FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

17

Georg:
‘AAAAAAAAHHHHHHH!!!!’ er gingen zes wekkers af vlak bij ons hoofd. We schoten wakker en probeerde gehaast die verdraaide dingen uit te zetten. Eenmaal alle zes uit viel het ons op dat de matrassen van Henna en Debio leeg waren. Op de plaats waar de vorige avond de popcornbak nu nog had gestaan lag nu alleen een briefje. Bill pakte het en gaf het met opgetrokken wenkbrauw aan Gustav. ‘zoek je kleding maar!’ stond erop. ‘wat bedoelen ze daar mee?’ vroeg Tom half slapend nog. Ik keek om mij heen en wist het al. ‘ze hebben onze kleding gejat.’ Zei ik. Bill keek nu om zich heen. ‘je hebt nog gelijk ook helaas. Dan zal ik naar mijn koffer moeten en die ligt boven.’ Hij wilde naar de deur lopen maar ook daar zat een briefje op. ’deur is geblokkeerd je zult toch echt moeten zoeken Bill.’ Stond erop. ‘hoe wisten ze dat ik naar de deur zou lopen?’vroeg Bill. ‘nou dat word dus zoeken.’zei ik.
na een paar minuutjes zoeken hadden we al een paar kledingstukken gevonden. De broek van Bill aan de lamp, Gustav’s shirt in een keukenkastje, mijn broek in Henna’s slaapzak verstopt, en Tom zijn schoenen boven de achterdeur. Bij de schoenen van Tom lag weer een briefje. ‘al wat gevonden? Misschien is er in de tuin meer te vinden. Zo koud is het niet. De rest van jullie schoenen staat buiten op het terras zodat jullie geen koude voetjes krijgen. En Bill, je sierraden zijn veilig. Wat een zwaar spul.”�waarom ben ik telkens degene die nog even met nadruk word neergezet’ zei Bill. Ik liep al naar buiten en pakte mijn schoenen die zoals beloofd er stonden. ‘kun je niet tegen een ochtendspelletjes Bill?’ vroeg ik plagend. Ook de andere pakte hun schoenen en we liepen verder de tuin in. Hier en daar lagen in struiken kledingstukken. Op de grond vonden we ook nog dingen. Bij de kas vonden we weer een briefje. ‘zozo, bijna aangekleed? Jullie zijn er bijna. Ga maar richting het schuurtje.’
oké we moesten dus naar het schuurtje. Inmiddels hadden we bijna alles. Gustav miste zijn riem nog, ik mijn shirt, Bill zijn jack en Tom een van zijn geliefde petten. Bij het schuurtje wees een rode pijl die op de deur van het schuurtje was geverfd naar een boom die in het klimparadijsje van Debio stond. Een briefje hing aan de boom en ik pakte het. ’eindelijk zijn jullie klaar? Och maar jullie hebben je nog niet opgefrist. Kijk maar eens naar boven.’ Gelijk keken we alle vier naar boven.

Gustav:
op een platvorm boven ons zaten Debio en Henna. Hun benen slingerde over de rand. Henna kauwde brutaal op een stuk kauwgom en blies een bel. Debio hield lachend iets omhoog. Mijn riem! Ook had ze Bill zijn jack aan en Henna had Georg zijn shirt om haar middel gebonden en Tom’s te grote pet schuin op haar hoofd. De pet bedekte half haar hoofd. ‘dat is mijn petje!’riep Tom. ‘weet ik maar nu is het de mijne.’ Glimlachte ze. ‘maar jullie hebben je dus nog niet opgefrist dus…’ ze knikte naar Debio die aan een touw trok. Boven ons werd ineens een wirwar van draden strak gespannen. We volgde de draden die bij een grote bak boven ons uitkwamen. De bak kantelde. *splats* de bak was gevuld met waterballonnen met ijskoud water die nu op ons terecht kwamen. ‘aaah!!! Dat is koud’ gilde Georg toen de ballonnen op ons neer vielen en knapte. ‘mijn haar!’ riep Bill. ‘ik wil mijn petje!’ was het enige wat Tom kon uitbrengen. Ik moest lachen. De meiden lagen nu ook helemaal in een deuk boven ons. ‘high five het is gelukt!’ riep Henna. Ze klommen naar beneden waar ze ons verder vierkant stonden uit te lachen. ‘jullie hadden jezelf moeten zien!’ riep Debio. We schoten nu allemaal in de lach. ‘leuk zo een grap ’s ochtends.’ Zei ik nadat we weer een beetje waren uitgelachen. Tom probeerde naar Henna te sluipen. Hij had zijn puntje van zijn tong uit zijn mond hangen om zo stil mogelijk te zijn.
helaas voor hem had Henna het al in de gaten en net toen Tom uithaalde om zijn pet te pakken dook Henna naar beneden en rolde opzij. Tom viel daardoor languit in het gras. Weer steeg er gelach op. Henna had beide handen op de pet van Tom gedrukt zodat haar ogen nu bijna geheel verdwenen onder de pet. ‘je krijgt hem toch niet!’ zei ze maar zo snel gaf Tom niet op. hij rende op haar af en Henna rende gillend de tuin door terwijl Tom een poging deed haar te pakken. Tevergeefs. Na een half uur te hebben gerend kwamen de twee uitgeput weer naar ons toe. Wij hadden dat halve uur lang staan lachen en kwamen zowat niet meer bij. ‘oké jij wint!’ zei Tom hijgend. ‘je mag de heilige Tom pet houden.’ Henna knikte goedkeurend. ‘zo mag ik het horen.’
we liepen weer naar binnen waar we droge kleding aantrokken. Eenmaal weer beneden stond er een kop warme thee klaar met broodjes.
‘Milou komt ook zo.’ Zei Debio. Flesh en Yala gaan een dagje weg en dus heb ik aangeboden om op Kersie en Milou te passen. Milou heeft studiedagen en heeft dus vandaag vrij vandaar.’ Ik klaarde gelijk op toen ik dat hoorde. Ik was echt verliefd geworden op die twee. Ooit wilde ik zelf ook van die lieve kindertjes. Maar dat zou later wel komen.

niet veel later werd er aangebeld en kwamen Milou en Kersie naar binnen. Een claxon van een auto wees erop dat de auto van Flesh en Yala wegreed.
Milou had een heel groot uitziende tas over haar schouder. Ik wees ernaar en vroeg wat erin zat. ‘mama stond erop dat ik nog wat zou oefenen op mijn keyboard dus moest ik dat kreng helemaal meeslepen.’ze lachte en legde de tas waar het keyboard inzat op de bank.
Kersie kwam gelijk naar mij toe en ik tilde haar op en zwaaide haar in het rond. Ze begon luid te kieren en ik zette haar even later op de grond.

Bill:
nadat we nog wat hadden gedronken was Kersie aan het spelen in een hoekje van de kamer. Druk bezig met haar popjes en krijtjes.
kun je ons anders wat laten horen?’ vroeg Tom nieuwsgierig. Hij had piano altijd leuk gevonden en hij vond keyboard dus ook wel leuk. Milou knikte en liep naar de bank. Ze haalde een standaard uit de tas en zette die neer op de grond. Daarna pakte ze het keyboard en legde die op de standaard. Ze zette het ding aan en pakte bladmuziek. ‘dit moet ik spelen op les maar ik vind het oersaai.’ Zei ze en ze trok er een zuur gezicht bij. Ze speelde een stuk van het zwanenmeer. Ze was erg goed vond ik. Ze kende misschien een paar tonen nog niet goed en had ze moeite met het lezen van het bladmuziek maar ze kon er wel wat van! Toen ze klaar was legde ze het bladmuziek weg en begon uit haar hoofd iets te spelen. Het bleek ons nummer beichte te zijn. Het was niet helemaal goed en ze week wat af maar toch was het knap gedaan zonder bladmuziek. Toen ze klaar was klapte we. ‘je kan het beter zonder noten hé?’ zei Tom. ‘ja van die noten op zo een vel raak ik in de war. Ik ga liever af op mijn gevoel dat werkt beter.’ Ze had gelijk. Bij muziek draaide het om gevoel niet om wat je kon. Opeens schoot me er een leuk idee te binnen. ‘wat dacht je ervan om zondag een nummer te spelen tijdens ons concert?’ even keek ze me ongelovig aan. ‘een nummer spelen op jullie concert aanstaande zondag?! Dat lijkt me te gaaf voor woorden!’ riep ze en ze knuffelde me. ‘nu ik erover nadenk weet ik nog wel wat beters’ vervolgde ik. ‘wat nou als we met zijn allen een nummer doen en dat jij en Henna nu ook eens meespelen?’ op beide gezichten van de meiden verscheen een grote glimlach. ‘mag dat echt?’vroeg Henna. ‘natuurlijk mag dat. We zoeken een leuk nummer aan en dan kunnen we dat vandaag en morgen nog oefenen.’ Zei Tom. Ook de andere stemde ermee in.
ik keek even naar Debio. Tja zij bespeelde geen instrumenten. Wat kon zij doen want ook zij moest betrokken worden bij mijn plan.
alsof Tom wist wat ik dacht zei hij tegen Debio: ‘en jij gaat onze kleding ontwerpen. Dan maar ruzie met de visagisten, maar jij moet ook een bijdrage gaan leveren.’ Debio keek op en begon ook te stralen.
we hadden dus nu een geweldig plan en ook iets waarmee we voorlopig wel even zoet zouden wezen. Debio haalde haar tekenspullen van boven en droeg ze naar beneden. Daarna haalde ze haar naaispullen en daarbij moesten wij helpen want het was flink wat.
Georg belde naar onze manager om te onderhandelen over het idee. Gelukkig stemde hij ermee in en na een uurtje waren onze instrumenten gebracht. We zouden in de woonkamer oefenen aangezien Debio geen buren had die konden klagen over geluidsoverlast. Debio zelf had een hoek in de kamer voor haar spullen in beslag genomen en daar zat ze nu druk te tekenen. Kersie zat naast haar op een stoel ook te kleuren met krijtjes.
we moesten een nummer uitkiezen wat niet al te moeilijk was en wel zo leuk om te spelen met een extra gitaar en een keyboard. We kozen na lang te hebben gedacht voor het nummer Trough the monsoon. We moesten nu gaan oefenen en kijken hoe we het zouden gaan spelen met extra instrumenten. Dit bleek toch lastiger te zijn dan dat we dachten. Uiteindelijk gingen we het nummer gewoon spelen en deden maar wat. Na een stuk of vier keer dit te hebben gedaan kwamen we wel ergens uit. Ook hadden we het ertussen gekregen dat Tom, Henna en Milou een stukje zouden gaan zingen. Dit zorgde voor veel gelach en ik vertelde dat met zingen op school ik altijd een vijf kreeg en Tom een negen. ‘tja maar ik leef voor mijn gitaartje en niet voor mijn keeltje dus moest Bill maar gaan zingen.’ Zei hij op plagende toon tegen mij.
de ochtend vloog snel om en ook met de middag was het snel gedaan.

Debio had haar ontwerp tekeningen inmiddels af en we werden een voor een geroepen om onze maten te laten meten. Bij Tom veroorzaakte dat veel gedoe. ‘nee, dat is mijn maat. Gewoon xxxl. Ik ga niet in een kleinere maat broek lopen oké?’ Debio zuchtte en pakte zijn arm. Binnen no-time lag Tom dan ook op de grond. ‘Georg? Kun jij zijn arm even zo vast houden dan kan ik zijn werkelijke broekmaat meten.’ Zei Debio. Georg deed wat gevraagd was en Tom lag vloekend op de grond. ‘ik ben al klaar hoor Georg, je mag hem loslaten.’ Gelijk kroop Tom overeind en wreef over zijn arm. ‘stelletje verraders!’ mompelde hij. Debio ging weer rustig zitten en schreef de maten op bij haar ontwerpen. Daarna vroeg ze mij voor de maten op te nemen.


wij gingen weer verder met oefenen al werd het uiteindelijk meer klooien dan echt spelen. Dat was niet zo heel erg. We moesten ook nog wat andere nummers oefenen. Daarbij keken Henna en Milou geïntrigeerd mee. Debio was inmiddels patronen aan het maken met doorzichtig papier. Het leek veel werk en volgens mij was dat ook zo. Kersie zat nog steeds te kleuren en had een stukje van het doorzichtige papier gekregen om een girafje wat op een boekje stond over te trekken.

rond zes uur vluchtte Debio de keuken in en om zeven uur konden we eten. Pas rond acht uur werden Milou en Kersie opgehaald door Flesh en Yala die vertelde dat ze een geweldige dag hadden gehad. ‘tot morgen!’ riep Milou nog voor de auto vertrok. Het was weer iets rustiger in huis.

rond twaalven gingen we naar bed. Eerst moesten we alle matrassen nog naar boven zeulen want die waren nog niet opgeruimd. Ik liet me op het bed van Debio en mij vallen en ze kroop dicht tegen me aan.

Debio:
ik was vroeger op dan ik dacht. Ik weet niet precies waarom maar het was gewoon zo. Ik probeerde nog te blijven liggen naast Bill maar na een half uurtje werd ik gek en stapte ik stilletjes het bed uit. In pyjama liep ik de trap af. Hoorde ik daar nu iemand snikken? Ik stapte haastiger de trap af en zag in de woonkamer Henna met opgetrokken knieën huilen. ‘wat is er Henna? Waarom zo overstuur?’ vroeg ik. Ze knikte naar de krant die voor haar lag. Onze zondagskrant werd altijd op zaterdagochtend gebracht. Dik gedrukt op een pagina luidde de titel: WEER EEN SPEELTJE VAN TOM KAULITZ?’ eronder was een stukje getypt met een foto van Henna die bij Tom op schoot zat. ‘ze schrijven dat ik de nieuwste vangst van Tom ben en dat ze zich afvragen hoe lang het duurt voordat hij me dumpt! Tot nu toe zou ik een van de weinige zijn die zijn one-night-stands heb overleefd. Ze schrijven dat ik waarschijnlijk binnen een paar dagen geschiedenis ben! Verleden tijd! En weet je wat het erge is Debio? Het is nog waar ook!’ ze brak weer uit in een hartverscheurend gesnik. Ik sloeg mijn armen om haar heen en liet haar uitsnikken op mijn schouder. ‘waarom zou dat waar zijn? Tom houd van je.’ Zei ik. ‘Debio ze zijn over twee dagen al weer weg en dan zijn wij verleden tijd voor hun. Wij waren alleen maar de gastmeiden voor deze week en hierna gaan ze weer en dan zoeken ze een andere vriendin!’ het verdriet waarmee ze sprak raakte me diep. Ik wist dat er ergens een kern van waarheid in schold. Over twee dagen zouden we ze misschien nooit meer zien… nu werd ik woedend. Mijn bloed kookte en er kwam een waas voor mijn ogen. Ik stond op met gebalde vuisten en liep naar boven. ‘wat ga je doen?’ vroeg Henna geschrokken. Ik hoorde haar niet en liep de trap op. Richting de kamer van Bill. Ik stormde de kamer in en Bill glimlachte naar me. ‘goedemorgen! Lekker gesl…’ verder kwam hij niet. Ik pakte zijn arm en draaide die op zijn rug. Ik duwde hem de kamer uit en liep naar Tom toe. Hij werd nog half slapend wakker en zijn ogen werden groot toen ik Bill in een houdgreep voor me uitduwde naar hem toe. ‘Debio wat is…’ ook hij kwam niet verder. Ik trok hem het bed uit en hield met een hand beide armen van de jongens vast. ‘AUW Debio wat is dit laat ons los!’ schreeuwde Tom. Ik luisterde niet en liep richting de kamer van Georg en Gustav. ‘wat is dat geschreeuw?!’ riep Georg. Toen hij mij met de tweeling zag binnenkomen werd hij stil.
Gustav rende op me af om de twee los te krijgen. Hij was misschien sterker maar niet sneller. Met mijn voet haalde ik hem onderuit en met mijn andere hand pakte ik hem vast en trok hem overeind. Georg was makkelijker mee te krijgen en met de vier jongens in twee handen in houdgreep liep ik naar beneden. Ze waren alle vier aan het schreeuwen dat ik moest stoppen maar ik hoorde het gewoon niet.
eenmaal beneden keek nu Henna mij met grote ogen aan. ‘Debio? Wat doe je?’ vroeg ze licht paniekerig. Haar ogen waren nog rood en gezwollen dus kon je zien dat ze had gehuild. Ik duwde de jongens naar de bank en liet ze daar los. ‘wat heeft dit te betekenen?’ vroeg Bill op een boze toon. ‘dit!’zei ik en ik wierp ze de krant toe. Henna brak weer in snikken uit. De vier lazen het stuk en keken daarna bleek naar mij. ‘Dit geloof je toch niet echt?’ vroeg Georg. ‘dit zijn gewoon roddels. Ik houd heel veel van Henna ik zou haar nooit zomaar dumpen!’ riep Tom boos. ‘ooit zal ik haar misschien dumpen maar voorlopig echt nog niet hoor! Iedereen dumpt iedereen maar ik wil dit volhouden! Mijn dagen als de one-night-stand man zijn helemaal over!’ dat was een verkeerde opmerking dacht ik maar Henna stopte met snikken en liet zich in Tom’s armen vallen. ‘ik…ik ben gewoon bang dat we jullie na deze week nooit meer zullen zien en dat jullie ons dan gewoon zien als de gastmeiden van dat weekje hier! Maar als jij echt wilt beloven geen one-night-stands meer te doen maakt me dat niet meer uit! Ik wil dat jij gelukkig word met een vriendin die je verdient.’ Tom sloot zijn ogen en knuffelde haar. ‘jou zou ik toch nooit kunnen vergeten? Laat die bladen maar schrijven want voor voorlopig ga ik jou echt niet opgeven. En als zij zo perse denken dat ik je dump na nog twee dagen dan zullen wij ze laten zien dat echte liefde langer duurt.’ Nu moest Henna weer huilen. Maar nu van geluk.

ik glimlachte opgelucht. Maar van binnen zat alles me dwars. Ik was blij voor Henna. Maar toch zat ik met van alles. ‘en Debio? Als je de volgende keer ons ergens op wilt wijzen kan dat zonder houdgreep dan? Je hebt een sterke hand en mijn pols is nog steeds rood.’ Zeiden ze gezamenlijk. Ik mompelde iets wat leek op ‘zal ik doen.’ Maar echt bij was ik niet. Ik merkte dat ik nog in pyjama zat en liep dus naar boven om me om te kleden. Daarna liep ik naar beneden. Ik had geen trek meer in een ontbijt en ging dus maar achter het tafeltje in de hoek zitten om daar de laatste dingetjes aan de patronen aan te passen. Ik zou vandaag beginnen met het knippen van de stoffen en het naaien ervan. Het moest voor zondagmiddag klaar zijn dus moest ik opschieten. Maar voor zes mensen een geheel kostuum te maken was niet niks.

Henna:
ik was wel erg geschrokken van Debio. Nog nooit had ik haar echt boos gezien. En toen ze met de vier jongens in houdgreep naar beneden kwam wist ik dat ze snel onderschat werd. Ze was niet sterk maar heel behendig en slim. Misschien slimmer dan wij dachten. Ze was gewoon echt een uitzondering op alles.
ik was haar dankbaar geweest dat ze het voor me opnam door de jongens erop te wijzen dat zo een stuk in een krant mij erg pijn deed. Ik lag nu niet meer in Tom zijn armen maar aangekleed en wel plofte ik nu naast hem. ‘wel gek dat je in een week iemand zo goed kunt leren kennen.’ Zei ik. Hij knikte en kuste me. ‘ik maak me zorgen om Debio.’ Hoorde ik Bill naast me mompelen. ‘er is wat maar ik weet maar niet wat..’ Bill zag er neerslachtig uit. ‘we kunnen er nu niet veel aan doen broertje.’ Zei Tom. ‘we moeten nu focussen op het concert van morgen. Meer kunnen we niet doen.’

rond elf uur kwamen Milou en haar moeder en stiefvader met Kersie weer. Flesh zou nog wat klussen in de keuken aangezien Bill de vaatwasser gesloopt had. Yala bood aan om Debio te helpen met het in elkaar naaien van de onderdelen die ze al had uitgeknipt. Ze had zelf een naaimachine genomen en de twee zaten nu druk kletsend en werkend aan de tafel. Kersie zat er weer naast te spelen met popjes.
’s avonds bleven Milou en haar familie eten en om tien uur gingen ze weer naar huis. Morgen middag zouden ze ook aanwezig zijn om naar hun Milou te kijken en ons te zien spelen. We hadden al backstage pasjes geregeld voor iedereen. Om half elf gingen we slapen. Nou ja, we? Debio zei dat ze later zou komen. Ze wilde even alleen zijn. Bill was hier niet heel blij mee kon je zien. Uiteindelijk ging hij maar met ons mee.

Reacties: