FanFic.nl

Süchtig {Complete}

Deel 5 Voices - Disturbed

Bill:
Wanneer ik de ontvanger aansluit houd ik mijn ogen stijf dicht. Ik ga op het bed zitten en kijk nog steeds niet op. Ik wil niet kijken. Ik weet dat er iets mis is. Ik voel me kloten en ik weet zeker dat het door haar komt. Ik haal diep adem en sla mijn blik op naar de tv. Verward kijk ik naar het meisje. Ze huilt. Waar kan zo’n mooi meisje nou zo verdrietig over worden? Haar leven hoort perfect te zijn. Ik volg de tranen die over haar wangen lopen. Seconde gaan voorbij, lopen over in minuten. Ze blijft huilen, ik word er krankzinnig van: ik wil haar zo graag helpen. Maar zij is daar en ik ben hier, ik weet niet eens waar dí¡í¡r is, en trouwens ik ken haar niet eens, hoe wil ik haar helpen?
Verward sla mijn ogen neer en druk mijn hoofd tegen de rand van mijn bed aan. Langzaam wordt de druk pijnlijker, ik zucht even en nuchter kijk ik weer op, mijn blik glijd automatisch terug naar de tv. Daar zit ze, op haar knieën op het bed, tranen glijden over haar wangen en,- Mijn adem stokt in mijn keel. Nee, dit mag niet, dit kí¡n niet. Mijn ogen volgen haar bewegingen maar mijn hersens weigeren deze informatie te verwerken. Dit kan echt niet, waarom? Zij is perfect, ze hoeft niet,-
Ik knijp mijn ogen hard samen om het buiten te sluiten maar het beeld is op mijn netvlies gebrand.
Dit kí¡n niet, dit kan écht niet, ‘Stop het!’ Mijn kreet klinkt hard door de kamer en ik schrik er zelf van. Schichtig kijk ik op, maar de jongens hebben het blijkbaar niet door gehad. Ik kijk opnieuw naar haar, ze zit stil en afwezig op het bed. Ik schut zachtjes mijn hoofd, ‘Je moet jezelf geen pijn doen.’ Fluister ik. Haar lippen bewegen en op dat zelfde moment hoor ik een stem: zacht en een beetje schor van het huilen,
‘Laat me met rust, ik doe dit als ik dat wil.’ Mijn hart slaat een slag over. Dit kan niet waar zijn. Had ik nou serieus contact met haar?
‘Je krijgt er spijt van.’ Opnieuw die stem die gelijk gaat met het bewegen van haar lippen; ‘Nooit.’
‘Je moet het verbergen, elke dag weer.’
‘Mijn probleem.’
‘Je moet er mee stoppen.’
‘Jij moet stoppen met zeuren, het is mijn probleem ja? Ik doe het als ik dat wil.’
Ik drukte mijn lippen op elkaar. Ik ga haar toch niet over halen, ze wil de pijn. Ik zie hoe ze zichzelf op krult en ik weet dat ze opnieuw begint te huilen; haar schouders schokken onder de dekens.
‘Bescherm me,’ Ik staar wezenloos naar het bolletje dat een prachtig meisje moet voorstellen. Alsof ik ooit wat anders zou kíºnnen doen...
‘Ik ben bij je,’ fluister ik zachtjes. Ik zie hoe haar adem langzaam rustiger word. De dekens gaan bijna voorzichtig op en neer, ze slaapt nu. Dit kan gewoon niet gebeurt zijn. Dit is bovennatuurlijk. Het kan gewoon niet gebeurt zijn.

Reacties: