan het hen deze avond mee te delen, het was belangrijk voor Nele, de fans hadden er recht op en het werd eens tijd dat ze wisten dat mijn hart nu bij Nele lag. Langs de achteruitgang van het park raakte we veilig buiten. De stad was hier niet zo ver vandaan dus besloten we om allereerst maar een hapje te gaan eten. We vonden een gezellig restaurantje met weinig klanten zodat we niet herkend zouden worden. Tijdens onze lunch werden we gestoord door 2 meisjes van ongeveer een jaar of 13 die een handtekening kwamen vragen. Ze waren allebei verlegen, maar ik probeerden hen op hun gemak te stellen door zo normaal mogelijk te doen. Ik maakte graag tijd voor de fans, maar ik zag Nele even wat geërgerd kijken dus vroeg ik nadat we allemaal een handtekening hadden gegeven, vriendelijk aan de meisjes of we verder mochten eten. Na dit kleine voorvalletje was Nele opvallend stiller. “Wat scheelt er?”� vroeg ik haar wanneer we weer op weg gingen naar het park. We hadden nogal lang gegeten dus was er geen tijd meer om de stad te verkennen. “Niks hoor.”� Zei ze hoewel ik wist dat ze loog. Ik ging er niet verder op in, als ze het me wou zeggen zou ze dat wel doen. *** Ik stond nu met zwetende handen in de coulissen, nog enkele minuten en we moesten het podium op. De soundcheck was goed verlopen en alles was in orde, maar ik was veel nerveuzer dan anders. “Het komt wel goed, je gaat het goed doen, zoals altijd.”� Zei Nele om me te troosten. Ze wist wel niet dat ik zenuwachtig was voor mijn bekendmaking in plaats van het concert zelf. Dat leek een makkie vergeleken met de fans vertellen dat ik niet meer vrijgezel was. Ik was er wel zenuwachtig voor, maar even goed opgewonden. Nu konden de fans eindelijk zien dat ik ontzettend veel van Nele hield en ik hoopte dat ze mij dat zouden gunnen. Het gedrum van Gustav startte het concert. Om de beurt liepen Tom, Georg en ik ook het podium op onder een oorverdovend gegil, geschreeuw en geklap. Tom speelde de eerste noten van Ready set go en we waren vertrokken. Alles ging vlotjes, ik zong met plezier alle liedjes die we gepland hadden en keek af en toe even naar Nele die samen met Lynn in de coulissen stond (Nele had Lynn overtuigd om deze keer wel te blijven kijken). Haar mooie lach en twinkeling in haar ogen deden me met nog meer plezier verder gaan en stilletjes aan kreeg ik de indruk dat het straks allemaal goed zou komen.

Reacties: