FanFic.nl

You and me

Deel 34

Door de ogen van Lies: Samen met Kevin lag ik in de zetel. We keken naar een film waar ik de naam al niet meer van wist. Het kon me niet echt schelen wat we zouden kijken, ik was gewoon zo blij dat we samen konden kijken. Ik hoefde niet te genieten van de film, ik genoot al van het feit dat ik hier tegen Kevin kon liggen. Ik had hem zo gemist met kerstmis, dat ik nu echt ontzettend blij was dat hij hier was om samen met ons Nieuwjaar te vieren. Onze rust werd verstoort door Sandrine, mijn 2 jaar jongere zus. Zoals alle zussen hielden we van elkaar, maar konden op sommige moment ook elkaars ogen uit krabben. Een moment zoals nu, kon ze me niet even alleen laten met Kevin? “Duurt de film nog lang?”� vroeg ze. “Weet ik niet.”� Zei ik een kortaf, en beetje té kortaf. “Oké, het is al goed.”� Zei ze toen ze boos weg liep. “Sorry!!”� riep ik nog. Ik wist dat ze het gehoord had, maar gewoon te koppig was om te antwoorden. Tja het zou wel weer overwaaien, zo ging het altijd. Daarom waren we zussen.
Door de ogen van Jana: “Ja, ja , hoe lang ben ik het al niet aan het zeggen?”� plaagt Stefanie me. Ze is mijn 3 jaar oudere zus en vanaf het moment dat ik Nick had ontmoet was ze niet gestopt met erover te zagen dat wij samen hoorden. “Jullie zouden zo’n mooi koppel zijn.”� Had ze meerder keren in mijn oren geroepen. “Je kan maar niet over hem zwijgen hé?”� , “Zie ik daar blosjes op die wangen?”� en nog veel meer van die zinnetjes waar ze me keer op keer mee confronteerde. Het was eigenlijk wel grappig dat ze gelijk had gekregen en natuurlijk moest ze daar nu van profiteren en het er nog eens goed inwrijven. Mijn ouders hadden ook goed geaccepteerd dat ik nu met Nick was. Ik keek opzij, naar Nick. Zijn ogen fonkelden en hij lachte naar me. Ik had zo lang op dit moment gewacht. Ik had me Nicks bezoek helemaal anders voorgesteld. Ik dacht dat hij gewoon op bezoek kwam zodat we elkaar eindelijk eens beter konden leren kennen, maar toen we elkaar op het vliegveld in de ogen keken sloeg de vonk over. Ik besefte dat ik van Nick hield of ik hem nu goed kende of niet en volgens mij dacht Nick er net zo over. Ik keek links van me, lachte naar Nick en legde mijn hoofd op zijn schouder.
Door de ogen van Daphne: Tristans vingers trippelden zich een weg over mijn buik tot aan mijn neus, waar hij een kusje op gaf. We lagen me 2 op mijn bed, gewoon tegen elkaar liggen was al zo fijn na elkaar zo’n lange tijd gemist te hebben. “Ik heb je gemist daar in het verre Amerika.”� Fluisterde Tristan wanneer hij zijn hoofd naast dat van mij legde. “Ik jou ook.”� “Ik beloof dat ik je er ooit eens mee naartoe neem.”� Ik legde me op mijn zij en keek in een helderblauwe zee met de ondergaande zon aan de rand, elke keer weer opnieuw was ik er van verwonderd hoe mooi die ogen waren. “Meen je dat.”� “Ja.”� Zei Tristan oprecht. Ik lachte en drukte een zacht kusje op zijn lippen. Ik liet mijn hoofd zakken tegen Tristans borstkas en sloot mijn ogen. Zijn rustige ademhaling maakte me helemaal rustig. Voor ik het wist was ik in een diepe slaap verzonken en droomde ik over de jongen waar ik zoveel van hield.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.