FanFic.nl

Busted on loving my married, best friend. [Th]

Busted on loving my married, best friend. [Th] -009-

“O nee?! Zij is wel degene die Ashley heeft bedreigd met een mes, waarschijnlijk nu ook en heeft Ashley haar gesneden uit verdediging of heeft Faith haarzelf gesneden om Ashley schuldig te laten lijken.”� Met grote ogen kijk ik hem aan. Hoe kan hij nu zo dom zijn? Maar ja, liefde maakt blind.


Brooke.

Huilend kijkt Faith, Bill hoofdschuddend aan. “Jij bent de gene die mij niet geloofd. Jaren lang hadden we vertrouwen in elkaar. Sinds dat zí­j hier woont, is alles veranderd en dat weet je best! Je ziet het niet, je ziet niets, ook al zijn je ogen open. Ik had toch zo gezegd dat mij hier in laten wonen, geen goed idee was!”� Bijt ze hem toe en loopt meteen na die zin uit haar mond te hebben gehuild, weg. Kwaad kijken Tom en ik, de toekomstige bruidegom van Ashley aan. “Wat?”� Vraagt hij geërgerd. “Ga naar haar toe en maak het goed.”� “Echt niet!”� Roept hij naar me. “Waarom niet?”� “Omdat ze liegt.”� “Niet!”� “Wel!”� “Niet!”� “Stop!”� Tom onderbreekt de schreeuwende discussie van ik en Bill. “Bekijk het maar, maar weet dat je nu een hele foute beslissing maakt.”� Snauw ik Bill toe. Ik laat Tom met zijn broertje achter, zodat die kunnen babbelen.

Niet dat dat zal lukken, want met Bill kan je ní­et normaal babbelen. Steeds moet hij gelijk hebben, steeds moet hij het laatste woord hebben en zo denkt Tom er ook over.. Ik loop stil naar Faith haar kamer en hoor twee stemmen hevig discussiëren. Ik open voorzichtig de deur en zie hoe Ashley met haar rug naar me toe staat. Faith vliegt de kamer rond, neemt alles wat ze broodnodig heeft, in haar handen en dumpt alles in een grote koffer. “Geloof me, Bill zal zich veel vrijer en blijer voelen, zonder jouw. Wat ben ik blij dat er geen mislukkeling als jij op onze huwelijk komt. Want ja, niet iedereen wilt een straatkind als getuige.”� Lacht Ashley gemeen. Ik schrik. Straatkind? “Pardon?”� Kuch ik nog steeds onder de indruk van het woord straatkind. Ashley draait haar meteen 180 graden om en kijkt me betrapt aan. “Voor zover ik weet, gaat Faith helemaal nergens naartoe. Zeker niet omdat jí­j haar weg wilt.”� “Brooke, hou op. Ik wil gaan. Laat me dan gaan.”� Zegt Faith kalm en schor. Ik schrik. “Maar Faith..”� “Nee Brooke, zeg jij vaarwel tegen Tom voor mij?”� Zegt ze even kalm en schor, zoals daarnet.

Mijn ogen kijken haar leeg aan. “Ga je weg? Zonder vaarwel te zeggen?”� Mijn stem rilt. Ze kan me toch niet achterlaten? Ze kan Tom, haar beste vriend, toch niet achterlaten. Ze kan Ashley deze strijd toch niet laten winnen? “Het is beter zo.”� Zucht ze stil. “Nee, dat is het niet.”� “Laat dat kind toch, wie ben jij om te zeggen wat ze moet doen.”� Grijnst Ashley. Vuil kijk ik haar aan. “Jij.. jij.. jij achterlijke teef! Lekker Bill gaan inpalmen en hier iedereen uit elkaar halen? Ik zal er alles aan doen om daar een stokje voor te steken!”� Ashley schud lachend haar hoofd. “Doe wat je niet laten kan..”� Ik negeer haar volkomen en richt me terug op Faith. “Waar ga je naartoe? Je ouders zijn hier niet meer, je andere vriendin weet je niet eens meer wonen.”� Ik probeer haar zo goed mogelijk te realiseren dat ze nergens heen kan gaan. Ze haalt haar schouders op. “Dan maar op straat, zoals vroeger.”� Lacht Ashley triomfantelijk. Straat?

“Rot jij nu nooit eens op, ga weg!”� Schreeuw ik Ashley toe. De toekomstige bruid draait verwend met haar ogen en slentert dan maar traag de kamer uit. Ze laat de deur wijd open staan, waardoor ik boos de deur dichtsla en meteen op het slot zet. “Geschift wijf!”� Sis ik binnensmonds. Ik richt me op Faith, die alles goed aan het controleren is, of ze niets vergeten is. “En nu gaan wij babbelen!”� Zeg ik streng. Mijn beste vriendin slikt even, maar knikt toch. Ik zet mezelf op haar bed, die er helemaal leeg en kil bijligt. Faith volgt mijn voorbeeld en kijkt me emotieloos aan. “En nu ga jij mij alles vertellen. Alles maar dan ook alles. Ook over het woord ‘straatkind’.”� Zeg ik serieus. Faith haar blik dat eerst heel strak stond, maakt plaats voor een lossere, prikkelbaar, gevoelige blik.

“Beloof je om niet kwaad te worden, enkel Bill en Tom weten dit, maar blijkbaar heeft Bill zijn mond niet kunnen houden.”� Zegt ze licht geïrriteerd. Ik knik. “Tuurlijk word ik niet kwaad.”� “Ik ben niet wie je denkt dat ik ben, Brooke. De helft van mijn identiteit is gelogen.”� Niet wetend wat te zeggen, kijk ik haar aan. “Hoe bedoel je?”� “Faith Häbersdonger. Je hoort toch ook dat die achternaam niet klopt. Die is verzonnen door Tom en Bill.”� Mijn twee wenkbrauwen ontwikkelen een kleine frons. Mijn ogen stralen een klein, bang gevoel uit. Bang voor wat er nu gaat komen en gezegd zal worden..

Reacties: