FanFic.nl

New One Entering.

[TH] New One Entering. -17-

Een week is voorbij gegaan, een week zonder Tom en de anderen.
Een week in het verband, verveelt en verzorgt.
In het kleine huis van de vriend van mijn moeder, het is beter dan de kleine kamer die ik met Mel deelde, maar daar konden we ontsnappen en naar buiten gaan.
Hier zit ik iedere dag opgesloten, zonder Tom.
Ik heb de hele week maar een sms'je gekregen, van Bill; Hee schat, het is doodsaai. Tom en Mel hebben constant ruzie en ik zit daar maar tussen. Ik hoop dat je snel terug komt! x
Ik lees het iedere dag over, aangezien dat het enige sms'je is wat ik van ze heb gekregen.
Ik snap niet dat Tom zich niet aan zijn belofte houdt, is hij me soms vergeten? Allerlei enge gedachtes nemen het over in mijn hoofd, ik voel me verloren zonder ze.
Er wordt zacht op de deur geklopt, ik til mijn hoofd op. "Ja?" De deur wordt opengedaan, mijn moeder loopt naar binnen.
"Oh jij." Mompel ik, mijn moeder gaat bij me op bed zitten.
"Ze hebben drie verdachten." Zegt ze zacht, ik kijk haar aan.
"Wie?" Ik kijk naar de vijf foto's die op mijn bed worden gelegt, twee ervan ken ik niet. Op de eerste foto staat het meisje met de blonde haren en de vlecht die Tom zo haatte, Anna.
Ik kijk verwondert naar de foto, waarom zou zij zoiets doen? Ik schrik van de derde foto, het gebleekte haar met de kleuren erin ken ik maar al te goed. Mel.
"WAT? ZIJN ZE GESTOORD?!" Schreeuw ik, terwijl ik haar foto oppak en tegen me aandruk.
"Liefje, rustig eens." Probeert mijn moeder, ik schudt mijn hoofd.
"Zoiets doet ze niet, ze is mijn beste vriendin." Snauw ik, ik kijk naar de derde foto, een van de vrienden van Mel wiens naam me is ontschoten, de rest zijn onbekenden voor me.
"Zeg ze maar dat er niemand bij zit die het gedaan kan-" Mijn mond word gesnoert doordat de bel gaat, ik kijk verwondert op, niemand behalve de dokter komt hier ooit langs.
"Ik ben zo terug." Zegt mijn moeder, ze staat op en loopt de trap af. Ik laat me terug vallen in de kussens en hoop op Tom.
"Nee sorry, ze is niet wakker nu... En ze wilt ook geen bezoek." Hoor ik mijn moeder gedempt zeggen.
Ik schiet overeind, ze liegt gewoon, ik wil wel bezoek! Ik schiet in mijn sloffen, doe een kamerjas aan en ren de trap af.
Ik blijf halverwege staan als ik zie wie het is, mijn hart stopt even met kloppen en ik heb het gevoel alsof ik ieder moment flauw kan vallen.
Daar staat hij, ik lach en roep zijn naam, hij kijkt op en grijnst.
Ik ren de rest van de trap af en stort me in zijn armen. "Hyee Laur." Zegt Bill.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.