Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 36
Run Away Star
Hoofdstuk 36
Ondertussen zit Gustav naast Milla, nog steeds druk pratend over, eigenlijk weet ik niet waarover. Maar Milla heeft nu al meer gepraat dan in heel haar leven. Ik tik Bill even aan. Hij kijkt glimlachend toe op het schouwspel. Ik heb mijn werk goed gedaan. “Komaan Gustav. Kus haar.”¯ fluister ik binnensmonds, zodat alleen Bill het horen kan. Ik kruis mijn vingers en bijt op mijn onderlip. Ja, daar ga je het hebben. Gustav pakt Milla’s pols. Zijn andere hand verdwijnt bij haar oor, een stuk onder haar zwarte haar. “Komaan.”¯ hoor ik Bill mompelen en ik onderdruk een giechel. En dan gebeurt het, het ultieme moment van Gustav en Milla. Gustav sluit zijn ogen en komt steeds dichterbij. Ik kijk even naar Bill, die met grote ogen en een nog grotere grijns toekijkt. Het lijkt wel vuurwerk te geven. Of tenminste vonken. Ze kijken elkaar lief aan, fluisteren zachte woorden. Mijn hart glimlacht, en ik heb niets liever.
“Ik ga even naar Tom kijken.”¯ fluistert Bill en kruipt over me heen. Ik loop naar Milla en Gustav toe en ga tegenover ze zitten. “Bedankt.”¯ fluistert Gustav en knipoogt. Het valt me op dat ze elkaars hand nog geen seconde losgelaten hebben. “Moeten we eigenlijk ver rijden?”¯ Milla zet haar elleboog op tafel en leunt met haar hoofd op haar vrije hand. “Nu nog 3 en half uurtje denk ik.”¯ Gustav staart een beetje uit het raam. “Ja, een half uurtje. Die villa is echt geweldig.”¯ Milla kijkt hem met grote ogen aan. “Nou, vertel.”¯ zeg ik om hem aanleiding te geven zijn wonderbaarlijke verhaal te vertellen. “Wel, de kamers zijn ontzettend groot. Met van die zachte hemelbedden. Slapen ontzettend lekker. En er zijn voldoende badkamers. En er is een zwembad in de tuin, een jacuzzi in de veranda, net als een pingpongtafel. Er zijn instrumenten her en der verspreid, een repetitieruimte, zelfs een opnamestudio. Echt ongelofelijk.”¯ Gustav zwijgt en kijkt Milla weer aan. Wat schattig. Ik zucht. “Ik ga maar even kijken waar Bill rondhangt.”¯
Het is me opgevallen dat ik veel zucht de laatste tijd. Dus heb ik me voorgenomen dat een tijdje niet meer te doen. Ik zie Bill met zijn kont naar achter, voor de helft in de ‘kamer’ van Tom staan. Ik knijp er even in, waardoor hij zo’n meter de lucht invliegt. “Moet je maar niet met je kont naar achter staan.”¯ geef ik als uitleg. Toms hoofd staat op onweer. Hij staart onbeweeglijk naar de grond. “Hij wil niets zeggen.”¯ Ik haal mijn schouders op en trek hem mee naar ons plaatsje. “Het komt wel goed met hem.”¯ zeg ik terwijl ik niet eens weet of dat wel zo is. Misschien zit ik er zelf wel voor iets tussen. Ik zucht en sla mezelf dan weer voor mijn hoofd. Ik ging niet meer zuchten. Het begint hier op een vreselijk slechte soap te lijken. Terwijl ik dat denk, huppelt David door het gangpad. “We zijn er over 2 uur en half, dat is sneller dan we hadden verwacht.”¯ Bill wiebelt zenuwachtig met zijn benen. “Bill, hou op. Je hebt meer energie in je dan een Duracell konijn. Echt waar, ik word nerveus van je.”¯ Hij glimlacht even flauwtjes naar me. “Maak je geen zorgen om Tom. Hij zal wel een blauwtje gelopen hebben bij een meisje.”¯ Als hij eens wist. En daar ga ik weer met mijn gedachten. Ik moet echt stoppen met denken aan die kus. Lap, nu denk ik er weer aan.
Die gedachten kronkelen nog heel de rit door mijn hoofd. De tijd kruipt tergend traag voorbij. Ik ben dan ook blij als ik eindelijk kan uitstappen. En Gustav heeft niet gelogen. De villa is reusachtig. “Andreas.”¯ Bill huppelt hyperactief naar de lange jongen met het blonde haar dat nu bezig is met het sleuren van onze koffers naar de kamers. “Bill.”¯ roept hij blij en knalt bijna tegen hem op. Uiteindelijk lukt het hen toch te knuffelen. “Elle, kom eens.”¯ wenkt hij. Ik trippel naar hem toe en kijk Andreas even aan. Voor zover ik kan zien, is hij gespierd. “Dit is mijn vriendin.”¯ Andreas steekt zijn hand uit, die ik snel schud. “Ik help wel. Mijn koffer weegt nogal…”¯ Hij grijnst en overhandigt me mijn sporttas. “Kom Bill, laat onze kamer eens zien.”¯ Bill knikt en pakt zijn koffer mee. Hij loopt voorop, de trap op en dan de laatste deur op de gang in. Het is immens. Een grote kamer met tegen de achterste muur een hemelbed met aan beide kanten een nachtkastje en een klerenkast. Tegen de rechtermuur staat een bureau vol propjes, papieren, potloden, pennen en cd’s. Tegen de linkerkant staat een gitaar en een tafeltje met 2 comfortabele stoelen. Tegen de muur hangen posters van Duitse bands. Aan het plafond is een mooie, glazen luster bevestigd. “Zet maar daar, we laden die morgen wel uit.”¯ Bill duwt me op bed en gaat op me liggen. “Ik moest vragen wat jullie willen eten.”¯ bromt Tom en leunt nonchalant in de deuropening. Giechelend duw ik Bill van me af en loop achter Tom weer naar beneden.
Andreas is nog steeds druk in de weer met het zeulen van de koffers. “Zijn jullie klaar voor het brainstormen?”¯ David huppelt voor de jongens het repetitiehok in. Tom sloft als laatste de kamer in en doet dan de deur toe. Maar zo’n 5 minuten later komt hij luid zuchtend weer buiten. David blijft even in de deuropening staan. “Elle, wil jij met hem iets doen? Hij heeft afleiding nodig.”¯ Ik haal mijn schouders op. “Tom, weet jij de supermarkt zijn?”¯ Ik ga naast hem staan, leun met mijn ellebogen op de leuning en hang wat naar voor. “Ja. Waarom?”¯ Tom veert recht. “Ja, ik weet de supermarkt zijn. Gaan we met mijn auto?”¯ Ik pak de credit card van Bill en slof dan achter Tom aan de deur uit. Hij houdt de deur van zijn zwarte Cadillac al open. “Dames eerst.”¯ grijnst hij. “Ik dacht dat jij een rothumeur had?”¯ zeg ik en stap in. Hij speelt met de sleutel tussen zijn vingers en loopt dan snel om en stapt ook in. “Klopt. Had.”¯ Als hij zich maar niets in zijn hoofd haalt. Enkel samen winkelen, niet meer of minder. Terwijl ik al weet dat hij inderdaad meer verwacht aangezien ik zijn blikken maar al te vaak opvang.
Reacties:
huppelt David door het gangpad*ziet het voor zich* *schiet keihard in de lach*
Gustav en Milla zijn schattig samen! <3
En Tom moet nog steeds niet zo stom doen, hij wéét dat hij Elle niet kan hebben!
Nou ja, Elle denkt ook de hele tijd aan die kus...
En die laatste zinnetjes zijn zooooo.... realistisch! Tom die blij is dat hij met Elle alleen kan zijn, Tom die een hoop verwacht... Super! <3
*knuft*
En nu ga ik verder aan Zomertijd <3
Me loves it ^^ (ben een appel aan het eten en wordt verondersteld te studeren xP)
und Tom happy = Me happy ^^