Hoofdcategorieėn
Home » Darren Shan » The Vampire and his assistant » Chapter XI
The Vampire and his assistant
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
9 aug 2009 - 0:48
Aantal woorden:
496
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
334
Chapter XI
Ik heb besloten dat Darren shan en de anderen er ook in komen.. ^^
Chapter XI:
Die nacht werd ik rustig wakker geschudt en ik opende mijn ogen en keek in het mooie gezicht van Skandar.
“Goed geslapen?”¯ Vroeg hij lief.
“Ja.”¯ Zei ik slaperig. “Wat doe je hier?”¯
“Ik kom je Feleth brengen.”¯ Zei hij. Ik keek hem raar aan en hij lachte lief.
“Ehh, oké dan.”¯ Zei ik aarzelend en hij zette Feleth naast mij op een nachtkastje. “Wat eet ze?”¯ Vroeg ik.
“Ik zal haar elke nacht eten komen brengen.”¯ Hij lachte en wou weer weggaan via het raam, maar bedacht zich toen en zei: “Je moet het fluitje nog hebben.”¯ Hij liep op me af en gaf mij het fluitje.
“Hoe bestuur ik..?”¯ Voor dat ik mijn zin kon afmaken mompelde hij dat dat vanzelf ging en sprong het raam uit, net op het moment dat er een verpleegster binnenkwam.
“Hoorde ik geen stemmen?”¯ Vroeg ze toen ze binnenkwam, maar ik deed snel alsof ik sliep en stil sloffelde ze de kamer weer uit. Toen ze de deur sloot ging ik gniffeldend rechtopzitten en keek snel naar Feleth, ze had de slang allengoed niet gezien.
Ik nam Feleth op mijn schoot. Ik bekeek haar aandachtig en vroeg me af waarom Skandar zo vriendelijk tegen me was. í¨k had Feleth toch gestolen?
Ik verstopte haar onder mijn bed en legde me weer neer en viel met duizend vragen spokend in mijn hoofd, in slaap..
De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door een verpleegster.
“Je mag vandaag naar huis!”¯ Zei ze en ze schoof de gordijnen open.
“Naar huis? Ik weet niet eens wat ik heb!”¯ Zei ik verwonderd.
Haar mond viel open en vroeg: “Weet je dat niet?!”¯ Ik schudde mijn hoofd.
“Arm schaap, je had een lichte hersenschudding!”¯ Zei ze vol medeleiden.
“O, door op mijn kin te vallen?”¯ Vroeg ik en ze knikte.
“Straks komt je familie je helpen met inpakken.”¯ Zei ze met een knipoog en liep de kamer uit.
Ik stond op en nam een grote reiszak uit de kast waar de meeste kleren nog inzaten. Ik deed een hele hoop kleren opzij, nam Feleth vanonder mijn bed, zette haar in de zak en bedekte haar met de kleren zodat mijn ouders haar niet konden zien.
Ik had alles na een klein half uurtje ingepakt, had me omgekleed en was klaar om te vertrekken toen mijn familie op de deur klopte.
“Binnen!”¯ Riep ik en meteen ging de deur open.
“Hoe is het?”¯ Vroeg mijn moeder en ze gaf mij een knuffel.
“Goed, goed, ik heb alles al ingepakt!”¯ Zei ik overdreven fier.
“Aha, dat is goed!”¯ Zei ze en wreef over mijn hoofd zodat mijn haar in de war lag.
“Niet doen!”¯ Zei ik geïrriteerd en probeerde mijn haar weer goed te leggen.
Na een kwartiertje zat ik in de auto op weg naar huis en moest ik denken aan Feleth, zou ze het nu niet heel erg warm hebben gehad? Had ze geen honger? Zag ze wel iets?
Maar ik vergat haar al snel doordat mijn ouders bezig waren over een freakshow..
“Freakshow?”¯ Vroeg ik angstig.
Misschien wisten ze wel dat ik er heen was gegaan!
Die nacht werd ik rustig wakker geschudt en ik opende mijn ogen en keek in het mooie gezicht van Skandar.
“Goed geslapen?”¯ Vroeg hij lief.
“Ja.”¯ Zei ik slaperig. “Wat doe je hier?”¯
“Ik kom je Feleth brengen.”¯ Zei hij. Ik keek hem raar aan en hij lachte lief.
“Ehh, oké dan.”¯ Zei ik aarzelend en hij zette Feleth naast mij op een nachtkastje. “Wat eet ze?”¯ Vroeg ik.
“Ik zal haar elke nacht eten komen brengen.”¯ Hij lachte en wou weer weggaan via het raam, maar bedacht zich toen en zei: “Je moet het fluitje nog hebben.”¯ Hij liep op me af en gaf mij het fluitje.
“Hoe bestuur ik..?”¯ Voor dat ik mijn zin kon afmaken mompelde hij dat dat vanzelf ging en sprong het raam uit, net op het moment dat er een verpleegster binnenkwam.
“Hoorde ik geen stemmen?”¯ Vroeg ze toen ze binnenkwam, maar ik deed snel alsof ik sliep en stil sloffelde ze de kamer weer uit. Toen ze de deur sloot ging ik gniffeldend rechtopzitten en keek snel naar Feleth, ze had de slang allengoed niet gezien.
Ik nam Feleth op mijn schoot. Ik bekeek haar aandachtig en vroeg me af waarom Skandar zo vriendelijk tegen me was. í¨k had Feleth toch gestolen?
Ik verstopte haar onder mijn bed en legde me weer neer en viel met duizend vragen spokend in mijn hoofd, in slaap..
De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door een verpleegster.
“Je mag vandaag naar huis!”¯ Zei ze en ze schoof de gordijnen open.
“Naar huis? Ik weet niet eens wat ik heb!”¯ Zei ik verwonderd.
Haar mond viel open en vroeg: “Weet je dat niet?!”¯ Ik schudde mijn hoofd.
“Arm schaap, je had een lichte hersenschudding!”¯ Zei ze vol medeleiden.
“O, door op mijn kin te vallen?”¯ Vroeg ik en ze knikte.
“Straks komt je familie je helpen met inpakken.”¯ Zei ze met een knipoog en liep de kamer uit.
Ik stond op en nam een grote reiszak uit de kast waar de meeste kleren nog inzaten. Ik deed een hele hoop kleren opzij, nam Feleth vanonder mijn bed, zette haar in de zak en bedekte haar met de kleren zodat mijn ouders haar niet konden zien.
Ik had alles na een klein half uurtje ingepakt, had me omgekleed en was klaar om te vertrekken toen mijn familie op de deur klopte.
“Binnen!”¯ Riep ik en meteen ging de deur open.
“Hoe is het?”¯ Vroeg mijn moeder en ze gaf mij een knuffel.
“Goed, goed, ik heb alles al ingepakt!”¯ Zei ik overdreven fier.
“Aha, dat is goed!”¯ Zei ze en wreef over mijn hoofd zodat mijn haar in de war lag.
“Niet doen!”¯ Zei ik geïrriteerd en probeerde mijn haar weer goed te leggen.
Na een kwartiertje zat ik in de auto op weg naar huis en moest ik denken aan Feleth, zou ze het nu niet heel erg warm hebben gehad? Had ze geen honger? Zag ze wel iets?
Maar ik vergat haar al snel doordat mijn ouders bezig waren over een freakshow..
“Freakshow?”¯ Vroeg ik angstig.
Misschien wisten ze wel dat ik er heen was gegaan!
Reacties:
Nee, busted ;O