Hoofdcategorieën
Home » Overige » The one who could not love. » Mijn straf
The one who could not love.
Mijn straf
Ik moest wel 20 minuten wachten voor ik bij meneer Landers terecht kon. Er was zo'n jeugdelinquentje voor me aan de beurt. Hij had al verscheidene keren voor de jeugdrechter moeten verscheinen, en stond er bij ons op school vooral om bekent dat hij altijd een vlindermes bij zich had. Hartstikke illegaal natuurlijk. Toen ik dus eindelijk aan de beurt was keek meneer Landers me bestraffend aan, het was al de 2de keer in 2 maanden dat hij me moest spreken. Vorige keer was ik er nog met een waarschuwing vanaf gekomen, maar deze keer... De beslissing viel, ze hadden mensen nodig om voor de broodjeszaak, tegenover school schoon te maken. 3 Weken schoonmaken, elke dag, van 4 tot 5. (en dat alles voor alleen maar een keertje niet opletten in de les) Tussen alle verwaande rijke mensjes van het Christorius college. Die je stuk voor stuk vol minachting aankeken. Alsof iedereen die een beetje minder geld had minder was dan zij. Ed, de broer van mijn beste vriendin Maartje had ooit verkering gehad met zo'n mens. Na een week maakte ze het uit, ze zei, en ik citeer: "Sorry schat, je bent heel knap ofzo, maar ik heb een lekkerder stuk gevonden, dat wel geld heeft." Later deed hij haar af als de grootste fout in zijn leven. Een meisje met playboyblond geverft haar, een stuk buik zichtbaar vanonder haar truitje, en een minirokje, dat haar kont bijna liet zien. Ach ja, dat waren dus het soort mensen dat daar rondhing. De baas, Frederik was wel aardig. Carrie zij dat hij m'n vader had gekent. Misschien kon ik tijdens m'n schoonmaakuurtjes iets uit hem los krijgen. Gekent, een raar woord eigelijk, alsof hij dood is gegaan. Maar, voor mij was hij ook dood. Ik had hem nooit gekent. Het was beter zo. Het zou veel erger zijn als ik hem wel had gekent, en hij me gewoon in de steek had gelaten. Nu had hij alleen zijn vriendin, en een klein hoopje celletjes achtergelaten
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.