FanFic.nl

Yoru Kuroi

Confession

Ruki ademde onregelmatig. Hij voelde hoe Reita zijn tanden in zijn schouder zette. Hij wist dat het bijna zover was. Toen kwam er een gesmoord gekreun uit Reita’s mond en voelde Ruki het warme zaad zijn lichaam in stromen. Hij begon te trillen. De pijn en het genot waren te veel en Reita’s gewicht hing nu verslapt tegen hem aan. Wanhopig keek hij in Reita’s ogen om te zien of hij dit intieme gevoel deelde. Of er enige liefde te zien was in zijn zwarte ogen. Maar Reita had zijn ogen dicht en leek geen acht te slaan op Ruki. Hij had nauwelijks de beheersing en kracht meer om zich uit Ruki terug te trekken. Ruki voelde zich machteloos als een gebruikte pop. Hij schreeuwde. Het zweet stond hem op het voorhoofd toen hij wakker werd en hij keek verward om zich heen. Waar was hij? De donkere gestalten in de kamer begonnen vorm aan te nemen en Ruki besefte dat hij weer over die nacht gedroomd had. Zijn handen waren klam. Hij voelde aan zijn schouder of er nog tandafdrukken in zouden zitten maar zijn huid was glad. Het leek altijd zo realistisch. Een mengeling van zijn liefste droom en zijn engste nachtmerrie. Moeizaam kwam hij overeind. Hij ging met zijn hoofd in zijn handen op de rand van zijn bed zitten. Weer in slaap vallen durfde hij niet, want dan zou het vervolg van de droom komen. Hij wilde de rest niet nog een keer zien. Alles wat hij overdag verborg kwam ’s nachts terug in vorm van dromen die flarden van gebeurtenissen, wensen en angsten lieten zien. Hij werd nog liever verslonden door wolven in zijn droom dan Reita’s gesloten ogen te zien en het machteloze gevoel van een gebruikt voorwerp over hem kwam. Hij wilde schreeuwen als hij eraan dacht maar beet zichzelf net zo hard in zijn wang tot hij weer kalm was. De buren moesten niet gaan klagen.

Reita was in gedachten verzonken door de straten gelopen en besefte nu waar hij was. Hij was naar Ruki’s appartement gelopen en hoewel hij daar niet al te vaak kwam wist hij de weg feilloos. Een warm nieuwsgierig gevoel kwam over hem heen. Wat zou er gebeuren als hij zou aanbellen en naar binnen zou gaan? Een roekeloos gevoel groeide in zijn borstkas en hij werd er energiek en opgewonden van als hij dacht aan alle mogelijkheden van deze nacht. Vannacht moest hij de grens over gaan en zichzelf uit zijn gedachtes bevrijden. Hij kon eindeloos blijven piekeren maar uiteindelijk waren het zijn acties die telden. Hij was niet dom en ergens wist hij dat Ruki waarschijnlijk zou slapen maar zijn roekeloze gevoel overwon zijn verstand en hij drukte op de bel.

Ruki stond op en plensde wat water in zijn gezicht. Hij bekeek zichzelf in de spiegel. Hij zag er niet uit. Zijn haren hingen slap langs zijn lichaam en er zaten zwarte sporen make-up op zijn gezicht. Verre van aantrekkelijk vond Ruki. Hij wist dat er niemand was maar toch pakte hij de borstel om zijn haar enigszins te fatsoeneren. Het geluid van de bel sneed plotseling door de stilte en Ruki liet de borstel abrupt vallen. Hij probeerde zijn hartslag weer normaal te krijgen terwijl hij de adrenaline door zijn aderen voelde suizen. Wie kon dat zo laat nog zijn? Het was zo laat dat het bijna vroeg was dacht hij grimmig. Nog steeds een beetje trillend liep Ruki naar de deur. ‘Hallo…’ fluisterde hij tegen de dichte deur. ‘Hey Ruki san’ Ruki pakte de deurklink vast. Hij was hevig geschrokken van de diepe stem die antwoord had gegeven. Reita? Wat deed hij hier? Hij probeerde zichzelf onder controle te krijgen maar hij kon niet meer helder denken en zijn stem trilde toen hij antwoord gaf. ‘Reita kun, w-wat doe j-je hi-hier?’ ‘Ik vond het zo zielig dat je helemaal alleen thuis zat en ik was in de buurt.’, was het antwoord. ‘Mag ik binnen komen?’ Ruki slikte. Of hij binnen mocht komen? Iets in hem schreeuwde keihard ja, maar de gedachte aan zijn droom bracht hem als een bittere golf terug naar de realiteit. ‘Ik sliep eigenlijk al, kan je morgen niet komen?’ hij haatte zichzelf omdat hij Reita had afgewezen maar ergens was hij ook opgelucht dat zijn stem niet meer trilde. ‘Jammer, ik wilde eigenlijk iets belangrijks met je bespreken.’ Ruki hoorde dat Reita’s stem niet van klank was veranderd en dat verbaasde hem. Hij aarzelde. Eigenlijk was hij heel erg benieuwd wat Reita met hem wilde bespreken en hij klonk aardig nuchter. ‘Oké maar we maken het niet te lang’, zei Ruki die een knoop in zijn maag voelde ontstaan. Overdag, of met de anderen ging het wel maar nu zo alleen met Reita midden in de nacht…Zijn handen begonnen onhandig te trillen toen hij het slot van de deur haalde en de deur open deed. Reita stond op zijn stoep met een lichte glimlach en een glans in zijn ogen. Opeens vervloekte Ruki zichzelf dat hij zich niet wat eerder opgefrist had. Hij voelde zich erg vaal en onverzorgd in zijn oude GazeRockIsNotDead shirt en zijn boxer. ‘Kom binnen’, wist hij fluisterend voort te brengen. Reita stapte de gang in en keek door het appartement alsof hij een potentiële koper van het huis was. ‘Wil je misschien wat drinken?’, vroeg Ruki. ‘Nee dankje, ik heb in de bar al wat gedronken.’,zei Reita die volkomen op zijn gemak leek. Ruki knikte en ging Reita voor naar de huiskamer waar hij op de bank ging zitten. Met tegenzin deed hij een lampje aan en knipperde tegen het licht. Reita glimlachte, wat zag hij er lief uit met die dikke oogjes, dacht hij bij zichzelf. ‘Wa-wat, wilde je me vertellen?’, vroeg Ruki die zijn zweterige handen achter zijn rug verborg. Reita liep naar Ruki toe en ging naast hem zitten. Ruki ontweek Reita’s blik maar Reita bleef naar hem kijken tot hij gevangen werd in Reita’s zwarte ogen. ‘Ruki chan…’Hij boog zich naar Ruki toe en sloeg zijn sterke armen om de kleine blonde man heen. ‘Suki da yo Ruki. Hontou Suki da yo.’ Ruki sperde zijn ogen open. Zijn binnenste werd verbrand door een vurig gevoel dat de plaats in had genomen van de knoop in zijn maag. ‘Masaka…’ wist hij uit te brengen. Reita bracht zijn mond naar Ruki’s oor en fluisterde: ‘Ruki watashi…’ Toen hief Ruki zijn vuist en sloeg Reita recht in zijn gezicht. De tranen stroomden over zijn wangen. ‘Yamete! Urosai! Ik wil het niet horen!’ Hij stampte op de grond en balde machteloos zijn vuisten. Reita lag kreunend op de grond en krabbelde moeizaam overeind. Er stroomde een beetje bloed uit zijn mondhoek. ‘Waarom nu?’ schreeuwde Ruki in Reita’s gezicht. ‘Waarom nu opeens? Waarom gebruik je me niet gewoon zonder moeite zoals eerst?’ Hij zag de gepijnigde uitdrukking op Reita’s gezicht veranderen naar ongeloof. ‘Jou gebruiken?’ Hij veegde zijn mond af. ‘Waar heb je het over?’ Ruki voelde dat zijn woede een grens over was gegaan en nu kwam alles eruit. ‘Je weet het niet eens meer!’Hij stompte Reita met al zijn kracht in zijn maag en Reita klapte dubbel. Hij hapte naar adem en bleef op de grond liggen. ‘Je was dronken! Je was straalbezopen! En nadat je me verrot geneukt had mocht ik je kots opruimen!’ Reita kreunde hard en greep naar zijn hoofd. ‘Denk je dat je pijn hebt?’ schreeuwde Ruki, ‘Ik had pijn. Vanbinnen, elke nacht als ik weer over jou droomde. BAKAYAROU!’ Hij schopte Reita met al zijn kracht. Reita schreeuwde het uit en rolde om. Zijn ongeloof was veranderd in woede en hij hees zich moeizaam overeind aan een stoel. Hij pakte Ruki bij zijn schouders en duwde hem tegen de muur. ‘Lees me niet de les’, siste hij en bloedspetters uit zijn mond vlogen in Ruki’s gezicht. ‘Stommeling, had het me verteld. Had het me verteld en ik had er alles aan gedaan om het goed te maken.’ Ruki kneep zijn ogen dicht terwijl de tranen onverminderd over zijn wangen stroomden. ‘Ik kon het niet’, fluisterde hij. ‘Ik kon het niet!’,schreeuwde hij met overslaande stem. ‘Ik schaamde me. Je hield toch niet van me, wat had het voor zin om het je te vertellen?’ Reita sloeg zijn armen om Ruki heen en omhelsde hem stevig. ‘Onthoud het goed Ruki. Suki da yo.’ Ruki liet zijn hoofd op Reita’s schouder vallen. Zijn lichaam trilde terwijl hij Reita omhelsde. ‘Watashi mo.’

Reacties: