FanFic.nl

Goochelaars en Geesten [TH]

Doe heel gewoon, zeg maar niets

De jongens keken mij en Gustav nu met open mond aan. ‘Jullie zijn gewoon weggegaan?’ vroeg de tweede jongen. Gustav knikte. ‘Maar waarom?’ ‘Amber zoeken,’ mompelde ik. ‘De Amber? De kleindochter van die gast die jou ontvoerd had?’ Ik knikte. ‘Succes,’ zei de jongen met de blauwe ogen, ‘De pers zegt namelijk dat ze overal kan zijn. De meeste kranten denken trouwens Frankrijk of Spanje.’ Ik bedankte hem en begon me nu toch echt af te vragen hoe hij me had herkend. ‘Ik heet trouwens Jesse en hij daar…’ De jongen met de blauwe ogen gebaarde naar zijn vriend, ‘… is Sem.’ Wij stelden ons, compleet onnodig, ook voor. ‘Zullen we wat gaan drinken,’ vroeg Sem.
Gustav knikte, tot mijn verbazing. ‘Ik dacht dat jij niet uit wilde gaan,’ fluisterde ik hem toe. ‘Dat weet ik, maar gewoon even wat drinken zal toch wel goed gaan?’ Ik hoopte het voor hem. Het vorige ongeluk had hij, met veel geluk, overleefd. Maar ik betwijfelde of zijn lichaam nog zo’n klap aankon. ‘Oké, wij gaan mee,’ zei hij. Jesse glimlachte en voerde ons mee naar een café in een zijstraatje.
Uren later stonden we eindelijk buiten. Jesse en Sem, hyperactieve fans is ook een goede beschrijving van hen, bleven maar doorpraten. Gustav zuchtte. Hij zag er moe uit en had 2 uur eigenlijk al weg gewild. Toen we weer bij het huis aankwamen kwam Bill snel naar buiten. ‘Eindelijk! Jullie zouden toch alleen even wat kopen?’ riep hij. De drama queen. ‘Is er dan wat?’ vroeg ik. Bill knikte vurig van ja. Hij gebaarde naar boven, de badkamer wist ik. ‘Sinds Isa en ik terug zijn doet ze al vreemd. Ze komt maar niet naar buiten en reageert op niets.’ ‘En Tom?’ Bill trok een gezicht en zei: ‘Wat denk je zelf? We zijn in Amsterdam, wat zou meneer aan het doen zijn?’ ‘Wallen,’ opperde Gustav. Bill knikte. Ik was inmiddels al naar boven gerend. Ik had Isa hierheen gesleept, het moest wel goed met haar gaan. Anders had ze net zo goed in Berlijn kunnen blijven.
‘Isa?’ Ik klopte op de deur van de badkamer. Geen antwoord, er klonk slechts wat gesnik door de deur heen. ‘Alles goed?’ Weer geen antwoord. Ik besloot maar naar binnen te gaan, de deur was niet op slot. Ik opende hem en keek om het hoekje. De douche stroomde niet, we hadden geen water immers. Een klein hoopje mens en kleren zat er onder: Isa. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg ik. Ze zei niks en snikte nogmaals. ‘Isa toe, ik wil je alleen maar helpen.’ Isa keek hem met grote, rode ogen aan. ‘Bill,’ fluisterde ze toen. ‘Bill? Wat heeft Bill dan gedaan?’ Isa zweeg en keek weer naar beneden. Ik voelde me lichtelijk wanhopig worden. ‘Isa, je kan me vertrouwen.’ Isa slikte nog even en zei toen: ‘Hij wilde me verkopen als hoer. Hij liet een of andere vieze pooier aan me zitten.’ Ik geloofde haar niet. Ik wist zeker dat ze loog. Bill was een van de liefste jongens die ik kende en zeker niet iemand die vrienden (of kennissen) van mij pijn zou willen doen. ‘Wil je hem alsjeblieft niet zeggen dat ik je dit verteld heb?’ smeekte Isa. Ik knikte. Voor mezelf bedacht ik dat Isa de taal nog niet zo goed sprak en vast de verkeerde woorden had gekozen, ook al klonk dat niet logisch. ‘Kom je dan weer mee naar beneden?’ Isa knikte en stapte uit de douchecabine.
Ondanks dat ze duidelijk verdrietig was, probeerde ze te glimlachen. Ik lachte bemoedigend terug. Isa was weer terug, nu alleen Tom nog…

Reacties: