FanFic.nl

Bonnie & Clyde

Hoofdstuk 32

Carlos heeft besloten Maria niet te vertellen dat ze in Italië gezocht worden. Hij heeft zich op zijn werk in zijn nieuwe bedrijf gestort en maakt lange dagen in Zurich. Als hij dan ’s avonds moet thuis komt is Maria vaak al naar bed. Vreemd zo had hij zich dit leven niet voor gesteld. Hij ziet Maria nog maar amper en ongewild is er een andere vrouw in zijn leven gekomen.
Sinds hij zaken doet met Ricardo de Serano kan hij niet om zijn dochter, de mooie Henriëtte heen. Het toeval wil dat telkens als hij bij Ricardo moet zijn, zijn lieftallige dochter op het toneel verschijnt. De dame in kwestie steekt niet onder stoelen of banken dat ze erg gecharmeerd is van Carlos. Ze vindt het duidelijk jammer dat hij gebonden is. Carlos daar in tegen is constant op zijn hoede maar voelt zich uiteraard ook gevleid dat een mooie jongedame iets in hem ziet. Nu is hij op weg om haar naar huis te brengen, nadat ze samen hebben gedineerd.
“Kom je nog binnen voor een kopje koffie? “ vraagt ze als Carlos de auto voor haar huis parkeert.
“Laten we dat maar niet doen, ik ga naar huis Henriëtte. Je was weer een aangenaam gezelschap, dank je wel”� begint Carlos zijn uitleg.
“Weet je het zeker? Ik kan anders heerlijke koffie zetten.”� Ze glimlacht verleidelijk in het licht van de volle maan.
“Nee, ik weet het zeker. Zal ik jou even tot aan de voordeur brengen?”�
“Graag.”� Carlos stapt uit, loopt om de auto heen en open het portier voor haar en reikt haar een hand. Samen lopen ze naar de voordeur.
“Welterusten Henriëtte, slaap lekker.”� Ineens voelt hij haar armen om zijn nek en voor hij beseft wat er gebeurd is hij haar hartstochtelijke kus aan het beantwoorden. Even is hij van de kaart maar niet voor lang. Hij maakt zich los van haar en kijkt haar boos aan.
“Blijf bij me vannacht”� smeekt ze hem. Carlos schudt zijn hoofd.
“Nee Henriëtte, dat kan niet.”� Bruusk draait hij zich om en maakt dat hij naar zijn auto komt. Even later scheurt hij de straat uit nagekeken door Henriëtte die nog beduusd bij de voordeur staat.
Wat een man. Die wil ze hebben kosten wat kost. Ze neemt zich voor er met haar vader over te praten, die kan zijn enige dochter immers niets weigeren.

Het is al laat als Carlos eindelijk thuis arriveert. Hij parkeert de auto op de oprit en opent vervolgens de voordeur. Er brand nog licht en dat betekent dat Maria nog op is.
“Maria?”� roept hij als hij de woonkamer inkomt. Hij kijkt zoekend om zich heen en vind haar in de keuken waar ze een glas warme anijsmelk aan het maken is.
“Hoi meisje, sorry dat ik zo laat ben.”� Ze laat hem niet uitpraten maar trekt hem naar zich toe en kust hem. Even schiet door zijn hoofd dat deze kus heel anders is dan de kus van Henriëtte daarstraks. Maria is altijd heel gepassioneerd en neemt initiatief. Daar houd hij van. Het is heerlijk om de teugels eens uit handen te geven.
“Heerlijk dat je er eindelijk bent lieverd. Ik heb jou zo gemist.”� Ze kijkt hem lachend aan.
“Ik heb jou ook gemist meid. Dat jij nog op bent”� zegt Carlos een tikkeltje verwonderd.
“Wil je ook een glas anijsmelk?”� vraagt ze hem. Hij schudt zijn hoofd.
“Ik neem wel een slokje bij jou. Kunnen we even in de woonkamer voor de openhaard zitten?”� vraagt hij. Ze knikt en gaat hem voor naar de woonkamer. Carlos kijkt inspecterend rond. Alle luiken zijn dicht. Hij wrijft in zijn handen en trekt Maria naar zich toe op het tapijt voor de open haard.
“Nou Carlos biecht maar eens op. Wat ben jij van plan”� grijnst ze een slokje anijsmelk nemend. Even schrikt Carlos en vraagt zich af hoe zij kan weten van Henriëtte. Dan bedenkt hij zich dat dit onmogelijk is. Hij haalt opgelucht adem en maakt zijn stropdas los en gooit die in een hoek. Maria is gelijk behulpzaam en knoopt gelijk zijn shirt open en stroopt het van zijn schouders.
“Wat ben jij van plan dame?”� vraagt hij zacht. Ze grijnst. Hij likt haar melksnor van haar boven lip af en kust haar teder ondertussen haar badmantel losmakend. Hij is verbaast dat zij niets onder de badmantel aan heeft.
“Wat was jij van plan? Zo in bed op mij te wachten?”� Ze knikt en open zijn pantalon en begint er aan te sjorren om hem uit te krijgen.
“Carlos……… ik heb je zo gemist. Je hebt de laatste tijd nooit geen tijd meer voor mij”� pruilt ze.
“Ik weet het liefje maar het is ook zo druk om een nieuwe zaak op te starten. Als het dadelijk eenmaal loopt zul je zien dan heb ik weer meer tijd. Ik mis jou ook. Kom bij me, ik wil je aanraken, je strelen. Ze gaat bij hem liggen en laat zich van hem in zijn armen nemen. Ze trilt als hij haar begint te liefkozen. Met zijn tong verkent hij haar lichaam tot ze hem smeekt om verder te gaan. Hij glimlacht als hij haar zo ziet. Ze is op en top vrouw. Een vrouw die weet hoe ze haar man gek moet krijgen en dat ook doet. Als zij het weer van hem over neemt weet Carlos niet wat hem overkomt. Hij is gek van verlangen als hij enige tijd later een wordt met zijn vrouw. Hij rilt onbewust en kijkt neer op zijn vrouw, die hem triomfantelijk aankijkt.
“Zullen we nu naar boven gaan?”� vraagt ze.
“Alleen als we het nog eens over kunnen doen”� antwoordt hij. Ze knikt en laat zich van hem optillen en naar boven dragen.

Sofie is goed opgeknapt en heeft alles in kannen en kruiken voor de bruiloft. Ze is zich, zonder dat Sebastien het wist gaan verdiepen in de wijngaard van Sebastien. Ze heeft zich rond laten leiden van Miguel en Raquel het beheerderpaar dat alles regelt en mensen inhuurt voor de druiven te plukken en de productie en gistingsproces in de gaten te houden. Verder is er een laboratorium waar proeven worden gedaan tijdens het gistingsproces. Elisa is nu ook bij haar en plukt links en rechts een druifje weg, om die af te vegen aan haar jurkje om hem vervolgens op te smullen. Sofie kijkt lachend naar haar dochter. Het is werkelijk wonderbaarlijk hoe snel de kleine meid zich heeft aangepast aan de nieuwe situatie. Sofie is zo gelukkig hier. Alleen ontwerpen lukt echt niet meer, dus heeft ze een andere bezigheid gezocht en gevonden. Het landgoed van Seb is werkelijk in mens groot. De wijnen die er geproduceerd worden lopen goed en worden hoofdzakelijk verkocht aan cafés, restaurants en hotels in Rome.
“Dit jaar is een goede oogst”� meldt Miguel haar. De ‘chianti’ druiven doen het erg goed op deze bodem.”� Sofie lacht.
“Eigenlijk zonde om er wijn van te maken. Ze smaken zo ook goed. Kunnen we er ook druiven sap van maken?”� vraagt ze dan.
“Natuurlijk kan dat Sofie. Wilde je wat druiven hebben om er sap van te maken voor de kleine meid?”� Sofie knikt.
“Daar zat ik inderdaad aan te denken. Ik was aan het denken om een winkeltje in te richten hier op het landgoed waar de gewone mensen hun wijn en druivensap zouden kunnen kopen. Misschien moeten we ook wat appels en perenbomen neerzetten en dan ook vers fruit te verkopen.”�
Michel kijkt haar verbaast aan.
“Dat lijkt me een goed idee. Ik zal het er met Seb over hebben. Hij laat mij de vrije hand maar hij is en blijft de eigenaar”�antwoordt hij.
“Is goed ik kan het er ook met hem over hebben hoor. Ik zie die man elke dag.”�
“Dat kan ik niet zeggen”� lacht Miguel. “Ben al blij hem eens in de week te kunnen spreken over de gang van zaken.”�
Hoe langer Sofie erover nadenkt hoe enthousiaster ze wordt. Als zij dat winkeltje zou mogen runnen van Seb, dan had ze een geweldige dag invulling. In het grote huis mag ze van Seb niets doen, hooguit de inrichting veranderen. Maar gewoon de dagelijkse dingen doet Molly en zo voelt Sofie zich een beetje overbodig. Ze neemt het besluit om het er met Seb over te hebben tijdens het avondeten. Ze wandelt nog een stukje verder met Elisa in haar kielzog en vertelt de kleine meid wat ze van plan is met de appelen en peren bomen.
“Lisa wil ook appels maken”� zegt de kleine meid een beetje verontwaardigd. Sofie glimlacht.
“Oké samen met mama dan?”� Elisa knikt en steekt haar handje omhoog.
“High five”� zegt Sofie lachend.
“High five”� grinnikt de kleine meid.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.