FanFic.nl

How Dir en Grey lost their fame.

January 2th 2009.

Langzaam lopend verplaats ik me richting het ziekenhuisgebouw. Het doemt steeds hoger boven me op en moeizaam slik ik. Ergens daarbinnen ligt Kyo, nog maar net levend. Het was een wonder dat hij nog ademde toen ze hem vonden. Zijn kleding heeft hem gered, ook al is dat haast niet te geloven. Door de stof bereikten de vlammen minder snel zijn huid, waardoor het langer duurde voordat hij werkelijk in brand stond. Toch is het gevaar nog niet geweken, hebben de artsen me verteld. Zijn toestand is kritiek en de kans dat hij dit overleeft is maar 15%. Toch blijft Kyo vechten, al is hij niet bij bewustzijn. Je merkt dat hij het niet opgeeft, Kyo is en blijft sterk. Hij zal niet opgeven, hij zal niet zeggen dat het voorbij is.
Ik loop rustig het gebouw in, met elke stap wil ik me omdraaien, maar ik blijf doorlopen. Ik wil niet zien hoe Kyo eraan toe is. Ik wil niet weten dat het misschien de laatste keer is dat ik hem zie. Ik wil niet horen hoe de machine naast zijn bed hem in leven houd. Ik wil niet dat Kyo bij ons weggaat. Ik druk op het knopje van de lift. Laat hem defect zijn, ik neem de trap wel. Des te langer duurt het voor ik bij hem ben. Maar de lift komt wel, en de deuren glijden open. Ik stap naar binnen, druk op cijfer 2 en de deuren sluiten zich weer. Ik smeek dat ik vast kom te zitten, ik smeek dat ik niet naar hem hoef. Ik wil niet. Ik durf niet. Maar de lift blijft niet vastzitten en stopt op verdieping 2. Terwijl ik de lift vervloek zet ik mijn voet neer in de gang. Stapje voor stapje ga ik vooruit, zo langzaam als ik kan. Ik word raar aangekeken, maar dat maakt me niets uit. Ik kijk naar de nummers van de kamer.
300… 301… nog heel even, en ik ben er. 302… 303… het duurt niet lang meer. 304… 305… het gaat te snel. 306… 307… ik wil terug, ik ben zo bang. 308… 309… ik sta stil. Nog 1 deur verder en ik ben bij hem. Nog 1 deur verder en ik zal zien wat ik probeer te vermijden. Ik weet dat ik er niet tegen kan, ik weet dat het beeld voor altijd op mijn netvlies zal verschijnen als ik aan hem denk en ik weet… dat het de laatste keer kan zijn dat ik naar hem kijk, dat ik hem voel ademen, dat ik hem zie vechten.

Reacties: