FanFic.nl

I am lost frome me life!

wat was ik toch laf!

Ik had in de taxi tijd zat. Ik had alles weggestopt. Want ik wist dat zodra ik het tegen iemand zou vertellen dat ik zou moeten huilen. En dat vond ik zwak van mezelf. Heel erg zwak. Dus had ik alles maar weggestopt. En een masker gecreëerd. Die hopelijk sterk genoeg was. En al mijn gevoelens zou blokkeren. Zo dat niemand me uit kon lachen. Of me ooit nog pijn kon doen. De taxi stopte. En ik betaalde hem. Ik stapte uit. En liep de hekken door. Het was best rustig. Maarjah het was dan ook etenstijd. Ik liep naar binnen. En zo snel mogelijk naar mijn kamer. Ik had ff zin in niemand. Ik liep naar het badkamertje. En bekeek mezelf. Wat ik zag was een lelijk te dik kind die eruit zag alsof ze 100X door de wc was gespoeld. Met uitgelopen make up en rode ogen. Ik haalde de make up van me gezicht af en kleedde me uit en stapte onder de douche. Want ik was nog steeds niet droog en had het nog koud ook.

Na dat ik helemaal warm was geworden. Stapte ik toch maar de douche uit. Ik kleedde me aan in mijn pyjama en ging in mijn bed liggen. Ik was heel erg moe. Van alle emoties en gedachten. Maar kon niet slapen. Ik sloot me ogen en deed net alsof ik sliep onder tussen dacht ik na. Waaraan? Van alles. Alles wat vandaag gebeurd was. Ik hoorde iemand binnen komen. En ik wist dat het Laura was. Ze liep niet naar me toe en even later hoorde ik de deur weer sluiten. Toen lag ik weer alleen. Zo lag ik ene tijdje. Mar uiteindelijk werd de vermoeidheid me teveel, en viel ik in slaap.

Tijdsprong 3 dagen later!

Ik werd wakker, en keek op me wekker. Kwart voor 4. dan had ik al best lang geslapen. Jah ik had vanaf nu elke nacht nachtmerries. En elke keer hetzelfde. Laura was 1 keer wakker geworden. En vroeg wat er was. Ik had geantwoord dat het gewoon een nachtmerrie was. Zoals zoveel mensen hadden. Ze geloofde het toen en sliep weer veder. Ik had me de afgelopen dagen even vrolijk voorgedaan als altijd. Af en toe ging het alleen even niet meer. Dan ging ik snel even weg. Blijkbaar had niemand het door. Want binnenkort zou de school weer beginnen. Dus iedereen nou jah bijna iedereen was bezig met zijn boeken en alle anderen schoolspullen. Zo was ik gister meegesleept naar de stal voor alles te kopen. Ik heb natuurlijk vrolijk meegedaan. Maar het was wel moeilijk.

Ik ging recht opzitten en stond uiteindelijk op. Zachtjes liep ik naar de badkamer en dronk daar wat water. Ik keek in de spiegel en zag dat ik behoorlijke wallen had. Jah dat krijg je ervan als je 3 dagen niet goed slaapt. En waarschijnlijk zullen het er nog wel een paar worden. Ik liep weer terug naar me bed en ging weer liggen. Waarschijnlijk zou ik nu toch niet meer kunnen slapen. Waarom zou ik ook? Wat was het nut van slapen? Jah je energie opladen. Maar wat als ik nou nergens energie voor had? Wat nou als niks me meer uitmaakte? Dan hoefde ik ook niet te slapen. Zelfs niet te eten. Of te drinken. Maar dan zou ik dood gaan! Wouw ik dat? Misschien wel. Alles was in ieder geval beter dan dit kutleven! Ik stond weer op en pakte mijn broek. Ik zocht de zak en haalde er toen het stuk glas uit.



Zou ik het egt durven? Ik zette hem op me pols. En net toen ik m diep in me pols wouw snijden, durfde ik niet meer. Wat was ik toch laf! Wat was ik toch ontzettend laf. Ik durfde geen eind aan me leven te maken! Maar ik durfde ook niet veder te leven. Ik liet het stuk glas vallen en liet me op me bed vallen. Ik huilde niet. Ik deed niks. Het enige dat ik deed was daar liggen. Na een tijdje stond ik toch weer op. Pakte het stuk Glas weer op. En drukte hem diep in mijn pols. Hel bloede maar toch voelde ik me beter. Ik had het gedaan. Ik verstopten het glas. En maakte toen in de badkamer de wond schoon het prikte en deed heel erg zeer. Maar ik voelde het niet. Ik voelde me zelfs beter. Want nu was ik minder laf. Minder slecht. en het voelde gewoon beter. Ik deed het kaste open en haalde er een verbandje uit. Die wikkelde ik om me pols heen tot dat het goed zat. Toen ging ik weer in mijn bed liggen. En viel met een beter gevoel in slaap.

De volgende ochtend werd ik wakker van een gillende Laura. Ik keek om me heen. En wreef eventjes in mijn ogen tot ik helder zag. Toen zag ik Laura staan. Wat is er? Vraag ik aan Laura. Die kijkt me met grote ogen aan! Bloed. Bloed op de grond! Ik schrok. Dat had ik vannacht niet opgeruimd. Ik stond op en ging bij Laura staan. Ik misschien heeft een van ons slaapgewandelde en had een wondje?? Die is gaan bloeden? Ik zou het niet weten zij Laura. Maar ik vind dit wel heel erg raar. Laten we het maar opruimen voor dat de leraren er achterkomen. Goed idee zij Laura. En samen probeerde we het tapijt zo goed en kwaad als het ging schoon te maken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.