FanFic.nl

The one I will love { GEEINDIGT }

Vervelen

Jeez. Mijn hersenen begeven het. Mijn dagdromen zijn gelukkig opgehouden, maar mijn hart kan gewoon de pijn niet aan en dat merk ik aan heel mijn lichaam. Verveelt kijk ik naar de maan. Zal hij die nu ook zien. Er komen geluiden uit het bos wat buiten de stadsmuren licht. Ik sniek het huis uit met veel moeite met al die vampieren. Onzichtbaar in mijn nachthemd loop ik door de stad. Langzaam klim ik over de muur en loop ik doo het bos. Het zit hier voor van de dieren. Mijn ogen zien al het wandelend voedsel. Stilletjes zie ik een wolf. Mijn hersenen denken gelijk aan Jake. Die kan ik niet drinken. Geirriteerd kijk ik vedder. Vervolgens zie ik een groep grote beren. Perfect. Ik ren er op af en ik pak de twee zwakste. Ik drink ze leeg en voor ik het al weet zit ik vol. Verveelt loop ik wer terug naar de stad. Ik ga naar het meertje waar ik langs liep vanochtend. Ik ga op de rand van een stijgertje zitten. Langzaam ga ik heen en weer met mijn voeten in ht water. Was mijn leven maar zo makelijk al het water of de zon. Ik geniet van de maan die schemert.
'Hallo U heer weer.' Ik knik zachtjes
'Ook fijn om U weer te zien' Fillmore staad achter me
'Zou U mij kunnen vrijgezellen? er is genoeg plek naast me' hij gaat naast me zitten.'
'Je bent het toch echt' Ik schrik. KLOTE!!!
'Rustig ik zal het tegen niemand zeggen, ik zal aan jou kant staan'
'Hoezo kies je niet voor je vader'Zijn vader zit bij de landveraders
'Er is te veel gebeurt toen je weg was om dat nog recht te zetten'
'Sorry'
'Wat is dat nou weer, spreek geen wartaal. Ik wil aleen zeggen. Wat er ook gebeurt ik hoor bij jou' Ik glimlach
'Dankje en hallo Munscu' fillmore kijkt me verbaast aan
'Goed getraind en er is iemand voor je' Opgewekt sta ik op. Het moet Edward zijn. Hij komt wel ik weet het zekker.
'Tot ons weder zien dan maar' Zeg ik vrolijk
'Dat zal sneller komen dan U denkt' Ik buig ^^ hem gedag en ik loop achter Munscu aan.
'Hoe kon je zomaar weg lopen' vraagt Munscu histeerisch terwijl we naar zijn huis lopen.
'Ik ben geen gevangene en er is niks ergs gebeurt'
'Haha wie is hij dan en hoe weet hij wie je bent'
'Herinner je hem dan niet meer Munscu echt soms snap ik niks van je' Hij kijkt neerbuigend naar mij.
'Hier is je bezoek' Hij doet de deur open voor mij en ik loop naar binnen. Ik hoor het slot achter me dicht draaien.
'Sorry maar dit is een voor zorgs maatregel. We willen niet dat je ons plan waar we een eeuw aan hebben gewerkt verpest' hij loopt langzaam weg. Mooi dan. 'GVD..GVD..GVD' Schreeuw ik in de ronden. woest loop ik heen en weer 'Laat me gaaaaan!!' Na een half uur zie ik dat het geen nut heeft. Ik ga zitten op de grond en ik gooi mijn hoofdt tegen de muur. Ik zal je nooit meer terug zien he Edward. Ik gooi mijn ogen dicht en ik ben van plan ze de komende tijd niet meer open te doen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.