FanFic.nl

New One Entering.

[TH] New One Entering. -18-

TOMPOV

Ik ijsbeer door de kamer heen, een zak met ijs tegen mijn hoofd aandrukkent.
Mel zit nog steeds op bed te wachten op Bill, de kandelaar die mijn hoofd net raakte nog steeds in haar hand.
“Hij komt wel, Tom.”� Zegt ze, ik kijk haar vuil aan.
“Wees stil, ik praat niet meer tegen jou!”� Snauw ik haar toe, ze zucht diep en rolt met haar ogen.
Nadat Laurien naar huis werd gebracht, hebben we alleen nog maar ruzie, om niks eigenlijk.
Ik mis haar enorm, maar met de ruzie's met Mel erbij, heb ik nergens meer tijd voor.
Niks kan ik doen, helemaal niks.
Mel trekt haar benen op en volgt mijn bewegingen, Bill blijft lang weg, te lang.
“Denk je dat ze nog terug komt?”� Vraag ik hulpeloos aan Mel.
Ze kijkt me verveeld en dodelijk aan, het kan haar niet schelen, helemaal niet. Ze wilt niet dat ze terug komt, onbekende redenen spelen zich af binnenin haar.
“Met zo'n moeder? Denk het toch niet.”� Mompelt ze.
Ik kijk terug en begin weer op en neer te lopen.
“Wie denk je dat het gedaan heeft?”� Ik ga de verdachten langs, en kijk naar Mel, zou zij?
“Geen idee.”� Snauwt ze en ze staat op, de kandelaar laat ze op de grond vallen.
“Ik ga terug naar mijn kamer. Als Bill er is, zeg maar dat ik hem wil spreken.”�

LAURPOV

Mijn schouders schokken en ik begraaf mijn gezicht in Bill's shirt.
“Ik snap heel goed dat je je kut voelt, Laur. Maar Tom zit met zichzelf in de shit, hij heeft alleen nog maar ruzie back there. Je moet het niet persoonlijk opvatten, hij houdt van je, maar heeft het druk.”� Zegt Bill zacht, ik haal mijn schouders op.
“Een klein sms'je kan er toch wel van af?”� De tranen blijven stromen, Bill zucht.
“Zijn telefoon is stuk, hij is aan het sparen voor een nieuwe.”�
“Hoe is zijn telefoon nou weer stuk gegaan?!”� Snauw ik terwijl ik naar achter leun om Bill aan te kunnen kijken.
Bill tuit zijn lippen als teken dat hij erover nadenkt.
“Hij heeft hem naar Mel gegooit in een ruzie.”� Zegt hij uiteindelijk, ik weet niet of ik het moet geloven.
Hij zucht en kijkt naar de klok, schrikt dan.
“Wow, het is al twee uur verder! Shit, ze vermoorden me! Ik moet echt weg...”� Zegt hij, ik kijk hem geschrokken aan.
“Kan je niet even blijven?”� Smeek ik half, Bill schudt zijn hoofd en kijkt naar de grond.
“Sorry...”� Hij drukt me even stevig tegen zich aan, ik kijk naar onder en zie zijn mobiel uit zijn achterzak steken, ik bedenk me even en haal hem er dan voorzichtig uit.
“Tot... ziens?”� Zeg ik terwijl ik mijn armen snel achter mijn rug vouw.
Hij knikt en wendt zijn ogen naar de grond.
Als ik hem uitgelaten heb, kijk ik op zijn telefoon.
Ik zoek tussen zijn contactpersonen en vind Tom onder; BROER FIGURE!
Ik druk op het groene telefoontje en wacht geduldig tot hij overgaat.
'Met Tom?' Hoor ik aan de andere kant van de lijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.