Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 10
Run Away Star
Hoofdstuk 10
“Snijdt jij de groenten?”¯ Ik knik afwezig en pak een mes uit de schuif. In één vloeiende beweging snijdt ik een selder in reepjes. “Goed. Snijdt de rest van de soepgroenten ook en sta niet zo te staren uit het raam.”¯ “Oké kapitein.”¯ lach ik en ga door met het snijden. Hak hak hak. Alleen dat geluid. De rest sterft stilletjes uit. “Gaat het wel?”¯ Ik kijk op. Waar heeft hij het over. De roes, waar ik blijkbaar ingesukkeld was, begint weg te ebben. Een stekende pijn gaat door mijn hand. Ik kijk naar beneden. Een grote snee in mijn vinger. Snel prop ik hem in mijn mond. “Haal is een pleister.”¯ mompel ik met mijn vinger nog steeds tussen mijn tanden geklemd. Bill loopt zo snel hij kan naar de badkamer en haalt een pleister uit het medicijnenkastje. “Geef die vinger hier.”¯ Mijn vinger maakt een plopgeluidje als ik hem uit mijn mond trek. Bill houdt met zijn ene hand mijn pols vast, met de andere plakt hij de pleister op mijn snijwond. “Dank je.”¯ fluister ik en kijk hem met grote ogen aan. “Snijdt nu alsjeblieft nooit meer in je vinger.”¯
Bill snijdt de groenten terwijl ik alleen maar door het water met de bouillon moet roeren. Plens plens plens. De groenten worden erbij gedaan. “Ga jij maar TV kijken. Ik maak de soep wel af.”¯ Ik houd de houten lepel voor Bills neus. “Waag het iets uit te spoken met die soep!”¯ zeg ik op mijn serieuste toon. Ik krab even achter mijn oor. “Bill, weet je dat je vanaf zondag niet meer zo vrij zult zijn.”¯ Instemmend gemompel klinkt op uit de keuken. “Hoe gaan we jou dan eten bezorgen?”¯ Bill komt met 2 kommen soep binnen. “Jij bent slim genoeg om iets te bedenken.”¯ Ik pak dankbaar mijn kom soep aan en pak mijn lepel. “Is er iets op TV?”¯ “Ik heb nog niet gekeken.”¯ Bill pakt de afstandsbediening en zapt. “Stop! Ga eens naar de vorige zender.”¯ Bill doet wat hem gevraagd word. De introductie van één of andere film is net begonnen. “Zullen we deze kijken?”¯ stel ik voor. Bill knikt en slurpt van zijn soep. Met veel plezier doe ik hetzelfde.
De film is bijna gedaan. Het is 11 uur en ik lig met mijn hoofd op Bills schoot. Ik doe alsof ik slaap. Maar ik ben al loom. Bill wrijft al heel de tijd met zijn hand over mijn hoofd, steeds in dezelfde beweging. Plots voel ik Bills handen onder me. Ze tillen me op en Bill houdt me stevig tegen zijn borstkas. Zijn adem wordt zwaarder als hij me de trap opdraagt. Ik zou het normaal uitbarsten van het lachen nu maar ik houd mijn gezicht in de plooi. Bill maakt aanstalten om het zoldertrapje op te stappen als hij me lieve woorden begint toe te spreken. Nog nooit heb ik zo’n volmaakt perfect moment meegemaakt. Met een plof beland ik op mijn bed. Bills handen glijden naar mijn broek en doen de knoop open. Mijn broek word uitgetrokken, snel maar toch zacht en voorzichtig. Dan legt hij mijn armen uit elkaar en trekt mijn topje uit. Bills voetstappen verwijderen zich, de deur van mijn inloopkast kraakt. Bills voetstappen komen weer terug en ik voel dat Bill bij op bed komt zitten. Hij trekt een T-shirt over mijn hoofd en trekt het naar beneden, waarbij zijn handen langs mijn zij gaan. Ik kan nog net een zucht inhouden. Bill pakt me weer op en legt me goed op het kussen. “Slaapwel Elle.”¯ zegt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd.
Als ik zeker weet dat Bill weer beneden is, draai ik me om en trek het deken over me heen. Nog steeds voel ik Bills handen op mijn lichaam, zijn zachte handen. Die aanrakingen deden me goed, dat weet ik. Ik voelde dat het speciaal was. Ik zucht en probeer te slapen. Maar het lukt niet. En dan schieten mijn gedachten weer naar Levi. Ik ga recht zitten en veeg de tranen uit mijn ogen. Ik sluit mijn ogen en zie zijn schattige glimlach en prachtige ogen weer voor me. “Bevriend. Ik ben anders. Bevriend. Bill…Bevriend. Knap. Bill.”¯ Zijn woorden blijven door mijn hoofd spoken. Ik prop mijn hoofd tussen 2 kussens en trek het deken over me heen.
De volgende ochtend ben ik vreselijk moe. Ik heb nog gehoord dat Bill is komen slapen. Dus ben ik of lang wakker gebleven of Bill is vroeg gaan slapen. Ik trippel de keuken in en schenk een kom soep in voor mezelf. Ik zet de kom in de micro en ga op het aanrecht zitten. De telefoon gaat. Met een zucht ga ik weer op de koude tegels staan. Ik schuifel naar de woonkamer en pak de telefoon op. “Hallo, met Elle Gommers.”¯ Ik hoorde de bezorgde stem van Fenna aan de andere kant van de lijn. “Elle, Milla en ik komen vanmiddag langs. We zijn doodongerust. Plus, we gaan een plan verzinnen om het Joachim betaald te zetten.”¯ Ik zucht. “Goed. Tot vanmiddag.”¯ Ik gooi de telefoon in zijn standaard en loop weer naar de keuken. De micro piept. Ik trek hem open en haal mijn kom eruit. “Smakelijk.”¯ zegt een slaperige Bill. Hij heeft weer enkel een T-shirt en boxer aan, zijn haar staat naar alle kanten en hij heeft kleine oogjes. Ook hij schenkt een kom soep in. “Weeg ik veel?”¯ Bill kijkt me aan. “Wat zeg je?”¯ Ik lach, slurp van mijn soep en kijk hem weer aan. “Weeg ik veel?”¯
“Nee. Je weegt niet veel. Hoezo?”¯ Ik zet mijn lege kom op het aanrecht. “Wel, je hebt me gisterenavond toch naar boven gedragen.”¯ Hij knikt en haalt zijn kom uit de micro. Samen met hem loop ik naar de woonkamer. Ik ga tegenover hem aan tafel zitten.
“Milla en Fenna komen vanmiddag.”¯
“Wie?”¯
“Mijn 2 beste vriendinnen.”¯
“Je bedoelt die Tokio Hotel Fans?”¯
“Ja, die.”¯
“Oh.”¯
“Wat?”¯
“Nou, dan zit ik dus heel de namiddag opgesloten in je kamer.”¯
“Zoiets.”¯
“Jammer.”¯
“Tenzij je wilt dat Milla en Fenna het weten.”¯
“Nee!”¯
Hij begint zijn soep te drinken, ten teken dat het gesprek afgelopen is.
“Ik zorg er wel voor dat ze niet langer kunnen blijven dan een uurtje.”¯
“Wat moet ik in tussentijd doen?”¯
“Moet ik je een kladblok geven?”¯
“Zou fijn zijn.”¯
“Oké, dan krijg je dat.”¯
“Dank je.”¯
“Zullen we zondag eens naar de film gaan?”¯
“Goed.”¯
“Goed.”¯
“Goed.”¯
“Ja, zei ik al.”¯
“Ik zei het eerst.”¯
“Dan nog.”¯
“Koppigaard.”¯
“Zondag film dus.”¯ lach ik en sta recht. “Ik ga me aankleden.”¯
Reacties:
Haha, Bill is een pestkop ^^
En een sterke hunk waar ik naar verlang om in mijn armen te drukken!
Ok, wéér teveel gezegd
*plat*
Heb het net gelezen, en ik lag meerdere keren echt helemaal dubbel
Zowel zielig als grappig dat Levi (zo heette die flippo toch?) homo bleek te zijn. En dat hij Bill knap vindt... Daar lag ik helemí¡í¡l completamente plat Snel meer?
Xx Nadezh
hahah XD