Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 25
Run Away Star
Hoofdstuk 25
Ik stap als eerste het kleine kamertje in. Er staat enkel een bed, een tafel en een paar stoelen, een ijskast en nog wat oude troep. David zit achter de tafel. “Aha, Bill, ik verwachtte je al. Hallo Elle.”¯ Ik schud zijn hand en ga onwennig bij Bill staan. “Ga zitten. Nou, Bill, je vraag. Ik heb even rond gebeld. Er is nog wel wat plaats.”¯ Ik ga op de stoel voor me zitten en zie Bill hetzelfde doen. “Is Elle al op de hoogte?”¯ Nu wordt het nog een groter raadsel voor me. “Nee.”¯ zegt Bill snel, kort. Ik kijk opzij, maar Bill kijkt me niet recht in de ogen aan. “Bill?”¯ David kucht. “Ik zal het wel zeggen. Bill heeft het er moeilijk mee. Hij wil je constant bij hem hebben, anders voelt hij zich slecht. Maar wat ik nu ga voorstellen, verandert je leven. Je kan niet meer naar school. En je moet je familie achterlaten.”¯ Geïnteresseerd, verward maar toch nieuwsgierig knik ik. “Wel, we willen jou, en je vriendinnen, een baan aanbieden zodat jullie mee op tour kunnen gaan.”¯ Ik gil. “Natuurlijk wil ik dat.”¯
Ook Fenna, Milla en Sanne beginnen te gillen als ik hen het goede nieuws vertel. Maar dan moeten we kiezen voor de baantjes. Uiteindelijk worden Milla en Sanne aangesteld als visagisten, Fenna voor de kleding en ik als loopjongen. Zolang ik maar bij Bill kan zijn, doe ik alles. Ook heb ik pap al gebeld. Hij is naar huis vertrokken. Wij slapen vannacht in de tourbus, alleen kan dat nog een probleem worden. Er zijn 4 dubbelbedden in de tourbus, maar wie slaapt bij wie? Want ik wil bij Bill slapen. Tom is ondertussen ook al gedoucht en zit lui in de zetel. Bill, Gustav en Georg gaan al op zoek naar een restaurant, maar Tom is te moe om mee te gaan. Ik ga vlak voor de zetel zitten, met mijn rug tegen Toms benen. “Vindt je dit lastig?”¯ Hij wiebelt met zijn benen heen en weer. “Nee hoor.”¯ Ik verschuif een beetje en leg mijn gewicht helemaal op zijn benen. Hij begint te trappen en lastig te doen. “Tom!”¯ roep ik, nep-boos. Ik had het ook wel zelf uitgelokt. Ik sta recht en ga op de leuning naast Tom zitten. Ik voel een grote, warme hand tegen mijn schouder en voor ik het weet, lig ik op de grond. “Tom, lastige klier.”¯ roep ik en spring recht. Hij begint rondjes te rennen rond de tafel, en ik loop achter hem aan. Maar dan stop ik en draai om. Tom moet wel stoppen en ik maak gebruik van die plotselinge verwardheid en spring op rijn rug, zijn dreads gebruikend als teugels.
“Auw, Elle, ga nu van mijn rug.”¯ Ik laat me van zijn rug glijden en val lachend op de zetel. Pas nu valt het op dat de anderen terug zijn en ook lachen. “Nu, zullen we naar dat restaurant gaan?”¯ Ik sta recht en gooi mijn armen om Bills nek. “Wij hebben ook onze gevoelens hoor.”¯ lacht Tom en trekt ons uiteen. “Nee, ikke wil Billie een kussie geven.”¯ giechel ik en druk enkele kusjes op Bills mond. “Oké, en nu gaan we. Ik sterf.”¯ moppert Tom en trekt Bill en mij mee. “Tom, jou hersenen zitten ook in je maag.”¯ lacht Bill. We wandelen met de hele groep het gebouw uit. “Heb je honger?”¯ vraagt Bill en slaat zijn arm om mijn schouder. “Ja, best wel.”¯ grijns ik en nestel me tegen hem aan. Het is best wel koud buiten en vreselijk donker. Maar dan haalt goochelaar Tom een zaklamp uit zijn veel te grote trui. “Wat zeggen we dan?”¯ grijnst hij en flitst met de zaklamp in mijn ogen. “Pak hem dan, als je kan.”¯ grijns ik en pak de zaklamp af. Ik loop weg van Tom en ga dan naast Gustav lopen. Tom grijpt me vast aan mijn schouder, mijn linker. Ik val op mijn knieën van de pijn. “Dude, je pakte aan haar schouder!”¯ brult Bill. “Ik zei je nog van die schotwond.”¯
Zwijgend zit ik in het restaurant. Iedereen lacht en grapt, eet pizza en heeft echt de tijd van zijn leven. Ik heb het Tom vergeven maar toch… Hij grijnst een beetje naar me en maakt flauwe grappen die blijkbaar iedereen grappig vindt. Ik neem een hap van mijn pizza. Smaakt wel, maar mijn honger is over. “Bill heeft alleen maar met Elle om de seks.”¯ grijnst hij. Bill grijnst. “Nee hoor, ik zie haar echt graag.”¯ Hij pakt mijn hand even vast en eet dan verder. Ik staar naar mijn glas cola. “Ik moet naar de wc.”¯ Ik sta recht, leg mijn bestek op tafel en been weg. Tom is zo’n lastpost. Eerst dacht ik nog dat hij grappig was, maar nu…
Ik blijf blijkbaar langer op het toilet dan normaal want Sanne komt even kijken. “Gaat het wel?”¯ Ik sta recht, trek door hoewel dat niet eens nodig is en doe dan de deur open. “Ja, buikpijn.”¯ lieg ik en trek een pijnlijk gezicht. “Daarom ben je al heel de avond stil.”¯ Ik knik en loop naar de wasbak. Snel houd ik mijn handen onder de kraan. “Kom, we gaan het toetje bestellen.”¯ Ik loop met Sanne mee. Tom is blijkbaar opgehouden met zijn grapjes want hij is stil. Nu is het Georg die zit te vertellen. En zijn grappen zijn wel grappig want zelfs ik moet er om lachen. Maar toch blijf ik stil. “8 dame blanche?”¯ stelt Bill voor. “Voor mij niet. Ik heb een beetje buikpijn. Ik wil een glaasje water.”¯ Bill knikt en bestelt 7 keer dame blanche en 1 glas water. Ik krijg nog enkele bezorgde blikken maar vooral die van Tom maakt me ongerust. Waarom zou hij nu ineens wel bezorgd om me zijn. Ik kap snel mijn glas water binnen. “Ik ga al terug.”¯
Meteen heb ik spijt van mijn beslissing. Het is koud buiten en vreselijk donker. Ik hoor de deur van het restaurant weer opengaan en zie Bill naar buiten komen. “Oh, gelukkig. Je bent er nog.”¯ zei hij en liep naar me toe. “Hey, wat is er?”¯ Ik klamp me vast aan zijn middel. “Bill, ik voel me zo ontzettend rot. Hoe kan het dat je broer zo’n rotzak is?”¯ Hij grinnikt en kust me op mijn kruin. “Kijk, zo is hij altijd de eerste dag. En blijkbaar ben je zo iemand die er niet tegen kan. Je went het wel. En anders doe je net zo terug. Ik voelde me ook rot na 2 dagen bij jou.”¯ Ik por in zijn maag en leg zijn armen om mijn middel. “Wat zou ik toch zonder je moeten?”¯ “Kom, we gaan naar de tourbus.”¯
Reacties:
Verdeeer ! ;D
xx