FanFic.nl

niet de juiste dood? <-- afgerond

huis, thuis bijna...

Kishu:
het was laat en we zaten verveeld in de tourbus. de tour van de jongens zou niet lang meer duren. ze zouden nog een klein concert in Potsdam geven en vervolgens naar hun thuis rijden. Magdeburg. dat hield dus in nog ongeveer een week touren en daarna een korte vakantie. iets waar de jongens zo te zien wel naar uitkeken.

'Kish, mag ik je wat vragen?' vroeg Bill terwijl hij met zijn hoofd over zijn bedrand kwam. ik lag in het bed onder hem waar normaal Tom lag. 'hmm?' murmelde ik terwijl ik 1 oog opende. 'moet ik je nu niet Mariëlle noemen?' vroeg hij en ik begon te lachen. 'gekkie! natuurlijk moet dat niet. wat jij wilt.' ik opende mijn andere oog en keek hem aan. 'ja maar ik vraag wat jij wilt.' zei hij. ik fronste even en dacht na. 'ik heb liever Kishu. aan die naam ben ik gewend geraakt en vind ik mooier klinken. en daarbij is het misschien maar beter dat ik mijn echte naam niet aanneem.' Bill knikte. de bus schoot even omhoog en reed vermoedelijk over een hobbel. en dat had Bill gemerkt. hij was voorover uit bed gedonderd en ik lag krom van het lachen. 'lukt het? je kan niet vliegen Bill. ook ik kan dat niet.' gierde ik en Bill wreef over zijn achterste. 'ja lach maar!' riep hij en pakte een rubber poppetje wat hij naar me toe gooide. ik liet het door me heen gaan. 'mis!' riep ik maar het volgende moment kreeg ik het poppetje met een rotvaart van achter tegen mijn hoofd. nu lag Bill krom. 'rubber stuitert sufkop!' lachte hij en ik kon mezelf ook niet in een serieuze houding houden. plots kwam Georg binnen. 'juist... mensen! Bill is officieël gestoord verklaart! hij lacht om niets en ligt op de grond!' ik keek hem scheef aan en begon nog meer te lachen. Bill had ook al slappe lach gekregen en die nam nu alleen maar meer toe. Gustav en Tom kwamen ook binnen in de slaapvertrekken en keken fronsend naar een slappe lach hebbende Bill die op de grond zat en maar bleef lachen om niets. ' en nu?' vroeg Gustav en Tom krabte zijn achterhoofd. 'Bill, waarom ben je gestoord bezig?' vroeg die maar Bill kwam echt niet meer uit zijn lachbui. 'la..laat m...mij maar!' zei hij lachend en Georg haalde zijn schouders op. 'ik ga weer verder gamen. kom je Gus?' Gustav liep achter hem aan en Tom plofte op zijn bed. gelukkig niet door me heen. hij bleef geamuseerd toekijken naar hoe zijn broertje het bijna in zijn broek deed van het lachen. na een tijdje werd Bill wat kalmer. 'sorry hoor.' hikte hij. Tom had een scheve grijns en zat onderuitgezakt op het bed. 'geen sorry. het was wel leuk om je weer eens zo te zien lachen. dat is al te lang geleden.' Bill keek zijn broer raar aan. 'lang geleden? hoe bedoel je?' Bill ging naast zijn broer zitten. ik keek naar de 2. 'Bill, ik laat jullie even alleen. dit is een belangrijk gesprek voor jullie denk ik.' zei ik en stond op en liep de kamer uit. ik liep naar Gustav en Georg die aan het gamen waren op het televisiescherm.

Bill:
ik keek mijn broer aan. 'wat bedoel je Tom?' vroeg ik en Tom grijnsde scheef naar me. 'ik weet niet of ik het even tactvol kan zeggen dus word niet boos oké?' ik knikte. ' wel, de afgelopen tijd vond ik je af en toe enorm afgezonderd en gesloten. je... was erg afwezig om het zo te zeggen. het doet me goed om je dan zo te zien. al sloeg het totaal nergens op.' ik fronste even. ik had niet gedacht dat Tom het ecth zo erg zou merken. 'hoe lang vind je dit al?' vroeg ik zacht. 'een paar weken.' kreeg ik als antwoord. 'het begon met telkens die kleine ruzies om niets. en daarna pas met die afwezigheid.' ik knikte. 'het was echt niet mijn bedoeling. ik wist ook niet dat je het zo zag.' mompelde ik. Tom keek me aan. 'Bill, als er wat is, wil je het dan alsjeblieft zeggen? geen geheimen voor elkaar was het toch?' ik voelde een steek. geen geheimen voor elkaar. dat had ik nu al een aantal dagen aan mijn laarzen gelapt. figuurlijk gezegd dan. ik had wel degenlijk geheimen vor mijn bro. maar als ik het hem zou vertellen zou hij me voor gek verklaren! Tom keek me bezorgd aan. ik zuchtte diep. 'er is niets ernstigs Tom. ik denk dat je het snel zult snappen.' de bezorgde brik werd alleen maar erger. 'gaat dit over vorig jaar in Berlijn?' vroeg hij stilletjes. 'euhm. ja, maar op een positieve manier kan ik je vertellen.' de blik werd ietsje zachter. 'ik hoop gewoon dat je weer wat opener word.' zei hij. ik grinnikte en stond op. bij de deur draaide ik me nog even om. 'weet je Tom, dat zal wel lukken. maar misschien moet je wat meer geloven.' en daarna liep k naar de andere jongens en naar Kishu die achter hun mee zat te kijken. ze keek me aan en glimlachtte. ik glimlachte terug en plantte mezelf op een tweezitter en pakte het schrift.
wat schrijven was belangrijk.

Reacties: