Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 7
Run Away Star
Hoofdstuk 7
“Bill, komaan, ik ben het zat. Kom tevoorschijn.”¯ mopper ik na zeker een kwartier zoeken. Ik schijn in de verte. Aan het bos lijkt geen einde te komen. Ik kijk links, rechts. Niets. Dan zie ik de grond dichter komen, en ik merk te laat dat ik gestruikeld ben. “Auw.”¯ mopper ik en ga recht zitten om te zien wat me heeft doen struikelen. Bill. “Bill? Wat doe jij hier?”¯ Hij rilt helemaal en ziet blauw. Snel trek ik mijn trui uit en trek hem bij hem aan. “Kom, we gaan naar huis.”¯ Hij knikt terwijl ik hem recht trek en meesleur. “Ga nooit meer zo diep het bos in.”¯ roep ik kwaad, hoewel ik ontzettend blij ben dat ik hem teruggevonden heb. “Wacht hier.”¯ zeg ik als we aan de voordeur staan. Ik ga in de hal staan, zet mijn handen aan mijn mond en roep: “Mam?”¯ Geen antwoord. Ze is al weg dus. “Kom maar.”¯ wenk ik Bill. Hij gaat in de zetel zitten en slaat zijn armen om zich heen. Ik zie op tafel een briefje liggen. Van mam.
Liefste Elle
Ik ben net vertrokken. Ik kom zondagavond terug.
Ik heb Kimberly naar oma gebracht. Ze blijft daar
tot zondag. Let goed op het huis en tot zondag.
X Mam
Ik stop het briefje in mijn zak en loop dan naar een kast. Uit de bovenste schuif haal ik een deken en gooi het naar Bill. “Danke.”¯ zegt hij en slaat het om zich heen. “Wat zullen we eens doen?”¯ vraag ik als ik weer naast hem zit. “TV kijken?”¯ stelt Bill voor. “Is goed.”¯ Ik pak de afstandbediening en zet de TV aan. Het nieuws. Het begint net. Goed. Ik trek mijn knieën op en luister geïnteresseerd naar de hoofdpunten. “Bomauto’s en zelfmoordterroristen in de Gaza. Omkoopschandaal bij het Spaans Nationaal Elftal. Bill Kaulitz nog steeds vermist.”¯ Ik kijk opzij, om Bills gezicht te kunnen zien. Maar hij lacht alleen. “Vindt je het niet erg dan dat iedereen ongerust is over je?”¯ Hij schudt zijn hoofd en luistert naar de eentonige, saaie stem van de nieuwslezer. Het gaat snel voorbij en eindelijk komt waar ik op wachtte, Het 3de hoofdpunt.
“Bill Kaulitz, de zanger van de waanzinnig populaire, Duitse pop-rock band Tokio Hotel is nog steeds vermist. Hij is sinds gisterenochtend niet meer gezien. Sony BMG, en de andere bandleden zitten in grote paniek. Er werden al 4 concerten afgeblazen en ook de concerten voor volgende week worden gecanceld. Wij op de redactie kregen een emotionele oproep binnen van niemand minder dan Tom Kaulitz, Gustav Schäfer, Georg Listing en Simone Trumpher. Ik hoor Bill moeizaam slikken. “Wie is Simone Trumpher?”¯ vraag ik dan, mijn nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen, hopend dat het niet zijn vriendin is. “Dat is mijn moeder.”¯ Ik knik begrijpend, en diep vanbinnen ben ik opgelucht.
Tom: “Liefste broertje. Alsjeblieft, kom terug naar huis. We missen je vreselijk. En ook de anderen, toch?”¯
Gustav: “Natuurlijk. Bill, je bent mijn beste vriend. Ik mis je zo ontzettend. Kom snel terug.”¯
Simone: “Bill, hier je moeder. Natuurlijk, je kent me wel. Ik begrijp het als je al die media beu bent, maar alsjeblieft. Laat iets van je horen.”¯
Tom: “Voor elk probleem is een oplossing. Samen vinden we die wel, broertje.”¯
Georg: Bill. Kom terug. Alsjeblieft.
De tranen lopen over Bills wangen. Ik spreid mijn armen open en sluit hem er daarna weer in. Zijn hoofd tegen mijn borst, terwijl hij zacht snikkend zich vastklampt aan mij. Niet wetend wat te doen, ga ik zacht door zijn haar. “Rustig maar. Het komt wel goed. Je kan toch terug?”¯ Al wil ik dat laatste helemaal niet. “Nee, ik wil vakantie. Ze moeten het maar begrijpen.”¯ Ik knik en veeg zijn tranen weg. “Kop op.”¯ Hij kijkt me aan. Een waterig glimlachje verschijnt op zijn perfecte gezicht. “Zou ik ze iets kunnen laten weten?”¯ Ik denk even na. “Niet dat ik weet. Maar als ik erachter kom, zeg ik het je.”¯ Hij knikt en drukt me stevig tegen zich aan. “Wat zou ik toch zonder je moeten?”¯ Ik kijk in de verte. Wat zou je zonder mij moeten? Vrij zijn.
“Kom. We gaan naar mijn kamer.”¯ zeg ik en trek hem mee. Hij is nog steeds van de kaart. Je ziet niet elke dag je moeder, je broer en je beste vrienden huilen. Plots krijg ik een geweldig idee. Maar, dat vertel ik morgen wel. Ik duw Bill op mijn bed. “Ga slapen. Je hebt het nodig.”¯ Bill schudt resoluut zijn hoofd. “Nee, ik wil niet slapen.”¯ Zuchtend laat ik me ook op bed vallen. “Bill?”¯ vraag ik poeslief. “Ja?”¯ antwoord hij lachend. “Mag ik je iets vragen?”¯ Hij slaat zijn ogen neer en zucht. “Handtekening? Samen op de foto?”¯ “Nee,”¯lach ik,”¯wil je een liedje voor mij zingen?”¯ Zijn gezicht klaart op. “Heb je een gitaar?”¯ Ik knik en loop naar mijn kast. Achter al die kleren en rommel ligt de gitaar van Sanne. “Alsjeblieft.”¯ zeg ik terwijl ik hem voorzichtig geef. Hij zet zijn vingers goed en speelt enkele akkoorden die ik meen te kennen. “Ken je dit?”¯ Ik schud mijn hoofd. “Nee sorry, ik ken geen van jullie liedjes.”¯ Hij zegt niets en speelt door.
Keiner weiss, wies Dir geht.
Keiner da, der Dich versteht.
Der Tag war dunkel, und allein.
Du schreibst Hilfe, mit Deinem Blut.
Obwohl es immer wieder wehtut.
Du machts die Augen auf, und alles bleibt gleich.
Ich will nicht stön, und ich will auch nicht zu lange bleiben.
Ich bin nur hier um Dir, zu sagen.
Ich bin da, wenn Du willst.
Schua Dich um, dann siehst du Mich.
Ganz egal, wo Du bist.
Wenn Du nach mir greifst, dann halt ich Dich.
Ik word opgeslokt door de mooie, zoete klanken van Bill. ik wist niet dat hij zo mooi kon zingen. Zacht tik ik met mijn nagel op mijn been en Bill ziet het want hij lacht. “Ga door, ga door.”¯ zeg ik als hij wilt stoppen. Heel de nacht blijft hij doorspelen. Tot de eerste zonnestralen door het raam binnenvallen. Bil legt moe, maar tevreden, de gitaar weg. “Sorry als ik je verveeld heb.”¯ Ik schud mijn hoofd en veeg de tranen uit mijn ogen. “Bill, je zingt echt prachtig.”¯ Bill zet de gitaar tegen de bedrand en lacht dan. “Dank je.”¯ Ik laat me achterover vallen en Bill doet hetzelfde. “Ik ga me ziek melden vandaag.”¯ fluister ik in zijn oor. “Waarom?”¯ Maar ik rol me op in een bolletje en leg mijn hoofd op zijn borstkas. Niet veel later slaap ik al.
Reacties:
Snel verder.
Ik heb al een hele tijd geen TH meer geluistert. Door dit stukje moest ik opeens weer aan mijn twee favoriete liedjes van hen denken..
Owww, schattig én romantisch, haar hoofd tegen zijn borstkas x)
Ik kan an deiner Seite ook spelen op gitaar
(dat interesseert niet eens iemand, waarom zeg ik het dan ook? 
)
Weiter!
Ik luister nu An deiner Seite, hetzelfde liedje als bovenstaande
Jij snel weiteren
hou me weer op de hoogte
Echt Leuk verhaal ! Snel verder! ;D
& Dankje om Weer te laten weten ;D
xx
(L)