Step Up 3: Mission Impossible!

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Step Up » Step Up 3: Mission Impossible! » Hoofdstuk 1

Step Up 3: Mission Impossible!

Geschreven door:

Suki

Onderdeel van:

Step Up 3: Mission Impossible!

Laatst bijgewerkt:

8 aug 2009 - 1:29

Aantal woorden:

810

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

509

Hoofdstuk 1

Lars: http://img.sxsw.com/panelist/paul_griffiths.jpg ~*~ Joris: http://primetime.unrealitytv.co.uk/wp-content/uploads/2007/09/sid.gif ~*~ Andie: http://anthonyparker.files.wordpress.com/2009/02/briana_evigan.jpg ~*~ Mercedes: http://www.internationalartistes.com/artists/Vicky%20Longley/Image2_Vicky%20Longley.JPG ~*~ Lesley: http://www.childstarlets.com/lobby/bios/portraits/gennie_james12.jpg

Ik was al te laat. Ik wilde wel spijbelen maar Andie had me overtuigd toch naar school te komen. Alsof zij altijd braafjes naar school ging. Ik kreeg een sms en las die terwijl ik het schoolplein op liep. "Er is een nieuwe. Joris. Nerd en danst. Pest jij hem even weg?" Ik grinnikte. Andie was ook niet echt subtiel. Ik stormde door de gang en liep toen het wiskundelokaal in. Ik zag meteen wie Joris was. Hij werd omringd door een groepje mensen. Ik liet me naast Andie op een stoel vallen. "Je hebt geluk. Hij is er nog niet." Mijn geluk kon niet op. Ik pakte mijn schrift en tekende verder aan de tekening die ik gisteren net niet af kon maken. "Weet je, hij geeft een feest voor zijn nieuwe vrienden. En wij zijn niet uitgenodigd." Ik tekende een laatste detail. "Nou, ik stop mijn iPod weer in. Por me als hij begint te vragen." Andie knikte en wees op haar eigen oortje. Best wel chill op school. Ik en Andie die wat rondhingen, muziek luisterden tijdens de les of tekenden. Soms speelden we galgje maar als Andie mijn woorden direct raadde, moest ze altijd lachen en dat viel te veel op.

De les ging al bij al snel vooruit, net als de dag eigenlijk. Andie vroeg of ik nog naar de Dragon kwam maar ik had veel meer zin in het feest bij Joris thuis. "Ik wil morgen alle details horen." Ik knikte en slenterde naar huis, geen zin om op die al overvolle bus een staanplaats te zoeken. Mijn zus was al thuis en zat cornflakes te eten. "Ik ga vanavond weg. Zeg jij dat tegen mam?" Ik gooide mijn rugzak in de hoek en trapte mijn schoenen uit. "Nee, doe het zelf." Ik pakte de doos af en sprong achter de computer. "Ik ben om 8 weg. En ga wel bij Andie slapen." Ik propte een handje vol cornflakes in mijn mond en zocht dan een liedje op YouTube. Best handig om de oudste te zijn. Ik zette een hiphopliedje op en stootte toen bijna de doos om. Ik trapte tegen de zetel, die meteen verschoof. Ik moest mijn ruimte hebben. Niet veel later lag ik te spinnen en te gliden over de grond. En Lesley keek met grote ogen toe.

Die avond trok ik een T-shirt aan dat ik in alle haast uit de kast had getrokken en een simpele jeans. Ik sprong in mijn sneakers en liep toen naar buiten, op weg naar de bushalte. Andie smste me nog. Ze had weer ruzie met Sarah en ook iets over van school gestuurd zijn. Ik zuchtte. Zonder Andie was school zo saai. Op de bus kwam ik nog enkele mensen van mijn klas tegen, die blijkbaar ook naar dat feest gingen. Subtiel volgde ik hen want ik wist niet eens waar Joris woonde. We stapten af bij de eindhalte en moesten toen nog enkele straten wandelen. Joris woonde blijkbaar in een villa en had een groot zwembad in zijn tuin. Muziek, niet mijn smaak overigens, klonk al van ver op. Met grote passen ging ik langs de zijkant van het huis, klom over het hek en belandde met beide voeten weer op de grond. In de tuin zat Joris al met enkele mensen te praten. "Jou ken ik nog niet." zei hij met een grote grijns op zijn gezicht en stapte op me af. "Ik zit in je klas. Ik zat naast Andie vandaag." "Aah, daarmee. Colaatje?" Ik knikte en liet me op een comfortabele stoel vallen. Ik grabbelde in een zak chips. Wat een saai feest, met Andie aan mijn zijde had ik dit feest zo tot een hoger niveau gedanst.

Die avond kreeg ik de kans het feest te vergallen. Eerst vond ik een cd met goede muziek en die stopte ik in de stereo. Joris liet net zijn balletpassen zien. Hij was dus verward en ik wou hem het water in tackelen. Maar de rand was nat en glibberig en ik gleed uit. Ik greep me vast aan zijn arm en trok hem mee het zwembad in. Maar eerst knalde hij met zijn rug tegen de rand. Hij kermde van de pijn en beweerde dat hij zijn benen niet meer kon bewegen. Hij trok zich op aan de rand maar liet zich weer vallen. De pijn was te ondraaglijk. Ik wist niet hoe snel ik weg moest zijn. Ik belde Andie en vertelde wat ik gedaan had. "Wow, dat is zo vreselijk gaaf. Daar had ik bij willen zijn." Ik lachte, maar zo voelde ik me niet. Ik voelde me ontzettend schuldig. Vooral toen er een ambulance voorbij kwam en die blijkbaar voor Joris was bedoeld. Mijn moed zonk me in de schoenen en ik liep het hele eind naar huis. Wist ik veel dat dit zo'n impact op mijn leven zou hebben.