FanFic.nl

It's the end of the great Strify.

Strify's slaves.

“Lieve, lieve fans.”� Begint Strify zodra ons optreden voorbij is en hij de Award in ontvangst heeft genomen. “Dankzij jullie, staan wij hier nu: groots, talentvol en trots. Zonder jullie, was ons dit nooit gelukt en zouden we nooit geworden zijn wat we nu zijn. Ik, Yu, Kiro, Shin, Rom3o en Luminor natuurlijk ook, willen jullie daarom zo hard bedanken. Bedanken voor alle steun, bedanken voor het luisteren van onze nummers en bedanken voor het beroemd maken van onze band. We houden van jullie!”� roept hij luid en houd de Award hoog in de lucht. Het publiek begint luid te klappen en gillen. Breed grijnzend lopen we daarna met veel tegenzin het podium af, op weg naar de kleedkamers om even bij te komen van het geweldige optreden en ons klaar te maken voor de lange reis die we straks voor de boeg hebben. Ik droog mijn gezicht met de handdoek die me word aangereikt en plof neer op de bank. De rest volgt mijn voorbeeld en even later hoor je alleen nog maar onze ademhaling. Doodse stilte heerst, en het duurt niet lang voor Strify er helemaal gek van word en de stilte verbreekt. “Is er nog chocola?”� vraagt hij droog. Ik haal mijn schouders op. Shin en Kiro doen hetzelfde. “Misschien in je koffer?”� zegt Rom3o. Strify grijnst. “Ja natuurlijk ligt het daar! Dankjewel Rom3o! Je hebt zojuist mijn leven gered!”� roept hij opgewonden en hij huppelt de kamer uit. Rom3o rolt met zijn ogen en zucht. Hij pakt de Award vast en wrijft erover met zijn hand. “Zeg, het is geen toverlamp of zo, er zal heust geen geest uitkomen.”� Grijns ik. “Ik maak hem alleen maar schoon!”� antwoord Rom3o. Ik wil mijn mond opendoen om te reageren, maar dan vliegt de deur open en komt Strify naar binnen gestormd. “De… choco… is… op…”� roept hij met opengesperde ogen. “En dat gaan we níº halen! Meekomen, slaven van me!”� roept hij en hij trekt ons 1 voor 1 van de bank af. “Strify. Ik heb geen zin om een winkel in te moeten alleen maar voor een idiote reep chocola.”� Kreun ik mokkend en sjok achter hem aan. “Niet zo zeuren Yu. Je wil mij toch levend houden?”� ik open mijn mond en wéér kan ik mijn zin niet afmaken. “Ja natuurlijk wil je dat. En dus moeten we chocola kopen en dus moet jij even doorlopen.”� Strify springt op mijn rug en ramt zijn schoen in mijn zij. “Doorlopen, knol!”� ik zucht en versnel mijn pas. Wat ik allemaal wel niet doe voor hem. Ik zie dat de rest ook totaal geen zin heeft. “Waarom gaan we dan niet direct ergens eten of zo? Ik barst van de honger.”� Zegt Shin. “Dat gaan we ook doen.”� Zeg ik instemmend, omdat ik eigenlijk ook best honger heb. “Nadat we chocola hebben gekocht!”� gilt Strify vanaf mijn rug. “Jí¡í¡í¡í¡ Strify!”� roepen we in koor. “Goed zo, slaafjes.”� Grinnikt Strify tevreden. Als we buiten staan glijd Strify van mijn rug af. “Nu moeten we nog vervoer, want als we gaan lopen worden we besprongen omdat hier allemaal fans rondlopen.”� Zegt hij en hij kijkt nadenkend rond. “Taxi?”� stel ik voor. “Nah, da’s te krap.”� Antwoord Strify met een vies gezicht. “Regel dan een limo!”� roept Kiro. Strify’s gezicht klaart op. “Kijk, da’s al beter. Die ga ik nu bellen. Maar dat kan helemaal niet. Want ik heb geen nummer van een limo. En limo’s hebben niet eens een nummer want het zijn geen levende dingen maar rare auto’s. Nouja, eigenlijk zijn ze niet….”� “Hou je kop!”� gilt Rom3o, net voordat ik dat wou zeggen. Waarom krijg ik vandaag de kans niet om ook maar í­ets te zeggen! “Oké. Oepsie.”� Giechelt Strify en hij houd verder zijn mond.

Reacties: