Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » you as tom,, easy life? forget it! » III
you as tom,, easy life? forget it!
III
Al 2 uur heb ik niets tegen Bill gezegd. Ik weet dat ik een slechte broer ben. Diep vanbinnen. Maar wat moet ik verdomme? Hoe kan hij dat doen? -JE ZAL DIE PILLEN KOMEN HALEN OF IK GEEF HET DOOR AAN DE PAPARAZZI. EN VERGEET DE €1000 NIET!- stond er. Ik heb me opgesloten in mijn kamer. Morgen begint de toer. Ik had er echt zin in maar nu… nu wil ik het liefst van al gewoon thuis blijven. Hoe kan ik nu op toer gaan? Hoe kan ik nu met Bill praten? Wil ik wel met hem praten? … Welke pillen? Schiet er plots door me heen. XTC? Of gewone peppillen? “VERDOMME BILL!!”ť roep ik plots. Mijn stem galmt door mijn kamer. Ik begin rondjes te lopen. Ik trek mijn kasten open en als een gek zoek ik overal. Onder mijn bed, op de kasten, … echt overal. Maar ik vind hem niet. “shitshitshit! Waar is verdomme mijn Gibson!”ť roep ik weer luidop. “Tom! Als je nu niet stopt met lawaai maken en te vloeken dan… dan… oooh! Stop gewoon ik word gek van je!”ť “sorry mam! Maar ik vind hem niet!”ť “wie? Bill?”ť “nee! Gibby!”ť “Die heb je toch al klaargelegd hier beneden.”ť “ah ja…”ť ik loop naar beneden om hem te halen. Als ik mams blik vang kijk ik snel naar de grond. “wat is er?”ť “niets… weet je waar Bill is?”ť “ik denk op zijn kamer maar ik heb hem al een tijdje niet gezien… wat ik er aan de hand Tom?”ť “niets speciaal, gewoon een beetje ruzie om iets dom…”ť “aah oke. Zullen we straks samen met z’n drieën gaan eten?”ť “hmm ik weet niet of ik daar zin in ga hebben…”ť ze lijkt teleurgestelt. “maar we zien wel! Anders kook ik wel voor jullie, goed?”ť heel wat blijer zegt ze: “ja, goed!”ť “ik ga wat muziek spelen… maar ik kijk eerst even bij Bill.”ť “okee, maak het maar snel weer goed!”ť “hmmm”ť zo simpel ligt dat niet… ik loop de trap weer op en leg mijn Gibby weg. Als ik naar Bill’s kamer wil gaan zie ik een enveloppe liggen. -TOM- staat er op in Bill’s handschrift. Met trillende vingers open ik hem en begin te lezen. -TOM, HET SPIJT ME! IK WIL HET NIET MEER MAAR IK KAN NIET ANDERS, ZE GAAN HET OVERAL RONDSTROOIEN EN DAN IS ER GEEN TH MEER! IK HAAT MEZELF MAAR IK WEET NIET MEER WAT IK MOET DOEN! HET SPIJT ME ECHT! LAAT ME NIET IN DE STEEK IK HEB JE NODIG. ALSJEBLIEFT HELP ME!- ik weet niet wat ik moet doen. De moed om met Bill te praten zakt in mijn schoenen. Toch weet ik dat ik het niet lang meer uithouw zonder met hem te praten. Ik loop langzaam naar zijn deur. Aarzelend hef ik mijn hand op om op de deur te kloppen maar ik kan het niet. Komaan Tom! Je moet! *klopklopklop* ik klop zachtjes. Ergens hoop ik dat hij me niet heeft gehoord en met een gerust geweten terug naar mijn kamer kan maar stilletjes hoor ik “mam als jij het bent wil ik alleen zijn.”ť “ik ben het.”ť “haat je me?”ť “nee”ť “wil je binnen komen?”ť “graag.”ť Zeg ik maar ik blijf staan. “maar ik kan niet”ť “mag ik naar jou komen?”ť “ja is goed.”ť “geef me even.”ť “natuurlijk.”ť Ik ga terug naar mijn kamer en neem Gibson. Ik druk hem dicht tegen me aan. Het helpt me altijd. Alleen nu niet. “sorry”ť hoor ik vanuit de deuropening. “kom je naast me zitten?”ť hij komt langzaam naast me zitten en staart naar de grond. “Hoe is het zover gekomen Bill?”ť “Ik weet het niet. Ik moest eens proberen… en nog geen week later lieten ze me niet meer met rust.”ť “hoe lang al?”ť “een paar maand. Ik neem ze niet meer. Echt niet! Maar ik moet ze blijven halen en ervoor betalen.”ť “Bill hoe kon je nu zo stom zijn!”ť “ik weet het niet!”ť huilt hij. Ik weet dat hij me vast wil houden. Ik weet dat hij dicht bij mij wil zijn. Ik weet het… maar hij maakt geen aanstalten om me te knuffelen dus ik ook niet. “Bill, ik wil je helpen… maar ik zou niet weten hoe. Hoe heb je het ooit zover laten komen! Je weet toch verdomme dat je alles tegen me kan zeggen? Je had het meteen moeten zeggen!”ť ik verwacht dat hij zal roepen dat het hem spijt en dat hij niet wist wat hij moest doen maar in plaats daarvan zakt hij door zijn knieën. Ik schrik. Ik hoor hem luid snikken. “to-m”ť zijn stem trilt. Ik heb hem pijn gedaan. “sorry Bill. Ik wilde niet op je vloeken! Echt niet.”ť Ik kniel voor hem neer en sla mijn armen om zijn smalle schouders. Hij drukt zijn hoofd tegen mijn borst. Zijn schouders schudden van het snikken. “rustig maar. Het komt allemaal goed. Ik ben dicht bij je. Dat weet je. Ik laat je nooit alleen.”ť
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.