FanFic.nl

En nu, tien jaar later, sta ik weer op dezelfde plek, te wachten totdat Davy terug komt. De zon was bijna onder, en nog steeds geen Davy te zien. Ik was inmiddels achtien geworden, mijn korte bruine staartjes van vroeger waren nu een lange bos vol bruin golvend haar geworden. Ik had niet meer die lieve uitstraling, ik was hard geworden. De wind waaide langs de stijgers, het gierde. Ik sta hier al vier uur, ik sta te wachten op Davy, maar hij is niet gekomen. Het was inmiddels al avond geworden. De sterren en de maan schitterde aan de hemel. Geen Davy. Er rolde een traan over mijn wang. Zou hij, dood zijn? Ik ging op de stijger zitten. Ik moest hem zien! Tien jaar was te lang, en ik kon niet nog eens tien jaar wachten. Ik pakte mijn ketting vast die ik van Davy had gekregen. Ik blies erop. Het was een soort fluit. Er zat een briefje in met erop “Blaas erop en ik zal je horen”� ik had het al vaak geprobeert, maar Davy was nog nooit gekomen. Ik stond op. Wachten had geen zin meer. Davy zou niet meer komen, nooit meer. Ik kan maar beter vaststellen dat hij dood is. Hij zou me niet zomaar achterlaten zonder iets van he te laten horen, zo is Davy niet. Daarom is die vast dood. Ik liep de stijgers af, op naar huis. Het huis waar ik jaren lang mishandelt ben door mijn vader na de dood van mijn moeder. Mijn moeder was acht jaar geleden om het leven gekomen, de belanstingdienst kwam haar opzoeken om geld te halen, ze had het niet en werd afgemaakt. Sinds dien is mijn vader het verkeerde pad op gegaan. Elke dag was die dronken. Hij sloeg me zo vaak, dat ik de pijn niet meer voelde. Mijn moeder had gelijk toen ze zij dat ik moest leren huishouden, want dat kwam vanpas. Ik kon niks, en toen mijn moeder dood ging, kon ik nogsteeds niks. Ik heb al die jaren zo hard moeten werken voor mijn vader, dat ik afentoe mezelf vergat. Op een dag zei Stella tegen mij, dat ik eens wat aan mijn uiterlijk moest doen. Dat was niks voor mij, ik zag er altijd netjes uit, en nu, na die dood van mijn moeder, zag ik er uit als een zwerver. Ik deed de deur van het huis open, zoals gewoonlijk lag mijn vader weer met een fles rum op de bank te slapen. Ik liep naar boven en nam een bad. Het leven is hard.

reacties?