FanFic.nl

Nothing is what it seems

3.

“Nee nee nee!”�
“Waarom moet ik dat ook leren?”�, roept ik ontzet terwijl hij mij een handdoek toegooit. Ik wrijf het scheerschuim van mijn kin en trek een vies gezicht.
“Wat ga je dan staan doen als ze plots binnenkomen? Je benen scheren? Dat zal er fris uitzien.”�
“Wat?”�, roep ik uit. “Mag ik mijn benen niet scheren?”� Ik trek een pruillipje en kijk hem zo zielig mogelijk aan.
“Je ziet maar. Zolang je maar geen homo van mij maakt.”�
“Wel, dat is nog een idee.”�, ik wrijf nadenkend over mijn kin.
“Waag het”�, en hij kijkt me dreigend aan met zijn scheermesje nog in zijn hand.
“Trouwens,”�, zeg ik terwijl ik over zijn wang wrijf. “Die donsjes van jou hoeven toch niet vaak geschoren te worden.”�
Nog net kan ik de bus scheerschuim ontwijken maar maak me toch snel uit de voeten wanneer hij op mij afloopt. Lachend loop ik van de trap terwijl hij me achtervolgt met een natte handdoek.

“Zeg het nog eens!”�, roept ze uit.
“Nick Aerden.”�, zeg ik met een iets zwaardere stem terwijl ik mijn hand uitsteek. Ze giert het uit.
“Nee! Ellen.”�
“Nick.”�
“Jij bent Nick.”�, ze houdt haar hoofd een beetje schuin, wijst naar mijn broer en laat haar blik over onze identieke gezichten glijden.
“Nietes. Ik ben Nick.”�, zeg ik.
De verbazing is op haar gezicht te zien. We grijnzen. Als Ode het moeilijk heeft wil dat al wat zeggen. Plots wijst ze naar mijn polsbandje. “Ellen.”�, lacht ze.

“Is goed. Ja Nick, ik let er wel op.”�
Ik trek de kap van zijn sweater wat verder over mijn hoofd en steek mijn gsm in mijn veel te grote broek terwijl ik verder loop richting het immense gebouw dat in de verte al te zien is. De zenuwen gieren doorheen mijn hele lijf. Wat als alles toch verkeerd loopt?
Ik zie Sofie al staan. Ze gaat mee vandaag. Ook al had ik liever gehad van niet.
Ik heb eigenlijk geen idee van wat er staat te gebeuren. Er gaat natuurlijk een massa volk zijn, inclusief de gillende meisjes gekleed in die belachelijke merchandise van de groep. Hoe moet ik nu opvallen tussen die bende. Ik kan altijd eens proberen mijn shirt omhoog te trekken, aandacht gegarandeerd. Ik grijns. Hoewel, dan moet ik dat ook weer uitleggen aan Nick.
“Klaar?”�, vraagt ze overbodig.
“Nee.”�, antwoord ik kort.

Aan de deur hupt ze nerveus van de ene voet op de andere. De paniek slaat toe wanneer ik zie dat gasten voor mij bij de security worden afgetast. Wat als een van die venten nu met zijn hand tussen mijn benen zit. Hij zal niets voelen dat is zeker. Niets wat niet binnen mag, maar ook niets wat er wel zou moeten horen zitten. Met een bang hartje schuif ik verder mee aan.
Zijn handen gaan niet erg vriendelijk van onder mijn oksels tot over de rest van mijn lichaam. Hij knikt en doet me een bandje om. Sofie moet lachen om mijn opgelucht gezicht en lijkt tevreden met die jongere man die haar heeft afgetast.
“Dat was…”�
“Denk eraan dat ik Nick ben.”�, onderbreek ik haar voordat ze haar mening kan zeggen. Ze grijnst maar houdt toch haar mond. Bij de inschrijvingbalie worden mijn pas en certificaat gevraagd. Nog zo’n vereiste. Muziekschool. Dat was dus al geen probleem.
“Ziezo.”�, ze zet de laatste dingen op mijn formulier. Ze kijkt om zich alsof ze iets gaat doen wat niet mag. Snel schrijft ze haar telefoonnummer op en schuift mijn formulier naar me toe met een knipoog en een lach. Geweldig…
Ik grijns om niet belachelijk over te komen en draai me om naar Sofie.
“Wat nou?”�, vraagt ze snel.
“Die blonde achter die balie heeft me net haar nummer gegeven.”�
Ze begint luid te lachen en meteen draaien mensen zich om naar ons.

Reacties: