FanFic.nl

Lost in Neverland

11. De Tussenwereld

Dorien
De landing is iéts bruter dan normaal, we komen met een schok neer in het grenzeloze wit. Elvira kijkt Yasmine nog steeds kwaad aan, zij kijkt koppig de andere richting uit.
‘Hoe kon je zoiets doen?’
‘Ik heb niks verkeerd gedaan! Jij en Drew zijn nóóit een koppel geweest, jij was alleen twee jaar aan een stuk zo gek op hem dat je dichtklapte als iemand nog maar zijn naam noemde! En je sprak al maanden niet meer over hem.’
‘Omdat ik al nerveus word als hij me nog maar aankijkt, misschien?’
‘En dat moet ik kunnen ruiken? Ik dacht serieus dat je eindelijk over hem heen was, en Dorien ook.’
‘Laat mij hierbuiten,’ mompel ik snel.
‘Waarom vroeg je het me niet eerst?’
‘Waarom maak jij zo’n drama?’
‘Oké, genoeg!’ brul ik met mijn handen tegen mijn oren gedrukt en ze kijken op van hun gekibbel. ‘Vergeet het, oké? Nu kunnen we het toch niet meer ongedaan maken. Laat het voorlopig rusten, en geniet van de trip, ja? Please?’ Ze knikken allebei onwillig en bestuderen hun nieuwe uiterlijk.
Elvira heeft schouderlang zwart haar en groene ogen. Ze draagt een zwarte broek, een wit hemd, een leren riem met een zwaard op haar heup en een lange, zwarte mantel met een simpele zilverkleurige speld.
Yasmine is van een heel ander kaliber. Ze is groter dan gewoonlijk, heeft lang, felrood haar, haar huid heeft een lichtpaarse zweem en haar lippen en irissen zijn donkerrood. Ze draagt een bruine broek, een paars hemd, en op haar rug draagt ze als een paar gekruiste vleugels twee lange schedes met smalle Japanse zwaarden.
Zelf ben ik voor de verandering eens de kleinste. Bleek, blauwe ogen, blond piekhaar. Zwarte broek, blauw hemd, een dolk op elke heup. We zien eruit als vijftien-zestienjarigen, maar dan wel het soort waar je geen ruzie mee wilt.
‘Wat was het thema ook weer?’ vraagt Elvira en zwaait geïnteresseerd met het vlijmscherpe zwaard, geniet van het geluid dat het maakt.
‘Darren Shan,’ zeg ik, met mijn aandacht bij de schedes om mijn middel.
‘Dus mijn kleur is geen foutje?’ vraagt Yasmine, haar ogen nog steeds gefixeerd op haar handen en armen.
‘Nope. En jij mag beginnen met je voor te stellen.’
‘Fijn. Oké, ik ben Nasrin. Ik ben een vampanees, een volledige. Ik heb pas twee jaar geleden bloed gehad, maar meteen een hoge dosis dus ik ben volledig veranderd. Ik was zestien toen ik bloed kreeg, dus in aardjaren ben ik net achttien geworden hoewel ik er nog steeds niet ouder uitzie dan op die dag. Ik…’
‘Wacht, niet verder vertellen,’ snoer ik haar de mond. ‘Je verpest de verrassing. Elvira, jij bent.’
‘Ik heet Mira. Ik ben een volledige vampier, en hoewel ik pas vorig jaar volledig bloed heb gehad, heb ik ook al twee jaar in de vampiersberg doorgebracht als halfvampier. Ik ben de protegé van Arrow, een vampiersprins, en hij heeft me door de opleiding van de Generaals geloodst. Ik sta op het punt om met mijn achttien aardjaren tot jongste vampiers-generaal ooit te worden verklaard, en daarna gaat Arrow me verder opleiden om me klaar te stomen voor de benoeming van op één na jongste én allereerste vrouwelijke vampiersprins. Nice!’ Dat laatste komt er op een erg herkenbare Elvira-toon uit.
‘En nu ik nog. Mijn naam is Satti, ik ben niet veel na Mira gerekruteerd door de vampiers en heb eerst een kleine twee jaar als halfvampier de assistent van Vancha March gespeeld. Vancha is de vampiersprins die het merendeel van zijn tijd buiten de vampiersberg doorbrengt, dus in tegenstelling tot Mira heb ik niet veel van de Hallen gezien in mijn eerste jaren als wezen van de nacht. Doordat de oorlog met de vampanezen nog steeds woedt, wordt er langs beide kanten heftig gerekruteerd. Vancha is echter één van de grootste voorstanders van een wapenstilstand en heeft mij dat gevoel tijdens mijn opleiding ook bijgebracht. Intussen leef ik al een jaar binnen de Hallen, Vancha heeft mij volledig bloed gegeven, Mira en ik zijn beste vriendinnen en ik ben in training om generaal te worden. Het zal echter nog even duren, want behalve een brede basis aan vechttechnieken en een pacifistische instelling heeft mijn leraar mij ook zijn talent bijgebracht om overal en altijd in de problemen te komen.’
‘Goed genoeg. Gaan we?’ vraagt Yasmine en wipt van de ene voet op de andere. Ook Elvira lijkt de ruzie om Drew weer vergeten, dus zonder verder omhaal draai ik de deurknop op.

Reacties: