FanFic.nl

Zwart gat

de stap

Wanneer ik 's morgens opsta, voel ik me raar. Slaperig blijf ik een tijdje met een ogen gesloten in bed liggen en ik probeer te bedenken waarom ik me zo vreemd voel. Opeens ben ik klaarwakker en weet ik ook waarom ik me zo voel. Vandaag ga ik naar de dokter om meer te weten te komen over abortus. Gisteren heeft Elody een afspraak voor me gemaakt net na school. Ik sta rusteloos op een loop naar de badkamer omdat ik me weer misselijk voel.
"Voel je je wel goed?" vraagt Elody slaperig maar toch bezorgd.
"Het gaat alweer", mompel ik.
"Het wordt echt tijd dat je naar de dokter gaat hé" antwoordt ze.
"Eigenlijk vind ik dat nog niet het ergste", zeg ik. "Het ergste vind ik dat iedere keer dat ik misselijk ben, ik moet denken aan die vreselijke vrijdagnacht." Elody knikt begrijpend en slentert naar beneden voor het ontbijt. Haar ouders zijn al weg, dus zien ze me nooit wanneer ik misselijk ben. Ik weet niet hoe ze zouden reageren, maar ik weet zeker dat ze me geen proficiat zullen wensen. We fietsen in stilte naar school, gelukkig is Elody wel zo slim om niet te beginnen over de dokter. In school kan ik me natuurlijk niet concentreren en verschillende leerkrachten vragen of het wel goed met me gaat. De meeste snauwde ik gewoon af voor ik naar buiten liep. 's Avonds komt Nick voorzichtig naar me toe en vraagt of dat ik klaar ben.
"Ja, ik ben klaar", antwoord ik en we vertrekken naar de dokter. Wanneer we de wachtzaal inlopen, neemt Nick zachtjes mijn hand vast. Ik kijk hem dankbaar aan.
"Je hoeft niet zo zenuwachtig te zijn hoor", fluistert hij.
"Waarom denk je dat ik zenuwachtig ben", sis ik.
"Je hand beeft en je benen ook, ik ben wel niet stekeblind hé", sist hij terug.
"Valt het zo op?" vraag ik.
"Maar een beetje... heel veel", lacht hij stilletjes. Dan komt de dokter binnen en zegt dat we hem mogen volgen.
"Goeieavond", begroet hij ons. "Anouk was het hé?"
"Ja", antwoordt ik.
"En deze jongeman is?" vraagt hij.
"Nick", antwoordt hij.
"En waar kan ik jullie mee van dienst zijn?" vraagt hij.
"Ik zou graag wat meer willen weten over abortus", zeg ik zachtjes.
"Juist ja, je zwangerschap", antwoordt hij.
Na ons bezoek bij de dokter voel ik me al een stuk minder zenuwachtig en Nick lijkt het te merken.
"Het gevoel dat alles gepland is, voelt goed", beantwoord ik zijn vraag voordat hij hem gesteld heeft.
"Ja, overmorgen gebeurt het", stemt Nick in. "Ben je nu niet banger?"
"Nee, het voelt goed dat ik weet dat dat kind van mijn verkrachter weg zal zijn", zeg ik. Thuis moet ik natuurlijk ook nog eens alles vertellen aan Elody die al gespannen zat te wachten. Zowel Elody als Nick zijn blij voor me dat ik stap gemaakt heb. Wanneer ik woensdagochtend wakker wordt, is het eindelijk zover, de dag dat mijn kind weggenomen wordt...

Reacties: