FanFic.nl

Bonnie & Clyde

Hoofdstuk 30

David is blij weer eens naar kantoor te kunnen gaan. Het gaat redelijk met Natalia en eigenlijk mist hij zijn werk wel een beetje. Hij parkeert zijn auto voor het politiebureau en stapt uit. Een collega die net naar buiten komt informeert hoe het met zijn vrouw is.
Als hij dan eindelijk naar binnen kan is hij blij Seb en Urs beide aan te treffen.
“David, hoe is het met Natalia?”� vraagt Seb hem begroetend.
“Redelijk, ze is weer wakker maar kan nog moeilijk praten en voelt zich heel erg moe. Maar de vooruitzichten zijn positief. Hoe is het hier? Missen jullie me al een beetje?”� vraagt hij grijnzend.
“Natuurlijk David”�antwoorden Seb en Urs in koor. David lacht. Het is werkelijk weer goed om hier te zijn.
“Waar zijn jullie nog mee bezig?”� vraagt David over Urs zijn schouder meekijkend.
“Nog steeds met die overval”� zegt Seb op de tekening wijzend, die Urs gemaakt heeft van beide eerdere tekeningen.
“Urs, jij hebt gelijk. Ik zie nu ook duidelijk overeenkomsten. Dit kon wel eens om dezelfde man gaan. “Blijft nog steeds de vraag: Waar was Bonnie op de tijd van de overval?”� zegt David.
“Stel dat dit onze man is, waarom deed hij het alleen? Of deed hij het niet alleen en stond Bonnie klaar met de vluchtauto?”� denkt Seb hardop.
“Je vergeet even dat onze auto de vluchtauto was”� onderbreekt David hem.
“Dat is waar maar nu stel dat Bonnie in de bank was……”� gaat Seb verder. Urs krijgt het ineens bloedheet. Ginevra was bij alle bankovervallen, ze hebben er nog grapjes om gemaakt.
“Wat denk jij Urs? Zou dat kunnen dat Bonnie in de bank was als klant?”� David richt zich tot Urs die onnatuurlijk bleek ziet.
“Urs is alles goed met je? Je kijkt alsof je een spook hebt gezien”� zegt Seb hem onderzoekend aankijkend. Urs slikt en kijkt beurtelings van Seb naar David.
“Ik …… ik moest er aan denken dat Ginevra bij alle twee de overvallen aanwezig was. Maar nu bedenk ik dat ze Bonnie niet kan zijn omdat zij er was bij de eerste overval toen Bonnie er wel bij was”� zegt Urs enigszins opgelucht. David piekert zichtbaar.
“Mevrouw Gonzales sprong wel in de vuurlinie toen Urs schoot”� merkt hij op. Urs en Sebastien kijken elkaar verschrikt aan. Zou die mevrouw Gonzales er dan iets mee te maken hebben? Seb pakt de compositie tekening van Bonnie en probeert zich Maria Gonzales voor de geest te halen.
“Ik geloof dat ik Mevrouw Gonzales nog eens wil verhoren”� zegt hij dan. “Urs ga jij haar even ophalen?”�
“Ja, chef natuurlijk ik ga direct”� meldt hij ijverig terwijl hij zijn jas pakt. David fluit tussen zijn tanden.
“Dat zou nu eens een stunt zijn als zij Bonnie blijkt te zijn”� zegt David.
“Inderdaad David. We wachten maar even tot Urs terug is.”�
“Oké, Seb.”�

Urs heeft haast om bij Mevrouw Gonzales te komen. Als deze dame iets te maken heeft met de overvallen hoeft hij zich niet meer zo schuldig te voelen dat hij haar geraakt heeft. Hij overdenkt die morgen in de bank. Zij zei dat ze bang was dat hij een onschuldige vrouw zou raken. Maar hoe meer hij erover na denkt hoe overtuigender het is dat zij in de vuurlinie is gesprongen voor haar compagnon, wellicht haar man te waarschuwen. Hij neemt zicht voor haar man Carlos Marí­n ook te vragen om mee te komen naar het bureau.
Als hij tien minuten later op de bel drukt duurt het even voor er open wordt gedaan. Een voor hem onbekende man kijkt hem vragend aan.
“Mijn naam is Bühler van de politie. Ik had nog wat vragen voor mevrouw Gonzales. Is ze thuis?”� vraagt Urs.
“Sorry, agent maar ik woon hier pas enkele dagen. Ik ken geen mevrouw Gonzales”� zegt de man verbaast.
“Heeft u dit huis gekocht of gehuurd?”� wil Urs weten.
“Gehuurd, waarom? Is er iets mis mee, agent?”�
“Nou dat zal ik niet zeggen maar enkele weken geleden woonde hier nog de heer Marí­n en mevrouw Gonzales”� legt Urs uit. De man wordt nu wel iets nerveus. Verdorie, dat had zijn oom hem ook wel kunnen zeggen dat Maria en Carlos gezocht werden door de politie. Maar in hun familie werd niemand verlinkt dus houd hij zich van de domme en vertelt dat hij niet weet waar de vorige bewoners heen zijn gegaan en ze ook niet kent.
Urs maakt rechtsomkeert en gaat in gedachten verzonken terug naar kantoor.
“En jochie waar heb jij mevrouw Gonzales verstopt? Plaagt David hem. Urs ploft op een stoel neer en vertelt wat hij net te horen heeft gekregen.
“Volgens mij zijn we op het goede spoor”� zegt Seb. “We gaan eens even uitzoeken wie dat huis verhuurt en of degene een nieuw adres van het echtpaar Marí­n heeft. Verder moeten wij uitzoeken waar ze op 1 februari waren rond de tijd van de overval.”�
Urs en David knikken instemmend. Urs haalt de verklaring van Maria Gonzales uit de kast en begint die hardop door te lezen. De beide andere luisteren aandachtig.
“Wat opmerkelijk is”� vervolgt Urs. “Dat ze alleen kwam terwijl haar arm nog in een mitella zat. Ik bedoel als je vrouw toch ergens heen moet, breng je haar toch wel als man?”�
“Helemaal mee eens”� valt David hem bij. Seb kijkt bedenkelijk van de ene naar de andere.
“Jullie zijn me ook wel een opmerkelijk stel”� moppert hij. “Zo komen we niet verder en nu lijkt het of we de zaak spoedig kunnen oplossen.”� Urs en David grijnzen vergenoegd.
“We gaan eerst eens uitzoeken waar die twee momenteel zijn. Verder wil is weten wie dat huis verhuurd. Even zien, Urs kun jij nog eens met je vriendin praten of zij niet toch iets gezien heeft wat haar toen niet belangrijk leek maar nu misschien toch van toepassing kan zijn?”� Sebastien is op dreef en verdeelt de diverse taken.

Maria is verwondert dat Carlos al zo snel een eerste klant binnen heeft. Ze kijkt hem met gefronste wenkbrauwen aan.
“Jij weet zeker dat er geen luchtje aan die opdracht hangt?”� vraagt ze zekerheidshalve. Carlos komt naar haar toe en neemt haar in zijn armen.
“Natuurlijk niet, jij bent altijd veel te bezorgd. Kijk nu toch eens hoe mooi het hier is, we hebben elkaar en zijn gelukkig. En op inkomensgebied hoeven we ook geen zorgen te hebben want zakelijk loopt het ook goed”� stelt hij haar gerust. Dan rinkelt de telefoon en Carlos neemt aan.
“Carlos er zijn mogelijk problemen, klinkt het in Carlos’ oor.”�
“Dag pa, zeg het eens wat is er aan de hand?”� Carlos zet zich schrap op wat komen gaat. Normaal gesproken belt zijn vader alleen als er iets ernstigs aan de hand is. Zijn openingszin, bezorgt hem dan een slecht voorgevoel.
“Ik ben benaderd door de politie van Rome. Ene inspecteur Izambard is op zoek naar jou maar ook naar Maria.”� Carlos slikt hoorbaar en gebaart Maria hem even alleen te laten. Maria staat met tegenzin op maar doet toch wat haar man vraagt.
“Wat zei hij?”� vraagt Carlos gespannen.
“Hij wilde weten of ik jou kende, wat ik natuurlijk ontkend heb. Het is maar goed dat jij altijd je moedersnaam hebt aangehouden en niet Galatsy. Ik heb hem gezegd dat het enige wat ik van jullie weet dat ik dit huis, van jullie heb gekocht vorige maand. Carlos ben je er nog?”�
“Ja, pa ik ben er nog. Jij hebt dus niet gezegd dat wij in Zwitserland zijn?”�
“Nee, natuurlijk niet Carlos. Maar ben wel op je hoede jongen en mijdt Italië voorlopig. Ik heb zo’n idee dat jullie opgepakt zullen worden zodra jullie de grens overkomen.”�
“Dank je wel, pa. Ik zal er rekening mee houden. Gelukkig kan de Zwitserse justitie ons niet uitleveren, ook niet voor verhoor. Hier zijn we dus voorlopig veilig”� antwoordt Carlos.
“Dat denk ik ook wel maar haal geen nieuwe dingen uit Carlos, jullie wilde het al rustig aan doen, dus doe dat ook”� raadt zijn vader hem.
“Goed pa en bedankt voor uw telefoontje. Houdt u mij op de hoogte van alle ontwikkelingen daar?”�
“Natuurlijk doe ik dat en als het te heet wordt laat ik wel Bing en Carlo die kant uitkomen voor jullie bij te staan en te bewaken.”�
“Dank je wel pa maar dat zal voorlopig niet nodig zijn. Ik wil Maria hier even buiten houden. Ze is net zo blij dat we weer een beetje normaal leven kunnen leiden. En u weet dat ik haar niet kan missen”� legt Carlos uit.
“Ik houd je op de hoogte, tot gauw.”�
Carlos legt nadenkend de hoorn op de haak. Dit komt hem heel slecht uit. Waarom moeten ze hem en Maria spreken op het politiebureau? Dat kan alleen maar betekenen dat ze een verdacht hebben.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.