FanFic.nl

Bill! You Stupid Fagot!!

Bill! You Stupid Fagot!! 004

Vooraf:
“Ik weet niet, het is echt niet leuk als Bill maar niets verteld, ik dacht als hij eerlijk zou zijn en zou vertellen dat hij vreemd ging, maar..”� verder kwam ze niet door tranen die uit haar ogen storten. “Maar wat?”� Ik stapte de kamer binnen en wachtte op een antwoord.

Samira POV.
Geschrokken keek ik op naar het serieuze gezicht van Bill. “Bill! H..heb je alles gehoord?!”� Rillingen ontstonden in mijn stem, rillingen van de angst, en de angst kwam van de leugen of waarheid, die hij nu zal uitbrengen. Zou hij vreemd gaan of niet? “Ik heb genoeg gehoord om te weten dat je me niet vertrouwd.”� Beschaamd keek ik naar de grond. “Zou jij mij ook vertrouwen als ik met een andere man zou zoenen, zonder het je te vertellen.”� Nog steeds keek ik hem niet aan, ik had zojuist verteld dat ik hem betrapt had. “Moet ik weg?”� Fluisterde Tom in mijn oor. Lichtjes schudde ik mijn hoofd. De voetstappen van Bill hoorde ik mijn richting opkomen. “Samira, ik heb nog nooit een ander meisje gezoend, nog nooit.”�Hij hurkte hem voor me neer en keek diep in mijn ogen, waardoor ik hem wel moest geloven. “Geloof me nu, Samira.”� Klonk het door heel de kamer, aarzelend keek ik Tom aan, ook al wist ik dat ik dat niet zomaar aan hem kon vragen. Een relatie bestaat nu eenmaal uit vertrouwen en Tom kan niet zomaar beslissen als ik hem moest geloven of niet. Dat moest ik kiezen, zou ik hem nog een kans geven of niet? “I… ik weet het niet.”� Zenuwen gierden door mijn lijf, ik hield zo veel van Bill, maar was hij wel te vertrouwen. Ik sloot mijn ogen en dacht aan de dingen dat ik Bill had zien doen, hij zoende gewoon tientallen verschillende meiden!

Een traan ontsnapte uit mijn ooghoeken en snel dacht ik aan de leukste herinneringen van Bill en ik. We waren zo gelukkig, maar waren we voor elkaar bestemd? Was dit misschien gewoon een misverstand? Was het misschien Bill niet die de meiden zoende, maar gewoon een andere jongen die goed op hem leek? Ik opende voorzichtig mijn ogen en keek recht in het geschrokken gezicht van Bill. “G..geloof je me niet?”� Zijn ademhaling werd zwaarder door de zenuwen. Dat stelde ik mezelf ook de vraag, geloof ik hem of niet? Waarom is mijn leven toch zo moeilijk? Waarom zat juist í­k opgescheept met de knapste, liefdevolle jongen die ik in mijn hele leven heb ontmoet. Misschien moest ik hem gewoon een nieuwe kans geven en zien wat er zou gebeuren. Of… niet? Misschien loog hij wel heel de tijd tegen me en heeft hij een geheime vriendin. Ik nam Bills handen vast en trok hem op mijn schoot. Stevig hield ik hem vast rond zijn middel en knuffelde hem. “Ik geloof je, maar je moet me beloven om nooit tegen me te liegen.”� De twijfeling van mijn beslissing zat nog steeds niet goed, maar ik moest hem gewoon een kans geven. Blijdschap kon je gewoon van zijn gelaat aflezen en voor ik het wist drukte Bill zijn lippen op de mijne. “Ik denk dat ik hier te veel ben.”� Kuchte Tom. Ik nam afstand van Bills lippen en knuffelde hem dicht tegen me aan. “Ik ben blij dat het weer goed is.”� Zei ik warm. “Ik ook.. ik ook.”� Herhaalde Bill.

Reacties: