FanFic.nl

1730 - Tortuga

“Mam, laat me nou gewoon buiten spelen!”� Ik sloeg mijn armen om mijn lichaam heen. “Nee Maudy, je bent een meisje jij hoort niet buiten te spelen met dat tuig!”� ze liep de keuken in om verder te gaan met het eten. “Jij hoort te leren hoe je moet werken in het huis.”� “mam ik ben acht jaar! Laat me gewoon buitenspelen.”� “Nee Maudy! Genoeg, je gaat niet naar buiten klaar uit! Je weet hoe je vader erover denkt als je met die jongens speelt en vies word. En nu wil ik geen vertogen woord van je horen, naar je kamer ik wil je niet meer zien!”� schreeuwde ze boos naar mij. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik haat mijn leven. Ik rende naar mijn kamer toe en gooide de deur zo hard mogelijk dicht. Ik ging op me bed liggen. Ik haatte dit leven, ik wilde ook buiten spelen. Ik wilde samen met mijn broer Davy op avontuur gaan buiten. Mijn kussen was doorweekt geworden. Ik veegde de tranen weg. Een koude wind vloog langs mij voorbij. Ik keek naar het raam dat op een kier stond. Ik kreeg opeens een idee. Ik liep naar het raam en schoof het open. Het was best hoog. Ik liep naar de kast en pakte een paar lakens. Ik knoopte ze aan elkaar en liet het langs het raam naar beneden zakken. Ik knoopte het vast aan de regenpijp en ging heel voorzichtig naar beneden. Mijn ouders mochten me niet zien. Nog maar een klein stukje en dan was ik buiten. Ik durfde niet naar beneden te kijken. Ik sprong het laatste stukje, ik dacht dat het nog een heel eind was maar het was denk nog geen halve meter. Ik stond buiten, eindelijk. Ik begon meteen met rennen, voor het geval mijn ouders me zagen. Ik kwam op het handelsplein terrecht. Daar waren Davy en zijn vrienden altijd aan het voetballen. Davy was wel wat ouder dan mij, zo een 10 jaar, maarja. We speelde met elkaar alsof we van dezelfde leeftijd waren. “Davy!”� Davy keek op. “Maudy!”� ik rende naar hem toe en knuffelde hem. “wat doe jij hier, als pap en mam je zien ben je er geweest!”� Davy knielde naast me neer. “Dat maakt me niks uit, ze kunnen me toch niks maken.”� Davy lachtte en aaide over mijn hoofd. “Wil je mee spelen?”� vroeg hij. Ik knikte. “Oké, we spelen voetbal”� Ik keek blij op. Ik hield van voetbal. Het team van Davy en mij won. Ik was trots op mijn grootte broer. We liepen aan het einde van de middag terug naar huis. Davy droeg mij in zijn arme, ik was dood moe.

reacties?